Vikan - 19.04.1979, Blaðsíða 44

LINGUAPHONE
tungumálanámskeió henta
allri fjölskyldunni
LINGUAPHONE tungumálanámskeið eru viðurkennd sem
auðveldasta og ódýrasta leiðin til tungumálanáms
LINGUAPHONE fæst bæði á hljómplötum og kassettum
Við veitum fúslega allar upplýsingar og póstsendum hvert
á land sem er
Hljódfærahús Reykjavíkur
Laugavegi 96 - Sími 13656 itl
Jan athugaði kofann áður en hún fór
að bera farangurinn inn.
Hann var aðeins eitt herbergi,
veggirnir og gólfið var gert úr
óhefluðum borðum. Þrjú eða
fjögur viðarþrep, fínslipuð af mörgum
fótum, lágu upp á veröndina, sem var á
framhliðinni. Húsgögnin voru hrörleg
og af skornum skammti — auð dýna á
mjóu rúmi, furuborð og tveir stólar og
nokkrar hillur á einum veggnum.
Hún var hæstánægð með kofann.
Hann var dimmur og svalur og gljáandi
grænir pálmar skrjáfuðu fyrir utan litla
gluggana.
Hún fór að bera farangurinn inn.
Yves Gerald hefði getað boðið henni
hjálp, hugsaði hún um leið og hún gekk
fram og aftur, fyrst hann var svona á-
kveðinn i að vera riddaralegur.
Það var mikið sem þurfti aö bera,
svefnpoki, gaseldavél, gaslampi, matvæli
fyrir heilan mánuð, einn farangurspoki
fullur af fötum og tveir aðrir troðfullir af
köfunarbúningi hennar og alls konar,
tækjum til söfnunar, rannsóknar og
varðveislu á sýnishornum.
Hún var einnig með lítið bókasafn
með sér, skáldsögu og efni um sjávarlíf-
fræði og stóran kassa með myndavélum
og alls konar Ijósmyndunartækjum.
Klukkan var nærri því orðin sex þegar
hún hafði lokið við að bera inn. Hún
þvoði sér og klæddi sig í snarheitum.
Hún neitaði að viðurkenna það með
sjálfri sér, að hún væri ánægö með að
hafa tekið með sér gulllitaðan sumarkjól
úr silki eða það að henni þætti hann falla
vel að hörunds- og háralit sínum.
Hún hefði ekki þurft að flýta sér.
Gerald var of seinn. Það var næstum
orðið dimmt þegar hann kom, reiðilegur
á svip.
„Mér þykir það leitt,” sagði hann þeg-
ar þau óku af stað. Hann keyrði of hratt
en Jan sat á sér og sagði ekki neitt. „Það
er Dubois major. Hann gleymir því að
hann rekur plantekru en ekki franska
herinn. Ef hann ákveður að hafa
liðskönnun eða halda herráðsfund
verður allt annað að sitja á hakanum!”
„Hver er Dubois majór?”
„Vinnuveitandi minn,” fnæsti
Gerald. Eigandi plantekrunnar.
Uppgjafahermaður. Ég vildi bara að
hann hætti að reka plantekruna eins og
herdeild, þaðer allt.”
Það var löng leið til hótelsins en þegar
þau komu þangað var Jan hæstánægð
með það. Óregluleg þyrping búngalóa í
kringum aðalbygginguna sem stóð á
staurum, næstum því úti í lóninu.
Þau sátu í mjúkum reyrstólum á
svölunum, drukku og horfðu á nokkra
báta, sem bundnir voru við
bryggjuendann.
Þama voru tvær eða þrjár snekkjur,
tveir fiskibátar innfæddra og nokkrir
smærri bátar. Þeir drógu upp fallega
mynd í tunglskininu og Jan horfði hug-
fangin á þá meðan Gerald fór til þess að
gefa brytanum persónuleg fyrirmæli.
án þess að sjá sólina. Hann lék sér við
fornaldardýr.
© Bulls
44 Vlkan 16. tbl