Vikan - 18.01.1979, Blaðsíða 46

GLA UMGOSINN
eftir Georgette Heyer
ÚTDRÁTTUR:
Sir Richard Wyndham er ungur og
eftirsóttur, en ætti venjum samkvæmt
aft vera löngu giftur. Hátterni hans
veldur bæfti systur hans og móftur tals-
verftum áhvggjum, og nú hefur George
ákvcftið að láta að óskum þcirra og
kvænast Melissu Brandon, sem er
göfugrar ættar, eins og hann sjálfur.
Kvöldift áður en hann hyggst bera upp
formlcgt bónorft vift fööur Mclissu,
veitir hann drykkjuhneigö sinni
ríkulcga útrás, og á heimleiðinni veit
hann ekki fvrr til en hann stendur með
unga stúlku, dulhúna sem pilt, í
fanginu. Penelope Creed er á flótta frá
ógeðfelldum ráðahag.
„Já, finnst yður það ekki?” sagði
ungfrú Creed áköf. „Þér eruð ekki
kvæntur, er það?"
„Nei. Guð minn góður!"
„Hvers vegna. hvaðer að?"
„Ég mundi allt í einu að ég fer að
verða það."
„Viljið þér þaðekki?”
„Nei."
„En enginn gæti þvingað yður til þess
aðganga í hjónaband.”
„Stúlka mín, þér þekkið ekki ættingja
mina,” sagði sir Richard biturlega.
„Töluðu þau og töluðu við yður,
héldu þau ræður yfir yður? Sögðu þau
að þetta væri skylda yðar? Gerðu þau
yður lífið óbærilegt? Og hrópuðu þau á
vður?” spurði ungfrú Creed.
„Eitthvað i þá áttina,” samsinnti sir
Richard. „Er það það sama og ættingjar
yðar gerðu við yður?”
„Já, svo að ég stal næstbestu fötunum
hans Geoffreys og klifraði niður úr
Þýð.: Emil Kristjánsson
„HvererGeoffrey?”
„Það er hinn frændi minn. Hann er í
Harrow og fötin hans passa mér
ágætlega. Er þetta húsið yðar?”
„Já, þetta er húsið mitt.”
„En bíðið,” sagði ungfrú Creed.
„Vakir ekki dyravörðurinn til þess að
opna fyrir yður dyrnar?”
„Ég hvet fólk ekki til þess að vaka
eftir mér,” sagði sir Richard. Hann fór
ofan i vasa sinn og tók upp lykil sem
hann stakk í skrána.
„En ég býst við að þér hafið herbergis-
þjón,” sagði ungfrúin. „Biður hann ekki
eftir að hjálpa yður I háttinn?"
„Jú,” sagði sir Richard. „En hann
mun ekki koma i herbergi mitt fyrr en ég
hringi bjöllunni. Svo þér hafið ekkert að
óttast.”
„Þá er allt i lagi,” sagði ungfrú Creed,
henni létti og hún gekk nú fúslega á
eftir honum inn í húsið.
Logandi lampi var inni i forstofunni
og kerti var tilbúið á marmaraborði fyrir
sir Richard. Hann kveikti á því með þvi
að bera það að lampanum og fylgdi
síðan gesti sínum inn I bókasafnið. Þar
voru fleiri kerti á kertastjökum sem festir.
voru á veggina. Sir Richard kveikti á
eins mörgum og honum fannst hæfilegt
og sneri sér síðan að ungfrú Creed.
Hún hafði tekið ofan hattinn og stóð
nú á miðju gólfi og leit með áhuga I
kringum sig. Hár hennar, sem var gyllt
og liðað, var flausturslega tekið saman
við hvirfilinn og illa klippt að aftan;
augu hennar voru djúp blá, mjög stór og
hafði lítið, stutt nef, svolítið freknótt,
frekar skarpa höku og tvo spékoppa.
Sir Richard virti hana gagnrýninn
fyrir sér og var alls ósnortinn af þessum
töfrum hennar.Hann sagði: „Þér litið út
eins og versti götustrákur!”
Hún tók þetta sem hrós. Hún leit
framan í hann hreinskilnum augum og
sagði: „Geri ég það? í alvöru?”
Augu hans litu yfir fötin sem hún var
í. „Hræðilegt," sagði hann. „Ímyndið
þér yður að þér hafið bundið þetta —
þetta afbakaða bindi — meðWyndham-
knút?"
„Nei, en sannleikurinn er sá að ég hef
aldrei bundið bindishnút áður," útskýrði
hún.
„Það,” sagði sir Richard, „er augljóst.
Komið hingað!”
Húngekk hlýðin til hans og stóð kyrr
meðan þjálfaðir fingur hans áttu við
flækjuna sem var um hálsinn á henni.
„Nei, þetta er jafnvel fyrir ofan mína
getu,” sagði hann að lokum. „Ég verð að
lána yður eitt af minum bindum. Hvað
um það, setjist niður og við skulum tala
út um málið. Minni mitt er ekki með
sem bestu móti en mig minnir að þér
segðust ætla til Somerset til þess að gift-
ast bernskuvini yðar."
„Já, Piers Luttrell," sagði ungfrú
Creed og kinkaði kolli. um leið og hún
settist í stóran hægindastól.
„Enn fremur eruð þér rétt sautján
ára.”
„Komin á átjánda ár,” leiðrétti hún.
„Enga útúrsnúninga! Og þér ætlið að
fara þessa ferð með áætlunarvagnin-
um?”
,Já.” samsinnti hún.
„Og til þess að kóróna þetta allt
saman ætlið þér að fara einar?”
„Auðvitað ætla ég að gera það.”
„Kæra barn, þó að ég sé drukkinn, þá
er ég ekki svo drukkinn að ég láti þessi
áform yðar viðgangast, trúið þvi.”
„Ekki held ég að þér séuð drukkinn,”
sagði ungfrú Creed. Þar að auki kemur
yður þetta ekkert við! Þér getið ekki
skipt yður af minum málúm þó að þér
hafið hjálpað mér niður úr glugganum.”
„Ég hjálpaði yður ekki niður úr
glugganum. Réttast þætti mér að koma
yður aftur í faðm fjölskyldunnar."
Hún hvítnaði og sagði lágt en mjög
skýrt „Ef þér gerðuð slíkt væri það hið
grimmilegasta og sviksamlegasta sem
nokkur maður gæti gert!”
„Það er liklega rétt,” samsinnti hann.
Það varð þögn. Sir Richard opnaði
tóbaksdósir sínar með einum fingri og
fékk sér í nefið. Ungfrú Creed kyngdi og
sagði: „Ef þér hefðuð séð frænda minn
mynduð þér skilja."
Hann leit á hana en sagði ekkert.
„Hann slefar,” sagði hún í
örvæntingu.
„Þetta gerir út um það," sagði sir
Richard og og lokaði tóbaksdósunum.
Ég skal fylgja yður til bernskuvinar
yðar."
Hún roðnaði. „Þér? En þér getið það
ekki!"
„Hvers vegna get ég þaðekki!"
„Vegna þess — Vegna þess að ég
þekki yður ekki, og ég get alveg farið
sjálf og — og það hreinlega út i hött! Ég
sé það núna að þér eruð drukkinn.”
„Leyfið mér að segja yður það," sagði
sir Richard, „að kvenleiki yðar á alls
ekki við þessi föt. Þar að auki líka mér
þau alls ekki. Annaðhvort farið þér með
mér til Somerset eða þér farið aftur til
frænkuyðar. Yðarervalið!"
„Hugsið málið,” grátbændi hún. „Þér
vitið að ég verð að ferðast með mestu
leynd. Ef þér færuð með mér myndi
enginn vita hvað hefði orðið af yður."
„Myndi enginn vita hvað hefði orðið
af mér,” endurtók sir Richard hægt.
„Enginn — stúlka min, þér hafið ekki
lengur um neitt að velja: Ég fer með
yður til Somerset!"
3. kafli.
Þar sem mótmæli höfðu engin áhrif á
hina skyndilegu ákvörðun sir Richards,
ihætti ungfrú Creed við allar tilraunir til
þess að fá hann ofan af því að fylgja
henni á ferð hennar. og fannst nú að það
væri gott að njóta verndar hans. „Það
er ekki það, að ég sé hrædd við það að
fara ein," útskýrði hún, „en ef satt skal
segja. þá er ég alls óvön að gera hlutina
ein.”
„Ég vona það lika,” sagði Sir Richad,
„að þér séuð ekki vanar að ferðast með
almenningsvagni.”
„Nei, vitanlega ekki. Þetta verður þó
nokkurt ævintýri. Hafið þér nokkum
tíma ferðast með áætlunarvagninum?"
„Aldrei. Við skulum ferðast með
skiptivagni.”
„Skiptivagni? Eruð þér brjálaður!”
hrópaði hún. „Þér hljótið að vera
þekktur á hverri skiptistöð á leiðinni til
Bath. Við yrðum strax uppgötvuð. Ég
var búin að hugsa út i þetta jafnvel áður
en þér ákváðuð að fara með mér.
Frederick frændi er alltof vitlaus til þess
að finna út nokkuð svona, en það er
Almeria frænka ekki. Ég efast ekki um
að hana grunar strax, að ég hafi flúið
heim og hún mun elta mig. Hún mun
spyrjast fyrir um mig á skiptistöðvunum
og þar skal hún ekki fá að heyra neinar
fréttir af mér. Imyndið yður slúðrið sem
myndi verða ef það kæmist upp að við
tvö hefðum verið saman á ferð í skipti-
vagni!”
„Virðist yður það vera minni óhæfa
ef að við ferðumst með áætlunar-
vagninum?” spurði Sir Richard.
46 Vikan 3. tbl.