Vikan - 15.02.1979, Blaðsíða 46

GLAUMGOSINN
Rétt þegar hann var að missa meðvitund,
losnaði um takið og rödd, sem hann var farinn
að hata, sagði mjúklega: „Þetta voru þín
mistök, herra Yarde.”
ÚTDRÁTTUR:
Sir Richard Wyndham er ungur og
eftirsóttur, en ætti venjum samkvæmt
að vera löngu giftur. Hátterni hans
veldur bæði systur hans og móður tals-
verðum áhyggjum, og nú hefur George
ákveðið að láta að óskum þeirra og
kvænast Melissu Brandon, sem er
göfugrar ættar, eins og hann sjálfur.
Kvöldið áður en hann hyggst bera upp
formlegt bónorð við föður Melissu,
veitir hann drykkjuhneigð sinni
ríkulega útrás, og á heimleiðinni veit
hann ekki fyrr til en hann stendur með
unga stúlku, dulbúna sem pilt, í
fanginu. Penelope Creed er á flótta frá
ógeðfelldum ráðahag.
Hann ákveður að fara með henni til
þess að veita henni vernd. á flóttanum.
Almcnningsvagninn, sem þau ferðast
með, veltur og þau fara fótgangandi til
næsta þorps.
Á flóttanum lenda þau i ýmsum
óþægindum vegna misindismannanna,
herra Yarde og kafteins Trimble, sem
hafa tekið demantadjásn lafði Brandon
ófrjálsri hendi. Við það nutu þeir
aðstoðar sonar hennar, sem er fremur
óyndislegur og stamandi ungur maður.
Hann reyndi árangurslaust að losa
takið og vissi það gegnum þrýstinginn
sem var fyrir eyrum hans, þenslu æð-
anna og sársaukann fyrir gagnaugunum,
að hann hafði gert mistök. Þessar
hendur sem voru að kæfa hann til-
heyrðu ekki neinum unglingi.
Rétt þegar hann var að missa meðvit-
und, losnaði um takið og rödd sem hann
var farinn að hata sagði mjúklega:
„Þetta voru þín mistök, hr. Yarde.”
Hann fann að hann var hristur og
síðan sleppt. Þar sem hann var of magn-
þrota til þess að hjálpa sjálfum sér, þá
féll hann á gólfið, lá þar og gaf frá sér
undarlegar stunur þegar hann reyndi að
ná andanum aftur. Þegar hann var bú-
inn að ná sér nóg til þess að rísa upp við
olnboga var sir Richard búinn að kasta
af sér ábreiðunni og stökk fram á gólfið.
Hann var klæddur í skyrtu og hnébuxur,
eins og þokukennd augu hr. Yarde sáu,
þegar sir Richard var búinn að kveikja á
kertinu við rúmið.
Sir Richard lagði frá sér eldfærin og
leit niður á hr. Yarde. Sjón Jimmys
skýrðist; hann sá að varir sir Richards
höfðu sett upp fyrirlitningarbros. Hann
byrjaði að nudda á sér hálsinn, sem var
mjög sár, og beið þess að sir Richard
hæfi máls.
„Ég varaði þig við því að ég svæfi
mjög laust,” sagði sir Richard.
Jimmy leit á hann illilegu augnaráði,
en svaraði engu.
„Stattu upp,” sagði sir Richard. „Þér
megið sitja á þessum stól, hr. Yarde, því
að nú skulum við tala hreinskilnislega
saman.”
Jimmy stóð upp. Hann leit í áttina til
gluggans og sá að hann myndi verða
stöðvaður áður en hann næði þangað.
Hann settist og strauk handarbakinu
yfir ennið.
„Við skulum ekki misskilja hvor
annan," sagði sir Richard. „Þér komuð
hingað til þess að finna demantsháls-
men, sem þér földuð i yfirhöfn frænda
míns í morgun. Það er þrennt sem að ég
get gert við yður. Ég get framselt yður i
hendur laganna.”
„Þér getið ekki sannað að ég hafi
komið hingað til þess að ná hálsmeninu,
herra minn,” muldraði Jimmy.
„Þér haldið þaö ekki? Við sjáum til.
Ef að lögreglumaðurinn brygðist en ég
held að honum yrði það sönn ánægja að
taka yður i sína vörzlu þá hugsa ég að
maður að nafni Trimble — ah, Horace
Trimble, ef að ég man rétt, yrði jafnvel
enn ánægðari með að fá yður.”
Það virtist gera Jimmy mjög órólegan
að heyra þetta nafn nefnt. „Ég þekki
hann ekki. Ég hef aldrei heyrt á slíkan
gárunga minnst.”
„O, jú, ég held það nú,” sagði sir
Richard.
„Ég hef ekki gert yður neitt illt, herra
minn, né heldur hef ég ætlað að gera
neitt slíkt. Ég get sagt yður alveg eins og
er.”
„Þér þurfið þess ekki. Ég trúi yður.”
Það birti yfir Jimmy. „Fjandakornið,
ef að ég sagði ekki alltaf að þér væruð
besti náungi. Þér færuð ekki að vera
vondur við gárungsgrey.”
„Það veltur allt á — hérna —
gárungsgreyinu. Sem að kemur mér til
að minnast á þriðja möguleikann sem að
ég mætti nota. Ég sagði mætti, hr.
Yarde. Ég gæti leyft yður að fara.”
Jimmy tók andköf, kyngdi og
muldraði rámri röddu: „Talað af þeim
ágæta aðalsmanni sem að þér eruð,
herra minn.”
„Segið mér það sem ég vil fá að vita,
og ég mun leyfa yður að fara,” sagði sir
Richard.
Varúðin sást í augum Jimmys.
„Sleppa burtu, ha? Guð blessi yður, það
er ekkert sem að ég get frætt yður um.”
„Það væri kannski betra ef að ég léti
yður vita það að ég er meðvitandi um
það að þér hafið verið i félagi við hr.
HoraceTrimble.”
„Kaftein Trimble," leiðrétti Jimmy.
„Það efast ég um. Hann er — hérna
— gárunginn sem þér töluðuð um í
gærkvöldi.”
„Ég neita því ekki.”
„Ennfremur,” sagði sir Richard, „þá
unnuð þið báðir fyrir ungan herramann
sem stamar ofurlitið. Ah, fyrir hr.
Brandon, ef að ég á að vera nákvæmur.”
Jimmy skipti litum. „Hættið nú
alveg,” urraði hann. „Þér eruð of klár
fyrir mig. Fjárinn hafi það, ekki veit ég
hvað þér eruð að fara.”
„Það kemur þér heldur ekkert við.
Hugsið um það, hr. Yarde. Viljið þér
verða framseldur til kafteins Trimble,
eða viljið þér komast út um gluggann?”
Jimmy sat smástund og nuddaði á sér
hálsinn um leið og hann leit skáhallt á
sir Rixhard. „Til fjandans með alla
gárungana,” sagði hann að lokum. „Ég
skal rekja úr sjálfum mér garnirnar. Ég
er enginn stigamaður. Það er ekki mitt
eðli. Ég er bara flakkari. Kannski hef
ég ekki verið alltaf sem heiðarlegastur,
en ég hef aldrei lagst út í rán, þar til þessi
fíni mann sem að þér jtekkið, freistaði
mín. Og ég vildi óska þess að það hefði
aldrei orðið. Mér var lofað fimmtiu gull-
peningum, en svo fæ ég ekkert! Hann er
MARGFALDUR
SIGURVEGARI!
SIMCA 1508 er bíllinn sem farið hefur sigurför allt
frá því að hann var kjörinn bíll ársins 1976 og varð
fyrstur í næturrallinu í okt. 1977.
Þetta er bíllinn sem vandlátir bifreiðakaupendur
vilja eignast.
Fimm dyra framhjóladrifinn fjölskyldubíll.
ö Ifökull hf.
Ármúla 36 - 84366
Sölumenn Chrysler-sal 83330/83454.
46 Vikan 7. tbl.