Vikan - 18.01.1979, Blaðsíða 34

— Ég er hræddur um, að hann sé búinn
aö uppgötva hitt kynið. Hann var að
biðja mig að kenna sér að flauta.
f2'24
— Ég er búinn að semja nákvæma
fjárhagsáætlun. Annað okkar verður að
fara.
Smásaga eftir Diönu Cooper
Þýð: Páll Jónsson
Hana langaði til að hrópa, öskra,
skella hurðum, brjóta diska,
neyða hann til að skilja þennan
hræðilega sársauka, sem gróf um
sig innra með henni hverja viku,
sem hann var að heiman, og
braust út f hvert
sýndi henni ekki
Hann kom æðandi eins og storm-
sveipur inn um dyrnar og sópaði saman
öllu sem á vegi hans varð, Madie, sem
var aðeins þriggja ára, uppáhalds tusku-
hundinum hennar og póstinum, sem
beið hans á borðinu i forstofunni. Hann
var í gamla loðfrakkanum, sem hann
hafði keypt áður en þau giftust, hafði
skegg sem hann áleit að gerði hann eldri
í útliti, og það var ómur af hlátri i rödd
hans, sem minnti á hljóm málmlúðra að
boða til sirkussýningar.
Já, þetta var hálfgerður sirkus,
hugsaði Becky og hristi reiðilega sigtið,
sem hún hélt á, svo kartöflumar i þvi
mörðust. Hún myndi neyðast til að búa
til stöppu úr þeim. Hann þaut inn um
eldhúsdyrnar og lagði Madie frá sér
ásamt póstinum og hrúgu af
smápökkum úr vösum sinum. Allt í einu
var borðið fullt, eldhúsið, öll veröldin
var full af návist hans. Hann hafði verið
fjarverandi i viku, ferðast, selt vörur
sínar, hitt fólk, horft á fífið. Og nú var
föstudagur og hann var kominn aftur
heim, meira en tveim timum of seinn ...
skipti sem hann
næga tillitssemi.
Stóru loðnu ermarnar hremmdu
Becky, sem hló og horfði upp til hans,
hún hélt enn á sigtinu. Kossinn varð svo
langur að hún sleit sig að lokum lausa
og setti frá sér kartöflurnar.
„Hver sagði klukkan sex?" spurði hún
striðnislega, með vott af ásökun falinni í
röddinni.
„Ég tafðist í umferðinni. Hún er
hryllilegá föstudögum.
Það var öngþveiti á M-l, slys eða
eitthvað þess háttar.
Lögreglan með stöðvunarskilti, þú
skilur, allt varð til að tefja."
En hún skildi ekki. Becky var aldrei
þar, alltaf hér. Samt vissi hún að hann
var að Ijúga. Hún vissi það alltaf. Hann
hafði liklega stansað til að fá sér drykk,
siðan annan og þriðja, kannski þann
fjórða. Hann hitti menn sem eins og
hann voru á heimleið í helgarfrí. Hún
braut heilann um það, hvort þeir gerðu
sér allir grein fyrir þvi hvenær orðið væri
of seint að koma með venjulegar
afsakanir, og þeir yrðu að kaupa kjána-
legar óvæntar smágjafir sem þögla fyrir-
gefningarbeiðni. Hún tók uppsúkkulaði,
líkjör, tímarit og lyklahring, allt í
34 Vikan 3. tbl.