Vikan - 03.05.1979, Blaðsíða 48
DAUÐINN UR DJUPINU
að skúrnum og hallaði sér varlega upp
að dyrasafnum til þess að sjá inn. Síðan
smeygði hún sér inn fyrir.
Hún var stödd í þröngu bili milli
vagnsins og veggjarins. Á vagnpallinum,
undir stórum dúk, var eitthvað sem að-
eins gat verið skjaldbaka.
Jan lagði pokann frá sér á vagninn,
tók upp skurðarhníf og litlar tengur.
Æfðum höndum, en án þess að
snerta skjaldbökuna með höndunum,
fjarlægði hún svolítinn húpflipa sem
hafði sýkst af hvítu dílunum. Henni
tókst að fylla litla sprautu af blóði.
Tveir eða þrír skinnsepar í viðbót og
glösin voru öll orðin full. Hún lét þau
varlega í pokann.
Hún hafði ekki verið lengi í skúrnum
en vaxandi grunur um yfirvofandi
hættu ýtti á eftir henni.
Hún dró blýhúðaðan gúmmídúkinn
aftur yfir skjaldbökuna. Þá mundi hún
eftir eggjunum og fór að leita að þeim í
flýti.
Hank blístraði.
Hún stóð stjörf í eina sekúndu. En
síðan beygði hún sig eftir pokanum.
Hann var ekki hnýttur aftur. Hún gat
ekki borið hann svona án þess að
skemma sýnishornin. Hún fitlaði í fáti
við spennurnar.
Hún hnipraði sig saman bak við stórt
hjól dráttarvélarinnar um leið og sand-
bíllinn ók fyrir hornið og stansaði fyrir
utan skúrinn.
Jan gat aðeins séð fætur þaðan sem
hún lá þegar mennirnir nálguöust vagn-
inn. Stígvél Geralds; brúnir fótleggir og
fætur i sandölum; svartir skór Dubois
undir gráum buxum.
„Enn önnur fyrir brennsluofninn,”
sagði þriðji maðurinn. „En ég held að
það sé farið að verða minna um þær.”
„Kannski. Það er ekki gott að segja.
Varptíminn hjá þeim er langur. Hvar
eru eggin, Gerald?”
„Niðri i húsinu — sami kassinn. Vilt
þú ná í hann, Alan?”
Beru fæturnir hlupu út úr skúmum og
svörtu skórnir komu nær.
„Ég skal setja dráttarvélina í gang.”
Gerald steig fram og Jan bjóst til þess
að stökkva. Bilið milli stóra svarta hjóls-
ins og dyrastafsins var of þröngt. Hún
varð að standa upp og hlaupa fram.
Án þess að gefa sér tíma til þess að
hugsa stóð hún upp og skaut sér á hlið
gegnum bilið. Tvö undrandi andlit
störðu á hana en svo var hún komin
fyrir hornið og hljóp af stað.
„Ég skýt!”
Sterk röddin bak við hana kafnaði í
háum hvelli, hræðilega háum. Moldin
rauk upp af jörðinni rétt fyrir framan
hana.
Hún stansaði eins og hún hefði hlaup-
ið á vegg. Það glumdi í stigvélum fyrir
aftan hana. Gerald greip ómjúklega í
annan handlegg hennar og sneri henni
við.
Dubois stóð við skúrhornið og beindi
enn stuttri, þungri skammbyssunni að
henni.
Alan hljóp upp brekkuna í átt til
þeirra og hélt á litlum kassa. Jan þekkti
hann þegar hún sá stuttbuxurnar, vestið
og rifinn stráhattinn. „Hvað er um að
vera?” spurði hann.
„Þú myndir ekki trúa þvi,” svaraði
Gerald. „Það myndi enginn trúa því!”
Dubois teygði sig í poka Jan. „Hvað
ert þú með?” Meö snöggu handbragði
hvolfdi hann innihaldi pokans á jörðina.
Sprautan brotnaði — lítið klingjandi
hljóð — og blóðið dreifðist í rykið.
Eitt augnablik stóðu þau öll og horfðu
á litla blettinn sem myndaðist milli glasa
og tækja.
Dubois leit upp, augu hans voru köld
og harðpeskjuleg. „Mjög sniðugt. Mjög
sniðug, forvitin kona. Og til vandræða
..Hann hnykkti höfði til Geralds.
„Farðu með hana í kofann.”
Jan drúpti höfði þegar henni var ýtt
af stað. Það var ekkert sem Hank gat
gert gegn þrem mönnum og byssu. Hún
mátti ekki láta líta svo út sem hún vænti
hjálpar.
Inni í íbúðarhúsinu ýtti Gerald henni
inn í lítið, autt herbergi, lokaði dyrunum
og læsti.
Hún skildi aðeins slitur af samtali
þeirra.
Dubois var að tala. „... best að fara
með farminn út á eyjuna. En í þetta
sinn.... vertu viss.”
Útidyrnar opnuðust og lokuðust. Jan
flýtti sér þvert yfir litla herbergið, þegar
Gerald gekk inn, lokaði dyrunum og
læsti þeim aftur. Hann stakk lyklinum í
vasann.
„Það er leitt,” sagði hann, „að þú
skyldir hafa haft meiri áhuga á skjald-
bökum en mér.”
Jan svaraði ekki, hann hló og kom
nær henni. „Ég er ekki vanur að biða
ósigur, Jan.”
Hann gekk snöggt fram og þrýsti
henni fast upp að veggnum. Með ann-
arri hendi lyfti hann höku hennar og
þrýsti vörum sínum að hennar, fast.
Hún hreyfði sig ekki þegar hann
sleppti henni. „Þú getur ekki sagt að ég
hafi ekki reynt mildari aðferðir,” sagði
hann. „Ég verðekki lengi.”
Þegar dyrnar lokuðust á eftir honum
lét Jan sig falla niður og þurrkaði sér um
munninn með hendinni.
Hundurinn gelti fyrir utan og Gerald
sagði: „Góður hundur. Vertu á verði!”
Hljóðið í dráttarvélinni dó út í fjarska.
Það var eins og margir klukkutímar
hefðu liðið þegar dyrnar opnuðust aftur.
Hár Geralds var greitt aftur í blautum
lokkum frá nýþvegnu andlitinu og erm-
arnar voru brettar upp að olnboga.
Hann skildi dyrnar eftir opnar og
gekk yfir herbergið. „Þú hefðir getað
opnað gluggann.” Hann opnaði neðri
helming hans. „Þetta var betra. Nú ...”
Hann teygði sig letilega fram og tók
um axlir hennar. Jan vatt sig úr greipum
hans.
Hann greip í hár hennar og dró hana
til sín. „Láttu ekki eins og bjáni. Þú
meiðir þig bara.”
IV. HLUTI.
Hundurinn gelti. Þau stóðu bæði kyrr
og lögðu vandlega við hlustirnar. Geltið
varð ákafara — síðan heyrðist ýlfur —
og annað, hátt og hvellt, svo var þögn.
Framhald í næsta blaði.
NANCI HELGASON ^
í ELDHÚSINU
BAKSTUR
Berið ögn af stífþeyttri eggja-
hvitu 6 pœdeigsbotn og stráifl
öriitiu af hveKi yfir til þess afl
hindra, afl botninn verfli mjúkur.
Til þess afl fé léttan flögóttan
pædeigsbotn:
• Hafifl smjöriíkið vel kælt.
• Notifl u.þ.b. 1/3 af smjöriíki é
vifl hveitimagn.
• Blandið deigifl daginn éður en
é afl baka þafl og geymifl i
issképnum.
• Fletjifl deigifl variega út og
notíð eins títífl hvertí og þifl
komist af mefl.
• Beitið keflinu fré miflju og út
til allra étta, aidrei f ram og aftur.
Penslifl létt yfir deigbotninn
mefl mjólk, éður en þifl setjið
hann inn i ofninn, og þifl féifl
jafnan, brúnleitan botn.
Ef þifl ætiifl að baka hjartalaga
köku, er þetta aflferflin: Fletjifl út
kringlótta köku og aflra femings-
laga. Skerið kringlóttu kökuna i
tvennt Snúifl femingslaga
kökunni þannig, afl e'rtt homið
viti beint afl ykkur. Leggifl nú
hvom helming kringlóttu
kökunnar vifl þær hliðar
femingsins, sem vita fré ykkur,
og þé erufl þifl búin að fé
fullkomlega hjartalaga köku.
Setjifl ilét mefl vatni f ofninn, ef
þifl óttíst, afl kakan verfli of þurr.
Pé getur hrtinn ekki dregifl
rakann úr deiginu.
Stréifl örlrtlu kartöflumjöli efla
Cl yfir tertur, sem é afl hella
i yfir, þé rennur þafl siflur út
af kökunni.
Ef nota é rúsinur i kökuna,
skulufl þið vefta þeim upp úr
hvertí til afl hindra, að þær sökkvi
til botns, meflan é bökun
stendur.
Ef é afl frysta tertu mefl kremi
é, skulifi þifl setja hana óvarfla í
frystinn i u.þ.b. 15 minútur,
pakka henni siflan inn og setja
aftur i f rysti.
Ágætt er afl dýfa hnffnum i kalt
vatn, þegar skera é nýbakafla
köku.
Bankifl rösklega i botn
kökuformsins, éflur en þið setjifi
það inn i ofninn, til þess afl
hindra afl loftbólur myndist i
deiginu.
KJÚT OG FISKUR
Geymifl mylsnu fré kom-
flögum, kexi og braufli f lokaflri
krukku. Blandið saman vifl þafl
ögn af hveití og notífl sem rasp é
kjöt efla f isk.
Edik er néttúriegur kjötmeyrir.
Geymifl afganga af baunum,
kartöflum, lauk, seljurót og fleiru
I luktum plastílétum i
kælisképnum og blandifi saman
vifl kjötafganga og sósur.
Þegar þifl leggifl af stafl f ferfla-
lag, er égætt réfl afl stínga
pylsum i h'rtabrúsa, helst délitífi
viflan, og fylla hann mefl
sjóðheitu vatni. Pylsumar verfla
tílbúnar til étu, þegar komið er f
éfangastafl.
Kjúklingabitar, sem velt er upp
úr mjólkurduftí i stafl hvertís,
verfla gullnir vifl steikingu.
Ef ekki é afl borfla kjúklinginn
um leifl og hann er tílbúinn úr
ofninum, skulifl þifl vefja hann í
élpappir og stínga göt
pappírinn. Gufan kemst þé út um
götín, og skorpan verflur ekkj of
mjúk.
Gam, sem er sérstaklega ætiafl
tíl afl hreinsa é milli tanna, er
égætt tíl þess að binda upp
kjúkling mefl. Það er mjög sterict
og brennur ekki.
Bakið fisk é befii af söxuflum
lauk, seljurót og steinselju. Þafl
gefur gott bragfl, og fiskurinn
festist ekki vifl pönnuna.
Hreinsifl potta og framburðar-
ilét fyrir fisk mefl ediksblöndu,
þafi hindrar, afl fisklyktín sitji
eftir.
Nýtifl afganga af hrærflum
eggjum i túnfisk- efla kjúklinga-
salat
Drýgið túnfisksalat með epla-
og seljurótarbitum.
48 Vikan XB.tbl.