Vikan - 19.04.1979, Blaðsíða 50

LEIÐRETTING
AÐ HANDAN
Það er litlum vafa undirorpið, að drýgsta sporið í þá
átt að koma á fót kerfisbundnum og vel skipulögðum
vísindalegum rannsóknum á dulrænum fyrirbærum
var stigið árið 1882, þegar breska sálarrannsókna-
félagið var stofnað. Það var gæfa þess félagsskapar að
frægir visindamenn og mikilsvirtir á sviðum raun-
vísinda voru meðal stofnenda hans. Fyrsti forseti
félagsins var hinn mikilsvirti heimspekingur Henry
Sidgwick prófessor og meðal félaga ýmsir Nobelsverð-
launahafar. Menn eins og eðlisfræðingurinn Sir
William Crookes, Sir Oliver Lodge og franski heim-
spekingurinn Henry Bergson. Og þá má telja
Frederick W. H. Myers, sem síðar skrifaði hið mikla
og fræga sannanarit um líf að þessu loknu The
Human Personality And Its Survival Of Bodily Death
(Persónuleiki mannsins og líf hans eftir dauðann) og
þýska líffræðinginn Haris Driesen, franska lífeðlis-
fræðinginn Charles Richet, og heimspekingana F.C.S.
Schiller og D.C. Broad. Bandaríska sálarrannsókna-
félagið var stofnað þrem árum siðar og meðal
hvatamanna að stofnun þess var fremsti sálfræðingur
Bandaríkjanna, William James, sem löngu er heims-
frægur orðinn sem einn af helstu brautryðjendum í
sálfræði 20. aldar.
Breska sálarrannsóknafélagið setti sér það mark að
rannsaka án hleypidóma eða fyrirfram mótaðra
skoðana og í anda vísindanna þá hæfileika mannsins,
sem taldir eru þess eðlis, að almennt viðurkenndar
tilgátur nægja ekki til skýringa.
Allt frá upphafi hafa þessi merku félög safnað
úrvali fyrirbæra í skýrslur sínar, sem nú orðið skipta
tugum eða hundruðum þykkra binda.
Við skulum nú fletta upp I þessum þykku doðrönt-
um og rifja upp einkennilegt mál, sem finna má i
skýrslum breska sálarrannsóknafélagsins í
Lundúnum. Verð ég hér að láta nægja að rekja það i
höfuðdráttum.
James L. Chaffin var bóndi í Davie-sýslu i Norður-
Karolínu í Bandaríkjunum. Hann var kvæntur og átti
fjóra syni. Þeir voru þessir taldir í aldursröð: John A.
Chaffin, James Pinkney ChafFin, Marehall A. Chaffin og
Abner Columbus Chaffin.
Þann 16. nóvember 1905 skrifaði gamli Chaffin
erfðaskrá sina, sem var löglega vottuð af tveim
vitnum. Þar var kveðið svo á, að bændabýlið skyldi
þriðji sonurinn, Marshall, hljóta og var hann jafn-
framt útnefndur skiptaráðandi. En ekki féll neitt i hlut
ekkjunnar eða hinna þriggja sonanna. Nokkrum ár-
um síðar virðist Chaffin gamli hafa verið orðinn
óánægður með þessa ráðstöfun eigna sinn, og þann
16. janúar 1919 gerði hann nýja erfðaskrá
svohljóðandi:
Eftir að hafa lesið 27. kapítula I Fyrstu bók Móse,
þá lýsi ég, James L. Chaffin, yfir minum siðasta vilja í
þessari erfðaskrá, sem er eftirfarandi: Eftir að
jarðneskar leifar mínar hafa hlotið sómasamlega
greftrun, skal eignum mínum skipt jafnt milli fjögurra
barna minna, séu þau á lífi, þegar ég dey. En sé
eitthvert þeirra látið, skal hlutur þess, bæði fasteignir
og stakir munir, renna til barna viðkomandi. Og verði
hún á lífi, verðið þið öll að sjá fyrir mömmu ykkar.
Þetta er þá hinsti vilji minn og erfðaskrá.
Því til staðfestu set ég hér undir nafn mitt og
innsigli.
Þann 16. janúar 1919
James L. Chaffin.
UNDARLEG ATVIK XXV
m í 1 v VífvT
^ dlEllSÍ! W
feK—
ÆVAR R. KVARAN
Þótt þessi síðari erfðaskrá væri ekki vottfest, þá
taldist hún samt gild, samkvæmt lögum I Norður-
Karolínufylki, þar eð hún var skráð með eigin hendi
bóndans og næg vitni gátu staðfest það, að hún væri í
rauninni skrifuð með rithendi hans.
Þegar Chaffin gamli hafði skrifað þessa erfðaskrá,
kom hann henni fyrir milli tveggja blaðsiðna í gamalli
fjölskyldubibliu, sem áður hafði verið i eigu föður
hans, séra Nathans Chaffins. Hann braut
blaðsíðurnar þannig saman, að þær mynduðu eins
konar poka utan um erfðaskrána. En blaðsíðurnar
voru úr 27. kapitula Fyrstu bókar Móse, sem segir frá
því, hvernig yngri bróðirinn Jakob kom í stað eldri
bróðurins Esaú og vann frumburðarréttinn og blessun
föður síns. En eins og við munum, þá var einn af yngri
bræðrunum einkaerfingi Chaffins gamla samkvæmt
fyrri erfðaskránni.
Eftir því sem komist verður næst, minntist Chaffin
gamli aldrei á seinni erfðaskrána við nokkurn mann.
En í innri vasa á frakka nokkrum sem hann átti,
saumaði hann pappirsrúllu, sem hann hafði skrifað á
orðin: „Lesið 27. kapitula i Fyrstu bók Móse í gömlu
biblíunni hans pabba”.
Þann 7. september 1921 lést James Chaffin af slys-
förum. Hann slasaðist í falli. Þriðji sonur hans,
Marshall, fékk svo fyrri erfðaskrána staðfesta þann
24. september sama ár. Móðir hans og hinir bræðurnir
þrír mótmæltu ekki erfðaskrá þessari, þar eð þau töldu
sig ekki hafa neina lagalega ástæðu til þess að efast
um gildi hennar.
Hér eftir er best að láta hinar eiðsvörnu yfirlýsingar
tala, sem herra Johnson, lögræðingur nokkur og félagi
í Sálarrannsóknafélaginu, fékk í heimsókn sinni til
bændabýlisins þann 21. apríl 1927. Þá kemur fyrst
útdráttur úr yfirlýsingu James Pinkney Chaffins, en
hann var næstelsti sonur arfleiðanda:
„Ég hef aldrei á ævi minni heyrt föður minn
minnast á það að hafa gert aðra erfðaskrá en þá, sem
dagsett er árið 1905. Ég held að það hafi verið í júní
árið 1925, að mig fór að dreyma skrítna drauma um
það, að faðir minn birtist mér við rúmstokk minn, en
sagði þó ekki neitt. Nokkru seinna, ég held það hafi
verið i lok júnímánaðar 1925, þá birtist hann aftur við
rúmstokk minn. Hann var þá klæddur með sama
hætti og ég hafði oft séð hann, þegar hann var á lífi.
Hann var í svörtum yfirfrakka, sem ég vissi að hann
átti. Að þessu sinni ávarpaði andi föður mins mig.
Hann tók í yfirfrakkann sinn, dró hann aftur og sagði:
„Þú munt finna erfðaskrána mína í frakkavasanum
minum,” og síðan hvarf hann. Morguninn eftir fór ég
á fætur fullkomlega sannfærður um, að andi föður
míns hefði heimsótt mig i þeim tilgangi að leiðrétta ein-
hver mistök. Ég fór til mömmu að leita að frakkanum, en
komst að því, að hann var horfinn. Mamma
fullyrti að hún hefði gefið John bróður minum
frakkann, en hann býr í Yadkonsýslu i um 30 km
fjarlægð fyrir norðvestan heimili mitt.
Ég held það hafi verið þann sjötta júli, sem var
næsti mánudagur eftir atburðinn sem ég lýsti áðan, að
ég fór til heimilis bróður míns í Yadkonsýslu og fann
þar frakkann. Þegar ég rannsakaði innri vasann kom í
ljós að fóðrið hafði verið saumað saman. Ég spretti
upp saumunum þegar i stað og fann þá samanvafinn
pappirsmiða, sem bundið hafði verið utan um með
garni. Það sem á miðann var skrifað með rithendi
föður míns voru aðeins þessi orð: „Lesið 27. kapítula í
Fyrstu bók Móse í gömlu bibliunni hans pabba.”
Þegar hér var komið, var ég orðinn svo sannfærður
um það, að hér lægi skýringin á þessu dularfulla fyrir-
bæri, að faðir minn birtist mér, að mér var óljúft að
fara heim til móður minnar og rannsaka gömlu
biblíuna án þess að það væri gert í vitna viðurvist. Ég
fékk því nágranna minn, Thomas Blackwelder, til þess
að slást í för með mér. Dóttir mín og dóttir Blackweld-
ers voru einnig viðstaddar. Þegar við komum heim til
móður minnar kostaði það okkur talsverða leit að
finna gömlu bibliuna. Að iokum fundum við hana í
efstu skúffu í herbergi á efri hæðinni. Bókin var svo
illa farin, að þegar við opnuðum hana, datt hún í þrjá
parta. Herra Blackwelder tók upp þann hlutann, sem
Fyrsta bók Móse var í og fletti blaðsíðunum, jrangað
til hann kom að 27. kapítula, og þar fundum við tvö
blöðsamanbrotin. Vinstri handar blaðsíðan var brotin
til hægri, en hægri handar síðan til vinstri og
mynduðu þær eins konar vasa. Og í þessum vasa fann
herra Blackwelder erfðaskrána, sem nú hefur verið
staðfest (þ.e.a.s. hún fékk lagalega staðfestingu í
desember 1925).
1 desember 1925 birtist faðir minn mér aftur, um
það bil viku áður en taka átti fyrir málið Chaffin gegn
Chaffin, og sagði hann: „Hvar er gamla erfðaskráin
min?" og virtist hann talsvert þungur í skapi. Af jtessu
dró ég þá ályktun, að ég myndi vinna erfðamálið, eins
og kom i Ijós. Ég sagði lögmanni mínum frá þessari
sýn morguninn eftir. Margir vina minna trúa því ekki,
að það sé mögulegt fyrir þá sem lifa, að hafa samband
við þá framliðnu, en ég er hins vegar sannfærður um
SOVikan I6.tbl.