Vikan - 18.01.1979, Blaðsíða 63

vera neitt feimin við að leita til
kvensjúkdómalæknis. Þeir eru
yfirleitt mjög skilningsrikir og
þetta gæti verið smávægileg
hormónatruflun, sem auðvelt er
að lækna.
Það liggur þann-
ig f heilanum á
mér
Hæ, gæ.
Það liggur nú þannig í
heilanum á mér þessa stundina,
að gerast annaðhvort
tískuteiknari eða atvinnu-
Ijósmyndari. En vandamálið er
bara það, að ég veit ekki hvar
ég get lært þetta. Svo, það eina
sem mér datt í hug, var að
skrifa til þín og athuga hvort
þú gætir ekki grafið upp
eitthvað í sambandi við þetta,
fyrir mig. Eins og t.d. hvar
hægt er að læra þessifög. Er
það kostnaðarsamt? Er það
langt nám? Er hægt að fá
vinnu hér á landi sem tísku-
teiknari?
Jæja svo er það bara eitt
alvarlegt enn, og það er að ef
maður þýðir erlenda skáld-
sögu, og langar til að fá hana
útgefna, hvert snýr maður sér?
— Ég vona að þú reynir að
svara þessu fyrir mig. Með
fyrirfram þakklœti til þín
(ykkar).
Sissa
Tískuteiknun er ekki kennd hér
á landi, en forskólinn hjá
Myndlista- og handíða-
skólanum, sem er tveggja ára
nám, er nokkuð góð undirstöðu-
menntun fyrir framhaldsnám
erlendis. Upplýsingar um ljós-
myndun getur þú fengið hjá
Iðnskólanum. Þar getur þú lært
ljósmyndun og mun náms-
tilhögun vera svipuð og í öðrum
greinum, sem þar eru kenndar.
Atvinnuhorfur tiskuteiknara
hafa ekki verið alltof glæsilegar
hérlendis. Það mun þó eitthvað
hafa batnað á síðustu árum og
nokkur fyrirtæki í fataiðnaði
hafa á sínum snærum íslenska
fatahönnuði. Þýðir þú erlenda
skáldsögu er talsvert þýðingar-
mikið að hafa sótt um rétt til
þess, því öðrum kosti gætir þú
átt erfitt með að fá hana
útgefna. Allar nánari upplýsing-
ar ættir þú að geta fengið hjá
bókaútgefendum.
Hann yrði draumaeiginmaður
Kæri Póstur!
Þannig er mál með vexti að ég er búin aðvera á föstu með
góðum strák (að mínu mati) í nokkra mánuði. I sjálfu sér er
það nú ekki ýkja langur tími, en mér finnst við hafa kynnst
hvort öðru alveg ótrúlega mikið á þeim tíma. Þessi vinur minn
er dálítið mikið eldri en ég, en égfann ekkertfyrir aldurs-
muninum, hann veitir mérfrekar öryggi. Mér þykir alveg
óskaplega vœnt um strákinn (hann er nú raunar frekar maður)
og ég held að ég myndi fyrirfara mér, ef eitthvað kæmi fyrir
hann.
Samband okkar hefur þróast með fremur eðlilegum hætti, að
ég held, nema hvað við höfum e.t.v. verið svolítið fljót á
okkur, (eða sennilega ég, sem hefði átt að fara hægar af stað)
og nú er svo komið, að ég bý hjá honum allar helgar og myndi
áreiðanlega búa þar alltaf, ef ég vœri ekki önnum kafin í skóla
og fjarlægðin á milli heimila okkar mikil. (Hann leigir íbúð).
Við erum mjög samrýnd, höfum svipaðan smekk og
áhugamál, erum bœði heimakær og elskum friðinn meir en
nokkuð annað í heimi. Þegar við erum saman er ég róleg og
afslöppuð, ég vinn mín verk, elda góðan mat handa okkur og
hann hjálpar til. Og ekki síst, hann hrósar mér fyrir vel unnin
verk. Hann yrði sem sagt: Draumaeiginmaður.
Sameiginlega setjum við markið hátt, ekkert nema það besta
er nógu gott fyrir okkur og allt sem við kaupum, (s.s. munir og
eldhúsáhöld) miðast við það. Við tölum um trúlofunarhringa
og börn, (hann segir að vísu alltaf, að það síðarnefnda
verði að bíða betri tíma) og mér flnnst það bæði gaman og
eðilegt. Allt leikur sem sagt í lyndi — við ung og ástfangin
með stórhuga áætlanir í kollinum. (Mér til mikillar gremju
hefur mér verið bent á að koma niður úr skýjunum og mér
flnnst það beinlínis ósmekklegt, éða hvað flmnst þér?)
Formálinn er orðtnn nægilega langur, en þá kemur líka
mergur málsinsj I
Ætíð þegar eg kem heim í helgarlok, kvíði ég fyrir. Þá er
strax byrjað að tuða og jagast í mér með alls kyns athuga-
semdum og spurningum. Eg reiðist venjulega, þegar mœlirinn
fyllist og stekk inn í herbergi og grœt söltum tárum í koddann
minn og hugsa til vinar míns og þess friðar, sem ætíð ríkir
innra með mér, í hans návist. Aldrei rífst hann í mér og mér er
næstum léttir þegar hann sækir mig á bílnum okkar, á föstu-
dögum. Foreldrum mínum líkar ágœtlega við unnusta minn,
að ég best veit. Samt grunar mig að þeim flnnist hann haldinn
svolitlu stœrilæti, en ég veit I hjarta mínu að það stafar af ein-
hverskonar minnimáttarkennd. (Hann hætti snemma í skóla,
fór að vinna, en sjálfstæði hans rak hann fljótt til þess að fara
að búa einn). Foreldrar mínir láta í Ijós óánægju yflr menntun-
arleysi hans, en ég tel mig það þroskaða, að telja það stafa
af umhyggjusemi fyrir framtíð minni. En þú?
Vinna hans er ágæt, en gæti verið völt. ... Þó eru litlar
líkur á því. Ég veit, eins vel og nafnið mitt, að hann myndi
veita mér allsnægtir, ef við færum að búa saman og hefðum
stór áform í frammi. Ég get ekki annað en hrósað honum, því
hann er blíður lundgóður, heiðarlegur, forsjáll — öðlingur í
allan stað. (Ég skrifa þetta ekki blinduð af ást!)
Hvað get ég gert til þess að verða ekki fyrir þessu aðkasti
frá foreldrum mínum, orðum um að hann gœti nú misst
vinnuna eða hann tali stórt (og hann geti ekki staðið við orð
sín) eða hvar séu nú peningar hans, þar sem hann sé nú löngu
hœttur I skóla?
Ég þoli ekki lengur við þetta að búa. Ég vil lifa í friði með
honum, án afskipta foreldra minna og ásakana, Ég krefst þess
að vera sjálfstæður einstaklingur en þau vilja halda í mig.
Hvað get ég gert? Samt elska ég þau. Þér er guðvelkomið að
stytta bréflð.
Einlæg von um svar sem fyrst.
Ein, sem varð að skrifa.
Foreldrum þínum gengur ekki nema gott eitt til, um það er
Pósturinn alveg sannfærður. Þau óttast líklega mest að þú litir
hlutina ekki raunsæjum augum og eigir því eftir að verða fyrir
sárum vonbrigðum. Um það getur enginn dæmt, og kannski allra
síst Pósturinn, því hann þekkir ekkert ykkar persónulega. Hins
vegar ætti menntunarleysi vinar þíns ekki að skipta neinum
sköpum í sambandi ykkar. Sé það eini gallinn, sem foreldrar þínir
sjá á honum, ætti það mál að vera fremur auðleyst. Hér á
höfuðborgarsvæðinu eru flestir skólar landsins staðsettir og
vinur þinn gæti auðveldlega sótt einn þeirra, ef hann hefði áhuga
á. Því er ekki að neita að í því efni hafa foreldrar þínir eitthvað til
sins máls, því i okkar þjóðfélagi gæti menntunarleysi orðið ykkur
mikill þrándur í götu í framtíðinni, þrátt fyrir dugnað ykkar og
bjartsýni. Ræddu við foreldra þína í einrúmi og gættu þess þá að
láta ekki tilfinningarnar hlaupa með þig í gönur. Eins og áður
sagði er Pósturinn alveg sannfærður um að foreldrum þínum
gengur gott eitt til. Þau hafa meiri lífsreynslu að baki og gætu því
örugglega orðið þér styrk stoð þegar fram í sækir, ef þú aðeins
manst að sýna þeim bæði trúnað og hreinskilni.
3-tbl. Vikan 63