Vikan - 15.02.1979, Blaðsíða 17

er, er hún alíslensk. Mun hún þannig
tilkomin að þeir P.L. Mogensen lyfsali og
fyrsti forstjóri Áfengisverslunarinnar, og
arftaki hans, Guðbrandur Magnússon, hafi
prófað sig áfram með ýmsar uppskriftir og
smakkað drjúgan, þangað til þeir duttu
niður á þetta sérstaka bragð, sem
landslýður til sjávar og sveita þekkir undir
nafninu Brennivín. Þetta mun hafa verið
um 1935, og síðan hefur mikið af
blöndunni runnið ofan í íslenska munna,
og mun gera um ókomna framtíð.
En á Stuðlahálsi eru blandaðar fleiri
tegundir en Brennivín. Heiðurinn af þeim
mörgu blöndum sem bæst hafa við á
undanförnum árum á pólskur doktor sem
starfar við Polmos víngerðarhúsin í
Póllandi. Það fyrirtæki framleiðir m.a. teð
fræga pólska vodka sem mikið er drukkið
hérlendis. Mun sá dtykkúT einnig vera
runninn undan rifjum þessa manns.
íslenskar blöndur doktorsins munu þykja
góðar að mati sérfræðinga, þótt landinn
kaupi alltaf meira af útlendu merkjunum.
Heyrst hefur að þær íslensku séu eitthvað
rammari en hinar, og því ekki eins vandað-
ar, en það stafar eingöngu af styrktarmis-
mun, íslensku blöndurnar eru nefnilega 5%
sterkari en þær útlendu. T.d. þykir
íslenskur Genever sérstaklega góður, auk
þess sem hann er 100 kr. ódýrari en
brennivínið, en sú staðreynd mun vera
fáum ljós vegna auglýsingabanns sem er á
vínföngum hérlendis.
Vélvæðing er orðin töluverð í þessari
íslensku vínblöndun, en fyrir 1970 var þó
mest gert i höndunum, alveg frá 1935. Þá
var blandan hrærð með handafli, og
mannshendur skrúfuðu tappana á. En nýjar
aðferðir hafa ekki þýtt nýtt bragð.
Brennivínið er alltaf sjálfu sér líkt. Það er
aðallega verðið sem breytist. Þegar fyrsta
íslenska brennivínsflaskan var sett á
markaðinn, kostaði hún 7 krónur og viskí-
sjússinn á Borginni 1 krónu.
Þótt þetta sé allt gott og blessað, er ekki
hægt að láta hjá líða að minnast á hina
hroðalega ósmekklegu merkimiða sem
límdir eru á þessa annars svo ágætu
framleiðslu. Frá fagurfræðilegu sjónarmiði
eru þeir nær allir fyrir neðan allar hellur.
Flestir þeirra munu vera teiknaðir af
eiganda prentsmiðjunnar sem prentar þá.
Sá mun vera Jakob Hafstein sem getið
hefur sér orð fyrir að mála myndir af
heiðargæsum.
En allt um það, — látum myndirnar
ljúka þessari sögu...
EJ
í þessar tunnur er sett nýtt brennivín, og eftir érs
geymslu er það oröið að þvi sem nefnt er
„Gamalt brennivln". Fyrir framan tunnurnar situr
blandarinn.
Fyrir 1970 var hrasrt I blöndunum með handafli
og til þess notaður þessi - spaði. Nú hefur
risahrærivélin leyst hann af hólmi.
7. tbl. Vlkan 17