Vikan - 22.02.1979, Blaðsíða 13

mann mun minni. Ég ákvað þvi að fara
þangað síðari hluta sumars 1977, en fór
ekki beint þangað, vegna þess að ég hafði
fyrr það sumar kynnst hér heima frönskum
hjónum, sem buðu mér að heimsækja sig.
Þau búa í héraðinu Sologne um 200 km
fyrir sunnan París, og fór ég því með lest
þangað og svo skömmu síðar með lest til
Nice, þar sem Kjeld tók á móti mér á
brautarstöðinni.
Hótel í gamalli lögreglustöð
Kjeld Winther rak verkfræðifyrirtæki í
Skanderborg á Jótlandi, sem aðallega
byggði sundlaugar fyrir einstaklinga, en
þegar olíukreppan skall á, varð eftirspurn
eftir slíkum lúxus lítill, og ákváðu þau
hjónin að leita sér viðurværis á öðrum
slóðum. Þau höfðu áður búið um skeið í
Bandaríkjunum, en nú lögðu þau leið sína
til Bláu strandarinnar í Frakklandi. Þau
fundu ekkert niðri á sjálfri ströndinni, sem
þeim hentaði, en uppi í fjöllunum við
krókóttan þjóðveginn í Lantosque, þar sem
hinn árlegi Monte Carlo kappakstur fer
um, fundu þau hús, sem stóð autt. Það var
hin gamla lögreglustöð bæjarins —
Gendarmerie. Það hús keyptu þau og
gerðu að veitingastað og hóteli. Húsið er
gamalt. Líklega um 200 ára, með þykkum
veggjum og flísalögðum gólfum. Það
stendur á barmi gljúfurs, sem áin Vesubie
síður sólríkt en Spánn og svo gæti ég aukið
við frönskukunnáttu mína um leið. Þá segir
þessi vinur minn, að hann eigi góðan
kunningja, danskan, sem væri nýfluttur til
Suður-Frakklands og reki hann þar hótel
eða pensionat. Hann lét mig hafa heimilis-
fang Kjeld Winthers í Lantosque og annað
ekki, þar eð hann vissi ekkert um staðinn.
Ég skrifaði síðan Kjeld Winther fyrir-
spurnarbréf og fékk strax svar með
upplýsingum um staðinn og dvalarkostnað,
sem var með því gengi, sem þá var á
frankanum, mjög hagstætt eða 85 frankar
á dag fyrir einn með fullu fæði. Það verð
miðaðist við einn í herbergi, en ef fleiri
væru saman í íbúð, þá var kostnaður á
Kjeld og Solveig ásamt syni sinum, Henrik, 6
svölum hótelsins, en þar er hádegisverður jafnan snœddur.
8. tbl. Vikan 13