Vikan - 22.02.1979, Blaðsíða 14

fellur eftir, og undir því er tvöfaldur
kjallari. Þar í kjallaranum eru ennþá fanga-
klefar með járnrimlum fyrir gluggunum.
Það var myrkur, þegar ég ók með Kjeld
frá Nice upp til Lantosque, svo að ég sá þá
ekkert af hinu hrikalega landslagi, sem
leiðin lá um. En hátt uppi í fjallahliðunum
og alveg uppi á efstu tindum mátti sjá ljós,
þar sem smáþorp og sveitabasir eru þarna
víða. Þegar farið er frá flugstöðinni í Nice
er fyrst ekið upp nokkuð breiðan dal, Var
dalinn, og þegar komið er um 25 km frá
Nice er beygt aðeins til austurs og síðan
ekið upp þröngt og hrikalegt gljúfur, sem
áin Vesubie fellur eftir. Víða eru mjög
krappar beygjur á veginum, svo að flauta
verður fyrir horn, eins og hér var gert i eina
tíð, og á nokkrum stöðum er ekið í gegnum
jarðgöng. Þegar upp til Lantosque kemur
víkkar þetta gljúfur, og er maður þá
kominn í Vesubie dalinn.
Kirkjuklukkan sló tvisvar
Þegar ég vaknaði fyrsta morguninn í
L’ancienne Gendarmerie fannst mér eins
og ég væri í tjaldi í óbyggðum Lslands, en ég
vel mér gjarnan tjaldstað, þar sem ár- eða
lækjarniður heyrist. Þungur niður Vesubie
barst inn um gluggann til mín. í svefn-
rofunum heyrði ég, að klukkan í kirkju-
turninum var að slá. Mér fipaðist eitthvað í
að telja slögin og hugsaði mér, að best væri
að kveikja ljós til þess að líta á klukkuna,
en viti menn, klukkan tók þá til að slá
aftur, og nú gat ég talið slögin sjö.
Sjálfur bærinn Lantosque, sem telur um
800 íbúa, stendur eins og flestir gamlir bæir
í frönsku Ölpunum á háum tindi, og er
kirkjan þar hæst á tindinum, en L’ancienne
Gendarmerie er við þjóðveginn nokkru
fyrir neðan bæinn. í elsta hluta bæjarins,
þar sem húsin standa mjög þétt, eru götur
örmjóar og víða tröppur vegna brattans, og
þar fara engin ökutæki um. Þar eru
nokkrar smáverslanir og tvær krár.
Fjallahlíðarnar eru brattar, en eru víðast
í hlöðnum stöllum, sem virðast varla meira
en 2 til 4 metrar á breidd. Á þessum stöllum
er búskapur stundaður. Það eru mörg dags-
verk í þessum stöllum, og sjálfsagt hefur
það tekið aldir að hlaða þá. Þótt fjöllin séu
brött, er gróður mikill og náttúrufegurð.
Frá tindinum þar sem kirkjan stendur er
mjög gott útsýni upp eftir Vesubie dalnum,
og þaðan sjást nokkrir smábæir eða þorp.
Með hengiflug á aðra hönd
Hvað er svo hægt að gera í Lantosque?
Fg fór i margar gönguferðir um umhverfið
í sólskini og góðu veðri. Einnig ók ég
nokkuð um með dönsku fólki, sem hafði
komið á bíl að heiman. Meðal annars
fórum við oft í hestaleigu, sem er um 4 km
frá Lantosque. Þar þeystum við á stórum
góðum hestum eftir reiðstigum utan í fjalls-
hlíðinni. Það var gaman, þótt stundum
væri hengiflug á aðra hönd. Það eru aðeins
50 km niður á ströndina í Nice, og Nice er
mjög falleg og skemmtileg borg og
baðströndin góð. Þangað var stundum
farið.
Það er ekki svo dýrt að leigja bíl þarna,
en það gerði ég ekki þar sem ég var einn
rníns liðs. Upplýsingar um bílaleigur er
hægt að fá hjá FÍB. Ef menn taka bíl á
leigu eru margir möguleikar á skoðunar-
ferðum. Til dæmis að heimsækja spilavítið í
Monaco, Picasso safnið í Antibes,
listamannabæinn St. Paul de Vence og
keramikbæinn Vallauris, þar sem hægt er
að ganga á milli verkstæðanna og skoða og
kaupa hinar rómuðu keramikvörur
Provence. Margir aðrir áhugaverðir staðir
eru í nágrenni Lantosque, eins og t.d.
Vallée de Merveilles um 30 km fyrir
norðan Lantosque. Þar er mikið af fornum
steinaldarristum á klettunum.
Um tíu mínútna gang frá hótelinu er lítil
en mjög falleg tjörn í læk, sem fellur niður
Fimm mínútur með
WILLY BREINHOLST
STÚLKAN, SEM GLEYMDI
BUDDUNNI
Hinrik var flott náungi. Og
hann vissi það. Hann var bæði
glæsilegur og heimsmannslegur,
þar sem hann sat á fínu gang-
stéttarveitingahúsi, og það var
ekkert, sem mælti á móti því, að
einhver stúlkan félli fyrir
honum. Og það var líka ætlunin.
Hann var einmitt á kvenna-
veiðum.
Hann átti það til að verða
leiður á vinkonum sínum, og þá
lét hannþærróa. Það voru nógar
aðrar. Það er að segja í augna-
blikinu virtist ekki um auðugan
garð að gresja. Hann renndi
augunum frá einu borði til
annars. Fulltrúar hins veikara
kyns virtust annaðhvort of
gamlir, of giftir eða of leiðinlegir
— og þó!
Hún þarna háa, Ijóshærða við
borðið rétt hjá var alls ekki sem
verst, línurnar voru í lagi, allt á
réttum stöðum, kannski leit hún
út fyrir að vera svolítið
barnaleg, en það gerði bara allt
miklu auðveldara! Hún var
einmitt nýbúin að biðja um
reikninginn, og nú rótaði hún í
handtöskunni, eins og hún ætti
lífið að leysa, um leið og hún
gáði í sífellu að, hvort þjónninn
væri nokkuð á leiðinni. Þetta lá
Ijóst fyrir. Hún fann ekki
budduna sína. Hinrik reis
ákveðinn á fætur, og stundu
siðar sat hann við borðið hjá
henni.
— Má ég sjá um þennan
reikning, fröken? sagði hann
með sínu ómótstæðilegasta
brosi.
— Þetta er skelfilegt, sagði
unga stúlkan og greip þéttings-
fast í hinn óvænta bjargvætt
sinn. — Ég hlýt að hafa gleymt
buddunni minni heima, og hér
hef ég nú setið og borðað fyrir
einhver ósköp af peningum. En
ég get ekki látið yður borga .. ó,
þetta er eitthvað það fáránleg-
asta, sem ég hef lent í.
Hinrik smellti fingrunum til
þjónsins og greiddi reikninginn.
— Ef þér viljið bara láta mig
fá heimilisfang yðar, þá get ég
sent yður ávísun og...
— Gleymið því, greip Hinrik
fram í og beitti nú öllum sínum
töfrum.
— Puh, andvarpaði stúlkan,
rétti úr sér og lagði handtöskuna
aftur frá sér á borðið. En sú
uppákoma! Ég var farin að
halda, að ég yrði dregin fram í
eldhús til að þvo upp!
— Ef þér eigið ekki mjög
annríkt, fröken, þá mætti ég
kannski bjóða upp á drykk, áður
en þér farið? Án allra skilyrða að
sjálfsögðu.
— Ja, mér veitti reyndar ekki
af einum . . . eftir þessi ósköp,
sagði unga stúlkan brosandi.
Þau fengu sér drykk. Hálftíma
siðar spurði Hinrik, hvort hann
mætti ekki bjóða Önnu Grétu
(sem hafði nú kynnt sig) með sér
í leikhúsið? Þau rétt næðu, sagði
14 Vikan 8. tbl.