Vikan - 22.12.1977, Síða 46

Smásaga eftir SUSAN CRAIG
Elskunnar jól
Sigurður hafði fengið sér hænublund í
ruggustólnum, en nú rumskaði hann.
— Nú, hann er loksins vaknaður,
sagði systir mín. En ég var annars
hugar og sagði: — Já, mamma hans
sagði það, strax á aðfangadagskvöld,
að hann myndi vakna fyrr eða síðar.
Unnur horfði á mig með spumarsvip.
En ég brosti og blikkaði til hennar
auga, og það skildi hún.Hún var
ástfangin sjálf, svo að hún leyfði
okkur að vera einum.
Ég skal játa það hreinskilnings-
lega, að hjarta mitt tók að slá örar,
þegar Sigurður kom inn í litla
eldhúsið okkar og tyllti sér við
borðið. — Hér er ég þá aftur, sagði
hann hlæjandi, og mér hefur tekist
það.
— Já, ég sé það, sagði ég, en
hvað hefur þér tekist?
— Að fá starfið — sem aðstoðar-
læknir hér á deildinni. Ég hafði
verið á fótum síðan eldsnemma
þennan morgun og var hálf þreytt,
en ég glaðvaknaði við að hitta
Sigurð — það var ekkert nýtt.
Hann hafði verið fjarverandi í eitt
ár og starfað sem kandidat á
sjúkrahúsi fyrir norðan, en nú var
hann sem sagt kominn aftur. Ég
hafði heyrt orðróm um að hans væri
von. Ég var vön að sperra eyrun,
þegar nafn Sigurðar var nefnt, því
að ég hafði verið ástfangin i honum i
tvö ár. Við höfðum nokkrum
sinnum farið út saman, meðan
Sigurður var enn við nám. Ég var
daman hans á læknaböllum, en það
var ekkert meira á milli okkar. Það
var í sjálfu sér ekkert undarlegt
heldur, því að ég vakti ekki mikla
aðdáun sterkara kynsins.
Ég var nýútskrifuð sem hjúkrun-
arkona og allt í einu virtist Sigurður
taka eftir nælunni og búningnum.
— Nei, bíddu við, sagði hann —
það hafa gerst stórir hlutir meðan ég
var í burtu. Nú er ástæða til að
nalda hátíðlegt, við þurfum að fagna
prófinu þínu og stöðunni minni!
Hvað með kampavín og kavíar?
Hann gekk flautandi að litla is-
skápnum.
— Humm — nei, sagði hann —
systir Agda virðist ekki hafa
hugsað fyrir kampavini. Hann tók
sér hrökkbrauð, smjör og mysuost
og náði sér í kaffibolla. Hann heUti í
bollana okkar og horfði á mig
athugull á svip. — Þú ert
þreytuleg, sagði hann — morgun-
vaktin hefur líka verið óvenju anna
söm.
Já, jólin nálguðust. Fólk átti
annríkt. Húsmæður duttu niður úr
eldhúströppum, þegar þær voru að
príla við hreingerningar, fólk rann á
hálku og fótbraut sig, fólk, sem
þjáðist af streitu, fékk hjartaáfall
— nú og svo gekk hálsbólga og
inflúensa. I stuttu máli sagt:
Jólaannríki rikti einnig á sjúkra-
húsinu.
— Sem betur fer á ég frí á
aðfangadag, jóladag og annan dag
jóla, sagði Sigurður, en svo fer ég á
vakt á þriðja í jólum. Hvað með
þig?
— Ég á frí öll jólin, sagði ég. —
46 VIKAN 51.TBL.