Vikan - 08.02.1979, Blaðsíða 39

taka sérstaka stefnu. aðeins til að
komast sem lengst I burtu frá því sem
hafði gerst. Kannski gerði hún of mikið
úr þessu. Kannski var þetta líka henni
að kenna. Hvað var það sem hún hafði
viljað? Hana hafði langað til að upplifa
eitthvað rómantískt og yndislegt I
þessari rómantísku borg.
Brian var eini vinurinn sem hún hafði
átt. En hann var I raun og veru ekki
hennar manngerð. Þau höfðu aðeins
leitað öryggis hvort hjá öðru. Nú varð
hún að vera nógu hciðarleg og ákveðin til
að segja Brian sannleikann. Hún átti rétt
á meiru en eiginmanni sem allir aðrir
væru ánægðir með fyrir hennar hönd.
Hún átti rétt á að finna sér eitthvað
sem henni sjálfri líkaði. Og hún átti ekki
skilið að verða bráð manna á borð við
Dennis. Hún var komin að Hyde Park.
Hún settist á bekk og horfði á fólkið —
börn að leik. vini sem sátu og spjölluðu
sáman. Henni leið undarlega að vera
svona alein. Hún opnaði töskuna sina og
tók upp kortið af borginni. Það var ekki
fyrr en á miðvikudagskvöldi. eftir
kvöldverð á Rules. að henni hætti að
finnast óþægilcgt aö vcra ein á fcrli i
borginni. Hún hafði eytt tímanum í að
skoða sig um og Rules hafði ekki valdið
henni vonbrigðum.
Þegar hún yfirgaf veitingahúsið ákvað
hún að fara áftur í djassklúbbinn. Hún
hafði engar áhyggjur af Dennis lengur.
Klúbburinn var fullur af fólki. Celia
kom rétt um það bil sem hljómsveitin
tók sér hlé. Hún stóð við innganginn
þegar hún heyrði rödd segja: „Halló,
gaman að sjá þig aftur." Það var
trompetleikarinn ungi.
..Manstu eftir mér?" spurði Celia
undrandi og dálitið upp með sér.
„Þú sast fremst fyrsta kvöldið sem við
lékum hér. Ég vona að þér liki músíkin
okkar.”
„Mér finnst hún mjög góð."
„Þeir eru að mestu hættir aö spila
opinberlega en eru enn góðir.”
„Þú virðist hafa gaman af að spila
nteð þeim."
„Já. En ég vinn lika frá níu til fimm á
daginn og þetta er erfitt.”
„Það var leitt að heyra. Ég hélt að það
væri eins gaman að spila og hlusta.”
„Það er skemmtilegra. En á morgun
verð ég að vinna að skýrslu fyrir
fyrirtækið sem ég vinn hjá og það er þá
sem ég verð i vandræðum með að halda
mér vakandi."
„Égskil.”
„Ég vona að þú sért ekki að bíða eftir
neinum hérna?”
Celia horfði á fallegt bros hans og blá
augun og varð hugsað til Dennis sem
hafði hvorugt.
Ef til vill var þessi maður aðeins þetur
heppnað eintak af flagará en Dennis.
„Nei. ég er ekki að bíða eftir neinum.”
sagði hún.
„Ég heiti Poul Ramsey."
Celia kynnti sig og fór uppörvandi að
lýsa þvi hvað hún hefði haft gaman af
að skoða sig um i London.
En svo þurfti hann að fara að spila
aftur. allt of fljótt fannst henni. Paul bað
hana að hitta sig i næsta hléi. Hún
samþykkti það. en fékk svo bakþanka á
eftir. Henni féll vel við Poul, en hún
þekkti hann ekki> og það gat verið
varasamt eins og atvikið með Dennis
hafði sýnt.
Hún var I klúbbnum. þar til honum
var lokað á miðnættið. Hana hafði
langað til þess og þar að auki hafði Poul
beðið hana um það. 1 hléum sat hún i
stólnum hans og þau töluðu saman. Á
eftir fóru þau og fengu sér kaffi, héldu
áfram að spjalla og gleymdu alveg
timanum.
Um tvöleytið sá Celia að hann var
orðinn syfjulegur og vildi ekki tefja
hann lengur af því hann þurfti að vinna
daginn eftir. Hann bað hana að koma
aftur næsta kvöld. Hann sagði að
föstudagskvöldið yrði siðasta kvöldið hjá
hljómsveitinni í klúbbnum. Celiu hafði
langað til að spyrja hann um það. en ekki
látið verða af þvi. Poul sagði henni að
hann ætlaði að panta borð á Savoy og
bjóða henni til morgunverðar næsta
laugardag. Celiu varð hugsað til lestar-
miðans sem hún hafði keypt fyrir sunnu
daginn. en minntist ekki á hann. Þau
gengu hægt heim að hótelinu hennar og
kysstust að skilnaði. Kvöldið eftir fóru
þau á djassklúbb Ronnie Scotts.
Þegar þau höfðu setið þar um stund
sagði Poul: „Eigum við ekki frekar að
fara á einhvern rólegri stað. Það er allt
of mikið um að vera hér.”
Þau fóru heim á hótelið hennar og
Poul pantaði kaffi.
„Ég get ekki haldið mér vakandi ef ég
fæ mér eitthvað annað," sagði hann.
„Slæmt að við skyldum hittast þegar ég
er svoönnum kafinn.”
ffr
fe.tbl. Vikan 39