Vikan - 03.05.1979, Blaðsíða 47

Hann gekk aftur niður að ströndinni
með þeim.
„í gærkvöldi spurðuð þér um stóru
dröfnóttu skjaldbökurnar.” Hann leit á
Jan en síðan niður. „Það er ekki hættu-
laust að tala opinskátt. Það eru til menn
sem vilja ekki að neitt fréttist.”
„Hverjir eru þeir?” spurði Jan. „Eru
þeir frá yfirvöldum ykkar.”
„Nei,” sagði Beauvais með áherslu.
„En óvissan gerir okkur hrædd við að
fara til lögreglunnar. Þessir menn koma
og fara með miklum hraða og eru mjög
nákvæmir, alltaf...”
„Alltaf í sambandi við skjaldbökurn-
ar?” spurði Hank.
Beauvais kinkaði kolli. „Þetta er mjög
einkennilegt. Áður sáum við varla stóru
skjaldbökurnar. Nú eru þær allt í einu
orðnar plága. í gærkvöldi komu nokkrir
ungir menn frá þorpinu seint heim og
gengu eftir ströndinni. Þeir fundu stóra
kvenskjaldböku á ströndinni. Hún hafði
grafið sér hoiu til þess að verpa í og var
byrjuð. En svo virtist sem hún hefði dáið
af áreynslunni.”
„Hve langt...?” byrjaði Jan áköf.
„Biðið,” hélt Beauvais áfram. „Þeir
tilkynntu um hana.” Hann leit afsak-
andi á hana. „Ég held að mennirnir hafi
komið með dráttarvél og vagn snemma í
morgun og farið með hana.”
Það var ekki erfitt að finna staðinn og
auðvelt var að lesa söguna í sandinum.
Þarna voru djúp för þar sem þung
skjaldbakan hafði skriðið upp í fjöruna,
stór holan sem hún hafði grafið, fótspor-
in og hjólförin.
Jan gróf varlega en ekkert af eggjun-
um, sem deyjandi leðurbakurinn hafði
verpt, hafði verið skilið eftir.
„Ég ætla að fara og reyna að líta á
þessa skjaldböku,” sagði hún við Hank.
Hann yggldi sig. „Þú ert brjáluð.”
„Það eru aðeins einn eða tveir klukku-
tímar síðan hún var tekin,” flýtti hún sér
að segja. „Líkur eru á því að farið hafi
verið með hana til Dubois plantekrunn-
ar. Það eru ekki nema tíu eða tólf kíló-
metrar þangað. Ef ég kæmist að henni
og næði einu eða tveimur sýnishornum
af skinninu væri það nóg. Við gætum þá
hætt að velkjast um allan sjó.”
„Ég hef áhuga á því,” sagði Hank
ákafur, „en þetta virðist hættulegt.
Þessir piltar eru ekki að leika sér, það
ættirðu að muna.”
Þau sigldu Hafgolunni eins nálægt
plantekrunni og þau þorðu. Jan setti
ýmis nauðsynleg áhöld í poka og bjóst til
að láta gúmbátinn síga í vatnið.
Hank virti hana nákvæmlega fyrir
sér, hann leit á hárið, upplitað af sólinni,
snjáðar gallabuxurnar og strigaskóna.
Hann hristi höfuðið. „Þú ert sá ómögu-
legasti skæruliði sem ég hef séð. Ég býst
við að þú hyggist afvopna Gerald með
því einu að berja hann augum.”
„Ég hyggst halda mig úr augsýn.”
Hún sneri sér að gúmbátnum.
„Ég get bjargað mér sjálf,” sagði hún.
„Þú vilt ekki blanda þér í málið.”
„Þú getur sett það á reikninginn,”
sagði hann tómlega og tók upp árarnar.
Þegar þak stóra hússins kom í augsýn
reri Hank að landi og þau báru gúmbát-
inn yfir sandinn og földu hann i þykkum
runnagróðri.
„Ef leiðir skiljast hitti ég þig hér,”
sagði hann þegar þau voru að leggja
greinar yfir bátinn.
Þau tróðu sér gegnum runnana þar til
þau komu að jaðri reyrakurs og gengu
þá með fram háum, þéttum gróðrinum í
átt aðhúsunum.
Það var enginn sjáanlegur en þau fóru
samt varlega. Bifreið Geralds stóð fyrir
utan bárujárnsskúrinn og þrír menn
voru önnum kafnir við að flytja eitthvað
í farangursgeymsluna.
Gerald stóð með annan fótinn á
höggvaranum og horfði á, Elsass-hund-
urinn lá við fætur hans. Dráttarvélin var
fyrir utan skúrinn.
Jan og Hank lögðust niður þar sem
þau voru og hún leit á hópinn í gegnum
sjónaukann. „Þeir eru að bera rör,”
hvislaði hún, „og kaðla — hérna,
sjáðu.”
„Virðist vera lítill krani,” sagði Hank
eftir litla stund. „Ég sé tvær trissur —
þetta er sú gerð sem sett er upp eins og
þrífótur.” Hann lyfti sjónaukanum og
leit á svæðið í kring. „Það virðast engir
aðrir vera þarna. Enginn í verkamanna-
bústöðunum eða kofunum. Ég sé enga
skjaldböku.”
„Hún er líklega í skúrnum,” sagði
hún.
Þegar búið var að ganga frá rörunum
ók Gerald hinum burtu og beygði í átt til
strandarinnar.
„Þvílík hundaheppni?" sagði Jan.
Þau skriðu hratt úr einum felustaðn-
um í annan. Hank stansaði bak við stein
þar sem hann gat séð yfir nokkuð stórt
svæði.
„Blístraðu ef einhver kemur,” hvíslaði
Jan. Hún leit varlega í kringum sig og
hljóp siðan með pokann i annarri hendi
Gæðavara á góðu verði
Girmi rafmagnstækin létta þér heimilisstörfin.
★ Girmi eldhústæki ★ Girmi heimilistæki
* Girmi snyrtitæki
, RAFIÐJAN /RAFTORG
| Aðalumboð Kirkjustræti 8, s.: 19294 — 26660
Girmi raftækin fást í öllum helstu raftækjaverslunum landsins.
18. tbl. Vikan 47