Vikan - 10.05.1979, Blaðsíða 10

hulin, meðan enginn veit, hvað verður úr
framhaldsskólafrumvarpinu.
— Sjálfur sé ég ekki annað en að
menntaskólarnir verði eyðilagðir sem
menntastofnanir, ef þeir fá ekki að starfa
sem sjálfstæðar ríkisstofnanir utan við
þetta risavaxna kerfi. Og mér finnst satt að
segja furðulegt, ef islenska þjóðin telur sig
hafa efni á að eyðileggja stofnun eins og
Menntaskólann í Reykjavík, sem rekur
sögu sína allt til Skálholtsstóls, eða rúm 900
ár aftur í tímann, og gera hann að almennri
bóknámsbraut í einhverju fjölbrauta-
fargani. Það ætti að minnsta kosti að skilja
eftir tvo hefðbundna menntaskóla, þangað
sem fólk gæti sótt þá undirbúningsmennt-
un, er háskólar gera kröfur til.
— Ég hef reynt að viðhalda gömlum
hefðum í þessum skóla. Ég er viðkvæmur i
eðli mínu og því afar hnugginn yfir því, að
mönnum skuli yfirleitt detta í hug, að það
sé verjandi að eyðileggja svona stofnun.
Mikið af þeim losarabrag, sem einkennir
okkar þjóðfélag, stafar einmitt af því, að
við höfum svo fáar hefðir að styðjast við.
Enda næst engin hefð með þvi að gripa
sífellt eitthvað nýtt og henda hinu gamla.
— Ég held, að nemendur hér séu líka
fremur stoltir en hitt af skólanum sínum.
Krökkum fellur ekki agaleysi. Orðið
Disiplin þýðir á erlendum málum bæði agi
og fræði. Og án aga verður enginn fróður.
Hvað nám snertir, verður aginn að koma
innan frá, en það verður líka að halda
nemendum að náminu. Og þar má skólinn
ekki bregðast. Þetta er líka regla, sem gildir
fyrir allt lífið. Fólk, sem aldrei lærir að hafa
aga á sjálfu sér, ræður ekki við tilveruna.
Við stöndum t.d. fast á því, að nemendur
sæki tíma. Er þau fara út í atvinnulífið,
finna þau engan atvinnurekanda, sem
sættir sig við, að þau mæti bara þegar þeim
sýnist. Þannig búum við nemendur undir
þann þátt lífsins.
Krakkar hafa
töluverða trú á
því, að tími
kraftaverkanna sé
ekki liðinn.
— Síðan hætt var að keppa að því erfiða
takmarki, landsprófi, hefur verið slakað
mjög á öllum námskröfum í grunn-
skólanum, og það er ekki lengur unnið jafn-
markvisst að þeirri undirstöðu, sem við
eigum svo að bæta við. Við verðum
áþreifanlega varir við þetta. í fyrra
reyndum við að bjóða 3. bekkingum, sem
komu mjög illa útúr jólaprófum, að koma á
fót undirbúningsbekk til að gera þau hæfari
til menntaskólanáms. Undirtektir voru
þær, að af u.þ.b. 30 manns vildu aðeins 6
þiggja þessa aðstoð, svo að þetta féll um
sjálft sig. Krakkar hafa töluverða trú á því,
að tími kraftaverkanna sé ekki liðinn, og
gera sér ekki grein fyrir, að ef undirstöðuna
vantar, halda þau bara áfram að falla og
gefast upp. Þar er ekki hægt að byggja neitt
á sandi fremur en annars staðar.
— Ég held ég geti því tekið undir það,
sem einn Svíi sagði nýlega: Menn þurfa að
fara að gera það upp við sig, hvort skólinn
á að vera dagvistunarheimili eða kennslu-
stofnun.
— Það er kjarni málsins.
Krakkar trúa á kraftaverk. — 6.A, latinudaild, M.R.
10 Vlkan 19. tbl.