Vikan - 08.02.1979, Blaðsíða 22
Framhaldssaga eftir Catherine Arley
Þýð.: Svanhildur Halldórsdóttir
A HENGI-
FLUGSINS
BRÚN
Hún lá hreyfingarlaus í rúminu og þrýsti
höndunum að munninum til að kæfa ópið, sem
komið var fram á varir hennar. Hún var frávita af
ótta. Einhvers staðar úti í myrkrinu beið hennar
hætta. Hún vissi ekki hvað bar að óttast. Hún
þorði ekki að kveikja Ijósið við rúmið, hnipraði
sig saman og reyndi að skilgreina hljóðin, sem
bárust utan úr myrkrinu. Hún gat ekki einbeitt
sér, gat ekki hugsað skýrt.
Loksins teygði hún út höndina og
kveikti Ijósið. Hún litaðist um í herberg-
inu. Þar var ekkert voðalegt að sjá, ekk-
ert sem vakið gat ótta. En hún var ótta-
slegin í þessu húsi fjarri allri manna-
byggð.
vegna, til að hún gæti náð heilsu á ný.
Náð sér eftir langvarandi þunglyndi og
eymd. Hann hafði sýnt henni tillitssemi
og umhyggju allan timann, þrátt fyrir
það að hann vissi ekki ástæðuna fyrir
veikindum hennar.
Orsökin var ekki einvörðungu tíu ára
barnlaust hjónaband. Hjónaband þeirra
var ekki óhamingjusamt, þau þrættu
aldrei, voru kurteis hvort við annað —
kurteis, tillitssöm og umhyggjusöm. Var
hægt að fara fram á meira? André hafði
gert allt sem i hans valdi stóð til að vekja
lífslöngun hennar, hann hafði keypt
þetta hús. Hún ætti að vera þakklát.
Ht
Húsið stóð á háum kletti við hafið.
Framundan var gínandi hyldýpi hafsins,
þar sem öldurnar soguðust að klettóttri,
þverhníptri ströndinni. Það var komið
fram í nóvember og stormurinn næddi
utan af úlfgráu hafinu, napur og ýlfr-
andi. Það hvein í gluggahlerunum og sló
niður i skorsteininum. Úti fyrir gluggun-
um lömdust krónur trjánna, og vindur-
inn feykti síðustu laufum þeirra í hauga,
sem hvirfluðust um gangstiginn.
Bara að senn færi að birta, þá sæi hún
allt i öðru Ijósi. Ógnir næturinnar hyrfu,
slæmar hugrenningar gleymdust.
Lífið yrði eðlilegt á ný.
André hafði keypt húsið til að
gleðja hana. Það var dásamlegt lítið hús,
umgirt fallegum garði — meira að segja
núna í nóvember gat maður séð hve
unaðslegur garðurinn myndi verða,
þegar voraði á ný.
Hún var André þakklát, vist var hún
það. Hann hafði keypt húsið hennar
Um höfundinn:
Catherine Arley er einn mest lesni sakamálasagnahöfundur
Frakka. Bækur hennar hafa verið þýddar á fjölmörg tungumál og
eftir mörgum þeirra gerðar kvikmyndir. Hún er fráskilin og barn-
laus og kýs helst að dveljast í stórhýsi, sem hún á úti í sveit. Þar
semur hún sakamálasögur sínar, sem gæddar eru mátulegri
spennu og óvæntum atburðum.
1UN minntist þess, þegar hann sagði
henni frá húsinu. Það var á sjúkrahús-
inu i Rennes, í litla herberginu hennar,
sem sneri út að garðinum. Hann sat við
hliðina á rúminu og horfði út um glugg-
ann.
— Hvernig líður þér i dag, Klara?
spurði hann.
— Þakka þér fyrir, ágætlega.
— Hefurðu borðað eitthvað?
— Smávegis.
— Þú verður að reyna að borða svo-
lítið, þó lystin sé ekki I lagi.
— Því þá það?
— Þú verður að safna kröftum, varla
hugsarðu þér að liggja á sjúkrahúsi það
sem eftir er ævinnar?
— Nei.
— Þú verður að leggja eitthvað af
mörkum sjálf, annars verðurðu aldrei
frísk. Ef þú leggur þig fram og vilt raun-
verulega sjálf verða frisk, losnarðu fljót-
lega héðan. Hvert myndirðu vilja fara?
— Ég veit það ekki.
— En ég veit það. Læknirinn hefur
samþykkt áform mín. Ertu ekkert forvit-
in?
— Jú.
— Við höfum orðið sammála um, að
þú náir þér best, ef þú dvelur við sjóinn.
— Viðsjóinn?
— Já. Það er ekki víst að þú getir
synt í sjónum, þegar þar að kemur, en
hreint sjávarloftið er heilnæmt og mun
endurnæra þig og þú getur stundað
göngur. Þú þarfnast hvíldar og næðis til
að jafna þig og það muntu fá. Langar þig
ekki að heyra leyndarmálið núna?
— Jú ...
— Ég hefi keypt hús, þín vegna.
Klara.
— Já, en við eigum íbúðina i bænum.
— Já, en þetta er sumarbústaður.
Við getum dvalið þarna i frium og um
helgar. Húsið er litið, en mjög notalegt,
þú munt kunna að meta það. Það
stendur við sjóinn.
— Áströnd?
— Nei, á háum klettum, við hafið,
útsýnið er stórbrotið yfir ólgandi, énda-
laust hafið. Og það er litill garður við
húsið, þar sem þú getur ræktað blóm,
eins og þú hefur alltaf þráð.
— Hvenær eigum við að fara
þangað?
— Strax og þú útskrifast. Það verður
lika gott fyrir mig að komast úr borg-
inni. Þú verður áreiðanlega hrifin af
staðnum. Ég hefi látið framkvæma smá-
22 Vikan 6. tbl.