Vikan - 22.03.1979, Blaðsíða 42

ÚTDRÁTTUR:
Sir Richard Wyndham er unjjur ou
eftirsóttur, en ætti venjum samkvæmt
aö vera löngu giftur. Hátterni hans
veldur bæöi systur hans og móöur tals-
verðum áhyggjum, og nú hefur George
ákveðiö aö láta aó óskum þeirra og
kvænast Melissu Brandon, sem er
giifugrar ættar, eins og hann sjálfur.
Kvöldió áður en hann hyggst bera upp
formlegt bónorö viö fööur Melissu,
veitir hann drykkjuhneigó sinni
ríkulega útrás, og á heimleióinni veit
hann ekki fyrr til en hann stendur með
unga stúlku, dulhúna sem pilt, í
fanginu. Penelope Creed er á flótta frá
ógeófclldum ráðahag.
Hann ákveður aö fara með henni til
þess aö veita henni vernd á flottanum.
Almenningsvagninn, sem þau feröast
meó, veltur og þau fara fótgangandi til
næsta þorps.
Á flóttanum lenda þau i ýmsum
óþægindum vegna misindismannanna,
herra Yarde og kafteins Trimble, sem
hafa tekið dcmantadjásn laföi Brandon
ófrjálsri hendi. Viö það nutu þeir
aðstoðar sonar hennar, sem er fremur
óyndislegur og stamandi ungur maóur.
Skyndilega birtist frú Griffin ásamt
syni sínum á hótelinu sem þau búa á I
leit aö ungu flóttakonunni. Unga stúlk-
an er enn staöráðin I aö láta ekki
þvinga sig til að giftast hinum leiðin-
lega Griffin og vonar aö drengsklæöin
komi í veg fyrir aö hún þekkist.
Lét gera eftirlíkingu svo engan grunaði
neitt. ekki einu sinni mömmu. Hann var
mér alveg öskureiður og ekki ásaka ég
hann, því ef löggan mín fyndi menið
þá væri heilmikið að horga og ekkert til.
Þess vegna er ég hér. En það sem ruglar
mig i ríniinu er hvcrn fjárann þú ert að
gera hér?"
„Þú sagðir mér að flýja." tautaöi sir
Richard.
„Það gerði ég, en ef satt skal segja þá
bjóst ég aldrei við að þú myndir gera
það. vinur rninn. En hvers vegna hing-
að? Út með það. Ricky. Þú hefur ekki
komið hingað í leit að Bev."
„Nei, ekki var það nú. Ég kom hingað
eingöngu vegna fjölskyldumála. Ég hcld
að þú hafir aldrei hitt frænda minn
unga, Pen Brown?"
„Ekki vissi ég að þú ættir frænda með
þvi nafni. Hver er hann?” spurði Cedric
glaðlega.
Sir Richard hreyfði sig eilitið til að
gefa til kynna nærveru Pen. Skuggsýnt
var i herbcrginu þvi þjónninn hafði ekki
enn komið inn með kertin og það var
byrjað að rökkva. Cedric sneri sér við og
horfði pirðum augum á stólinn við
gluggann þar sem Pen sat hálf falin bak
við gluggatjöldin. „Fjárinn, yður hef ég
aldrei séð áður!" hrópaði hann. „Komið
þérsælir.”
„Hr. Brandon, Pen," útskýrði sir
Richard.
Hún gekk fram til þess að taka í hönd-
ina á honurn um leið og þjónninn kom
inn með tvo kertastjaka. Hann setti þá á
borðið og gekk síðan yfir herbcrgið til
þcss að draga fyrir gluggann. 1 svipinn
Framhalds-
saga eftir
Georgette
Heyer
vegna áriðandi fjölskyldumála. Á leið
okkar hittum við mann sem var eltur af
lögreglumanni — löggunni þinni.
Ceddie — og sem laumaði ákveðnu
meni i vasa frænda mins.”
„Þú segir ekki satt! En vissir þú að
Bev væri hérna?”
„Alls ekki. Rcyndar kontst ég að því
þegar ég heyrði hann eiga óvarleg orða-
skipti við manninn sem ég gruna að hafi
myrt hann. í stuttu máli, þá voru þrir
aðilar að þessu leiðindamáli og einn af
þessum þremur hafði svikið hina tvo. Ég
skilaði meninu til Beverly með því sarn-
komulagi að því yrði skilað aftur til
Saar."
Cedric skaut upp annarri augabrún-
inni. „Hægan nú, Ricky, hægan. Ég er
enginn asni, vinur sæll. Bev hefur aldrei
samþykkt að skila aftur demöntunum,
nema hann hafi verið hræddur um að þú
GLAUMGOSINN
Þýð.: Emil Kristjánsson
„Ég veit ekki hver þér eruð, en þér eruð ekki
frændi Rickys. Reyndar held ég að þér séuð alls
ekki drengur. Fjárinn, þér eruð fyrri tíðin hans
Rickys, það eruð þér!” sagði Cedric ákveðinn.
blindaði kertaljósið Cedric, en þegar
hann sleppti Itendi Pen hafði sjón hans
skýrst og hann k'oni nú auga á gyllta
hárlokkana. Hann hnyklaði brýrnar og
barðist við lélegt minni sitt. „Augna-
blik." sagði hann. „Ég hcf séð yður áður,
er þaðekki?"
„Nei, ég held ekki,” sagði Pen lág-
mælt.
„Ég hélt ekki. En það er eitthvað við
yður — sagðir þú að hann væri frændi
þinn, Ricky?"
„Fjarskyldur ættingi,” leiðrétti sir
Richard.
„Sem heitir Brown?”
Sir Richard andvarpaði. „Er það
svona stórkostlegt?"
„Andskotakornið kæri vinur, ég hef
þekkt þig frá barnæsku. en ég hef aldrei
heyrt um ættingja þinn sem héti Brown!
Hvaða látalæti eru þetta?”
„Ef ég hefði vitað að þú hefðir svona
mikinn áhuga á minni ætt, Cedric. þá
hefði ég kynm þig fyrir Pen.”
Þjónninn var mjög áhugasamur en
gat ekki fundið neitt fleira að gera i
stofunni. Hann gekk því út hægt og
sorgmæddur.
„Það er eitthvað fjári einkennilegt við
þetta.” sagði Cedric og hristi höfuðið.
„Eitthvað í höfðinu á mér líka. Hvar er
búrgúndarvínið?”
„Nú. mér fannt það fyrst eins og ég
hefði hitt yður áður.” sagði Pen. „En
það var vegna þess að þér eruð svo likur
slant — hinunt hr. Brandon."
„Segið ekki að þér hafið þekkt hann!”
hrópaði Cedric.
„Ekki neitt vel. Við hittum hann af
tilviljun hérna.”
„Ég segi yður það drengur ntinn;
hann var ekki góður félagsskapur fyrir
ungling eins og yður." sagði Cedric al-
varlcgur. Hann virti hana aftur fyrir sér.
en gafst síðan upp á þvi að grafa cftir
henni i minni sinu og sneri sér að sir
Richard. „En frændi þinn útskýrir ekki
hversvegna þú ert hér, Ricky. Fjárinn.
hvað dró þig hingað?"
„Tilviljun." svaraði sir Richard. „Ég
— ég neyddist til þess að fylgja frænda
minum hingað i þennan landshluta
ætlaðir að méla á honunt hausinn.
Déskoti ragur hann Bev! Var þvi þannig
farið?”
„Nei.” sagði sir Richard. „Þvi var
ekki þannig farið.”
„Ricky. bjáninn þinn, segðu mér ekki
að þú hafir keypt hann."
„Ég gerði það ekki.”
„Lofaðir að gera það, ha? Ég varaði
þig við. Ég varaði þig við þvi að hafa
nokkuð með Bev að gera. Nú, en ef
liann er dauður þá gerir það ekkert til.
Haltu áfram.”
„Það er ekki rniklu við að bæta. Bev-
erly fannst — ég fann hann — látinn, í
kjarrskógi ekki langt héðan, i gærkvöldi.
Menið var horfið.”
„Hver fjandinn! Veistu það Ricky. að
þetta er rnjög Ijótt mál. Og þvi meira
sem ég hugsa um það þvi siður skil ég
hversvegna þú fórst svo fljótt úr borg-
inni og án þess að tala við neinn. Nú
segir þú mér að það hafi verið vegna
áriðandi fjölskyldumála, kæri vinur. Þú
varst óþekkjartlegur það kvöld. Ég hef
aldrei séð þig svo fullan á ævi minni. Þú
sagðist ætla að ganga heini og eftir þvi
sem dyravörðurinn sagði George þá
hafðir þú fengið þá flugu i hausinn að
húsið þitt væri í átt til Brook strætis. Ég
skal nú veðja við hvern sem er að ekki
42 Vikan I2.tbl.