Vikan - 19.04.1979, Blaðsíða 63

Eftir
fimm ára afskiptaleysi
Ég á við stórt vandamál að stríða. Líklega má kalla það
sálrænt að einhverju leyti, en ýmislegt spilar þar inn í að
sjáljsögðu.
Sagt hefur verið, að feitt fólk sé oftast glaðvœrt, en ég veit
sjálf, að sú staðhæfmg er bölvuð della. Ég er mjög feit og hef
auðvitað alla þá minnimáttarkennd, sem þvífylgir. Mér
gengur illa að koma mér vel við fólk vegna stœlanna, sem ég
hef í frammi til að leyna vansæld minni. í skólanum er
flestum kennaranna illa við mig, og mér gengur illa að
eignast vini, því ég er lítið fyrir að fara út og hljóta að
launum hæðnistillit og háðsglósur. Þess vegna er ég alltaf ein
heima.
Þessa dagana erégað vinna að ákveðnu verkefni með
krökkum, sem eru allir í 9. bekk (ég er í 8.). Þeir þekkjast
allir og eru alltaf að grínast og skemmta sér, meðan ég sit ein
hjá og þori ekki að blanda mér inn í samtöl þeirra.
Þú heldur kannski, að það sé auðvelt að svara þessu bréfl og
skipa mér bara á strangan megrunarkúr, en það þýðir ekkert,
ég hef nú reynt það nógu oft. Eg hef oft óskað, að ég lenti í
einhverju slysi og vaknaði svo á spítala eftir margra mánaða
legu, tággrönn að sjálfsögðu. Ég veit, að þetta er barnaleg
óskhyggja, en engu að síður er þægilegt að hugsa um þetta.
Stundum verð ég fram úr hófi vonlaus og flnnst þá allir vera
á móti mér. I stað þess að pínast lengur, reyni ég þá auðveld-
asta ráðið, sem sagt ég reyni að fremja sjálfsmorð.
Ég var bara 9 ára, þegar ég fyrst gleypti allar töflur, sem
ég fann í húsinu. í marga daga var ég kolrugluð og ranglaði
um allt húsið. í tólf ára bekk reyndi ég aftur, en ekkert gekk.
Nú fyrir skömmu komst ég yfir eitt kast í viðbót með því að
skrifa hugsanir mínar niður á blað, og það róaði mig. Þegar
allt er í lagi, er ég mjög fegin að hafa ekki tekist þetta, en ég
get sárasjaldan hugsað skynsamlega, þegar þetta kemur yflr
mig. Hver veit nema þú lesir bráðlega í blöðunum, að 13 ára
stelpa hafi framið sjálfsmorð!
Ég vona, að þú getir geflð mér einhver góð ráð. Finnst
þér, að ég ætti að leita til sálfræðings eða gera eitthvað
róttækt. Eitt veit ég, ég verð að gera eitthvað, áður en ég
verð vitlaus. Ein vonlaus.
Það er óumdeilanlegt að þú átt svo sannarlega við slæmt vanda-
mál að stríða og margþætt eins og þú segir sjálf í bréfinu.
Höfuðvandinn er minnimáttarkenndin, sem er að sliga þig, og
veldur því að þér finnst allt miklu erfiðara en það er í raun og
veru. Minnimáttarkenndin gerir það að verkum að þér finnst að
öllum líki illa við þig, sem er ekkert annað en þitt eigið hugar-
fóstur. Kennurunum er örugglega ekkert illa við þig, miklu
líklegra er að þeir geri sér grein fyrir að agnúar í framkomu
þinni eigi sér djúpar rætur í minnimáttarkenndinni, en geti lítið
að gert þér til hjálpar. Þarna er aðeins um einn að ræða, sem
getur læknað þig, — það ert þú sjálf og þinn eigin vilji til að
breyta ástandinu. Við getum víst verið sammála um að lang-
réttast væri að þú gerðir eitthvað sem fyrst, (áður en þú verður
vitlaus eins og þú segir sjálf) og aðferðir eins og sjálfs-
morðstilraunir og sjálfsmeðaumkun eru sjaldnast mjög
árangursríkar, ef þú hefur haft í huga að LEYSA vandann.
Gerðu endilega eitthvað róttækt — annað en að gleypa pillur,
sem þú líklega bara fitnar af. Farðu til sálfræðings, hertu upp
hugann og dembdu þér út i námskeið eins og Dale Carnegie,
eða annað þvi skylt, og svo er Línan eini rétti staðurinn fyrir
þig, ef þú vilt reyna raunverulega og árangursríka megrun.
Pósturinn vonar svo sannarlega að hann eigi ekki eftir að lesa
um sjálfsmorð þrettán ára telpukorns í blöðunum, vill miklu
heldur að að þú skrifir honum aftur örmjó og full sjálfstrausts
og látir vita hvernig lækningin hefur gengið.
Með hólótta
húð!
Hæ Póstur!
Við erum hér tvær vinkonur
úti á hjara veraldar, og við
lesum alltaf Póstinn. Okkur
finnst Vikan ágætt blað, en
gæti verið betri.
1. Hvað er hœgt að gera við
hólóttri húð?
2. Hvað er hægt að gera við
fllapenslum, sem við getum
gert sjálfar, en ekki með
læknisráði?
3. Hvað á maður að vera
þungur, þegar maður er 1.70 m
á hæð? Er ekki alltof mikið að
vera 65 kg? En ef maður er
1.65 á hœð?
4. Er ekki hægt að hafa
fleira um fegrunina?
Jæja, þá hættum við þessu
rausi. Asdís og Lilja.
Því miður stelpur mínar,
árangursríkast væri að fara á
snyrtistofu. Hins vegar gætuð
þið reynt að baða andlitið í
gufu, nudda fast með snörpu
handklæði og bera síðan
eitthvert gott mýkjandi krem á
andlitið. Svo sakar ekki að
vanda fæðuvalið sem mest,
engin sætindi og sem minnst af
mat, sem inniheldur mikið fitu-
magn. Sá sem er 1.70 á hæð ætti
að vera í kringum 63 kíló, en 65
er ekki of mikið fyrir beina-
stóran kvenmann. Eitthvað í
kringum 59 kíló ætti að vera
hæfileg þyngd fyrir kvenmann
sem er 1.65 á hæð. Það er
endalaust hægt að deila um efni
í vikublaði sem þessu og hætt er
við að einhverjum öðrum finnist
ef til vill nóg um fegrun og
annað slíkt efni í blaðinu. Hér er
reynt að gera sem flestum til
hæfis, því Vikan er ætluð allri
fjölskyldunni og þá er erfitt að
hafa mjög mikið magn af ein-
hverju einstöku efni fremur en
öðru.
Gamlar plötur
Kœri Póstur!
Mig langar til að spyrja þig,
hvar sé hægt að fá gamlar
hljómplötur t.d. dr. Hook,
The Ghosts og fleiri, sem voru
vinsælir árin 75 og 76.
Bless, bless. Sjöfn.
Það væri reynandi fyrir þig að
hafa samband við Safnara-
búðina í Verslanahöllinni á
Laugavegi 26, eða Tónaval,
Laugavegi 28, því á Jxssum
tveimur stöðum er talsvert úrval
af gömlum og notuðum hljóm-
plötum á vægu verði.
16. tbl. Vlkan 63