Vikan - 22.03.1979, Blaðsíða 2
„Bylgjuvinir" eru
ágætir vinir
12. tbl. 41. árg. 22. mars 1979
Verð kr. 700.
GREINAR OG VIÐTÖL:__________________
4 Og loks cr bara eftir að deyja.
Blaðamaður Vikunnar heimsækir
Daytop Village í New York, en
þaðan snúa um 90% eiturlyfja-
sjúklinga aftur til heilbrigðs lifs.
20 Börnin og við í umsjá Guðfinnu
Eydal, sálfræðings: Börn sem
stama.______________________________
24 Vikan prófar léttu vínin, 12. grein
Jónasar Kristjánssonan Tólf bestu
hvftvfnin.
26 Vikan á neytendamarkaði: Hand-
lagni og hagkvæmni. Litið inn hjá
ungum manni, sem hefur innréttað
notalega ibúð á fáum fermetrum.
30 Hinn nýi bjargvættur heimsins —
SUPERMAN.
SÖGUR____________________________
14 Á krossgötum eftir Arthur
Laurents, 4. hluti.______________
35 Fimm mínútur með Willy
Breinholst: Flöskuskcyti frá eyju f
KyrrahaSnu.
38 Hið fullkomna rán. Smásaga eftir
Helmut Busch.____________________
42 Glaumgosinn eftir Georgette
Heyer, 12. hluti.
ÝMISLEGT:__________________________
2 Mest um fólk.
12 Poppkorn._______________________
22 Siðkjólar sumarsins.____________
30 Stjömuspá.
34 Draumar.
32 Opnuplakab SUPERMAN.
36 Handavinna: Prjónajakki.________
48 Heillaráð.
52 Eldhús Vikunnar og Klúbbur
matrciðslumeistara: Grisalundir
eins og eiginmaðurinn lagar.
54 HeilabroL
61 1 næstu Viku.__________________
62 Pósturinn.
VIKAN. Útgefandi: Hilmir hf. Ritstjóri: Kristín
Halldórsdóttir. Blaöamenn: Borghildur Anna
Jónsdöttir. Eirikur Jónsson. HrafnhildurSveinsdóttir,
Jðhanna Þráinsdóttir. Útlitsteiknari: Þorbergur
Kristinsson. Ljósmyndari: Jim Smart.
Auglýsingastjóri: Ingvar Sveinsson. Ritstjóm í
Siöumúla 12, auglýsingar, afgreiösla og dreifing i
Þverholli 11, simi 27022. Pósthólf 533. Verð I lausa-
sölu 700 kr. Áskriftarverð kr. 2500 pr. mánuð. Kr.
7500 fyrir 13 tölublöð ársfjórðungslega, eða kr.
15.000 fyrir 26 blöð hálfsárslega. Áskriftarverð greið-
ist fyrirfram, gjalddagar: Nóvember, febrúar, maí
ágúst. Áskrift i Reykjavík og Kópavogi greiðist
mánaðarlega.
úm málefni neytenda er fjallað i samráði við
Neylendasamtökin.
Það var einu sinni kona sem
lá uppí sófa heima hjá sér og var
að hlusta á Ástardraum eftir
Liszt. Allt í einu stirðnar hún upp
því að úr hátölurunum glymur
ókennilegt samtal tveggja
manna á útlensku. Fyrst í stað
gat konan ekki hreyft sig vegna
skelfingar, en að lokum mannar
hún sig upp i að slökkva á
tækjunum. En það dugir ekki til,
— samtalið heldur áfram. Kona
þessi bjó í tvær vikur hjá systur
sinni eftir þetta.
Ekki brá honum minna
manninum sem var að tappa
vatnið af ofnunum heima hjá
sér á rólegu fimmtudagskveldi.
Því hann var ekki fyrr búinn að
losa einn tappann en viðlíka
viðtal streymir út um ofngatið.
Þið getið rétt ímyndað ykkur
svipinn sem kom á manninn, en
um afdrif hans vitum við ekki.
Ein helsta skýringin sem gefin
hefur verið á þessum fyrir-
bærum, er að hér séu
radíóamatörar að verki og
bylgjur þeirra slái einhverra
hluta vegna niður í hin ýmsu
heimilistæki manna. Við tókum
einn af þessum radíóamatörum
tali og spurðum hann hvað væri
hæft í þessum sögum. Guðjón
Einarsson heitir maðurinn og er
fréttaljósmyndari á Timanum.
— Það er satt, þessir hlutir
geta komið fyrir en það erum
yfirleitt ekki við sem eigum hlut
að máli. Félagsskapur okkar er
háður mjög ströngum reglum og
Landssíminn fylgist vel með öllu.
Hitt er annað mál að það eru til
strákar úti i bæ með óleyfileg
tæki í gangi. Þeir vita ekkert
hvert þessar bylgjur fara sem
þeir eru að senda út, og getur þvi
eins verið að þær hafni inní
ofnum hjá fólki.
TF3AC
At my father's rig in 1926
Ég hlakka tíl að komast 6 aftíriaun
og gata setifl vifl tœkin min allan
daginn, segir Gufljón Einarsson
Ijósmyndari.
Á íslandi eru starfandi um 100
radíóamatörar. Tómstunda-
gaman þeirra felst í því að sitja
við tæki sín sem þeir oft smíða
sjálfir og ræða við menn annars
staðar á jarðarkringlunni sem
eiga sér sama áhugamál. Margir
hafa eignast sína föstu vini sem
þeir e.t.v. tala við á hverjum
degi áður en þeir fara i vinnuna.
Guðjón hafði það t.a.m. fyrir sið
í fjöldamörg ár að ræða við
franskan ljósmyndara yfir
morgunkaffinu. Einnig átti
hann vin á Hawaii sem hann
talaði við á kvöldin, en þá þurfti
hann að segja „góðan dag” því
Hawaii-búinn var þá að fara á
fætur. Hann hét Bolla og var
með afbrigðum skemmtilegur að
sögn Guðjóns. Við spurðum
hann um hvað væri talað
yfirleitt.
— Við ræðum yfirleitt tækni-
leg mál, styrkinn á tækjum
okkar og þess háttar. En þegar
maður er búinn að tala oft við
sama manninn þá getur þetta
þróast út í hvaða snakk sem er.
Ég hef eignast marga vini i
gegnum þetta tómstundagaman
og við heilsum upp á hver
annan þegar við erum á heima-
Gufljón byrjaði ungur. Hér er hann
vifl tœki föflur sins afleins tveggja
éra gamall. Hann hefur kannski
verið afl babia við kínverskan jafn-
aldra sinn?