Vikan - 24.05.1979, Blaðsíða 19

drottningar i þorpunum, fyrir utan þær
nýju vélar sem þú sérð og það er ekki
mikið af þeim á sumum bæjunum."
„Gleymdu ekki sprengjuflugvélun-
um," sagði hann, „á lofti nótt sem nýtan
dag.”
„Umferð fram og til baka,” sagði ég i
léttum tón.
„Aðeins hjá sumum, Kate,” sagði
hann dapurlega. Hann lét brýrnar siga.
„Þú hefur verið á hestbaki.”
„Loksins tókstu eftir mér.”
Hann setti upp iðrunarsvip. „Fyrir
gefðu. ég er ekki i sem bestu skapi I
morgun."
„Þú þyrftir að viðra þig. Breyta um
umhverfi. Við skulum ganga út á engið.
Þú getur fengið lánuð stigvél hjá
pabba.” Hann hikaði aðeins og ég bætti
við. „Hver veit nema þú fáir innblást-
ur.” Ég þagnaði. Ég var alls ekki örugg
meðmig.
Eins og ég skrifaði í dagbókina seinna,
sagði hann bersýnilega til að þóknast
mér: „Já, það væri ágætt.” Og hann setti
upp þetta tilbúna bros sem aldrei náði til
augnanna. „Einmitt það rétta til að
skerpa hugann.”
Mestur hluti mýrarinnar fór á kaf á
háflæði en það yrði ekki fyrr en síðdegis.
Vogskorin ströndin skar sig greinilega úr
og flóðgarðurinn var eins og græn lína
á leirunum. Það voru fuglar í reyrnum.
Sefendur, akurhænur, spói. blesönd
margæs og máfar af öllum stærðum
sveimuðu yfir grábrúnum sandinum
hinum megin við mýrina. úti við
Norðursjóinn.
Við gengum eftir gangstignum út á
flóðgarðinn og fuglarnir flugu gargandi
upp úr reyrnum sitt hvoru megin þegar
við komum nær. Það rigndi enn. Johnny
var i regnkápu af föður minum. Við
gengum út flóðgarðinn og yfir leirurnar
út á sandinn. Upp flaug fugl sem söng
hástöfum.
„Spói,” sagði ég. „Hann er fyrr á ferð-
inni en venjulega. Venjulega koma þeir
ekki fyrren undir haust."
Johnny nam staðar með hendurnar
djúpt í vösum og virti hann fyrir sér
fljúga hring og hverfa síðan út í regnið.
„Þessu hljóði vildi ég ná. Það lýsir
öllu sem ég er að reyna að segja.”
Við gengum áfram. „Hvar kemstu
yfirleitt í hljóðfæri?”spurði ég.
„Það er gamall garmur i matstofunni.
Hann er betri en ekkert. Það er svolitið
erfitt af því að það er næstum alltaf ein
hver þar. En þaðdugir.”
„Það var þess vegna sem þú prófaðir
orgelið í kirkjunni?”
„Það var tilviljun. Ég var að fá mér
göngu og ákvað að líta inn. Flestir
kirkjuorgelleikarar læsa hljóðfærum
sínum. Ég hef aldrei komið hingað áður.
Ég hélt alltaf að það væri hættulegt.”
„Það getur verið það,” sagði ég. „Ef
þú kemur hingað á vitlausum tima getur
það verið mjög hættulegt. Ég skal sýna
þér skipsflakið einhvern tima á háfjöru.
Fólk hefur horfið hér sporlaust."
„Er einhver draugur hérna?” sagði
hann og mér fannst hann vera ákveðinn
í að trúa mér ekki.
„Eini draugurinn hér er sjórinn."
„Hvers vegna hlaupa þau ekki frá
honum?”
„Þcini gefst ekki færi á þvi. Hann
gripur þig eins og . . . eins og hann væri
lifandi og þú ert horfinn i leirinn á hálf-
tima. Þú verður að vita hvert þú ert að
fara. Við getum farið þangað einhvern
tima. en ég held við ættum að halda
okkur viðsandana núna.”
Það var eins og hann breyttist. Hann
varð allt í einu ánægðari og kátari og
sagði mér hverja skritluna á fætur ann
arri. Við fórum meira að segja i kapp
hlaup þegar við komum út í fjörumöl-
ina.
„Engar námur?” spurði hann.
Ég hristi höfuðið. „Nei. það er nógu
hættulegt samt."
Hann brosti og tók að kasta steinvöl-
um út i sjóinn. Ég held að hann hafi
gleymt fluginu ogjafnvel músíkinni um
stund. Hann gekk þarna við hlið mér og
brosti sifellt að einhverju sem ég sagði
eða ef til vill sínum eigin hugsunum.
Hann var svo rólegur að hann kveikti
sér ekki einu sinni í sígarettu.
„Hvar áttu heima?” spurði ég hann.
„Þar sem ég er staddur. Ég átti heima
I Yorkshire. Það er þorp skammt frá
York. Þar gekk ég fyrst í skóla. Við
áttum hesta. Þér hefði líkað þar.”
„Já, mér þykir gaman á hestbaki.”
sagði ég. „Min besta aðferð til að hrista
af mér slenið. Að spretla úr spori i rign
ingunni.”
„Faðir minn fer á veiðar þegar hann
er heima.” Rödd hans var hálfbitur. „Ég
var vanur að ríða út sjálfur. Ég átti
brúnan stóðhest, sex vetra. Hann var i
hesthúsi um tínia en ég seldi hann áður
en ég fór hingað. Móðir mín gaf mér
hann svo að ég átti hann sjálfur. Ég get
ekki ímyndað mér að faðir þinn fari á
hestbak.”
„Hann er mjög úrræðagóður og hug
rakkur.” sagði ég. „Hann hlýtur að vera
það því hann flaug striðsvélunt i fyrri
hcimsstyrjöldinni, þegar hann var á
aldur við þig. En útreiðar — það er alll
annað mál. Hann reyndi það einu sinni
en fékk bara rig.”
„Þú ert heppin aðeiga hann að. Hann
er góður maður.”
„Það finnst mér.” Við gengurn þegj
andi áfram. Við höfðum augsýnilega
snert viðkvæma strengi hjá honum. „Ég
veit ósköp lítið um þig.” sagði ég. „en þú
veist eiginlega allt um mig.”
„Það er vegna þess að lif þitl cr svo
einfalt. Of ung til að ganga i þjónustu
hersins og þú hefur aldrei farið að heim
an — nema i skóla. og það telst eiginlega
ekki með.”
„Engin ævintýri."
„Engin ógæfa heldur. Gott lif.”
Kanina hljóp í grasinu við fjöru
borðið. „Sjáðu,” sagði ég og kastaði
nokkrum steinum i áttina til hennar.
Framh. í nœsta blaði.
Hvergi meira úrvai af
bíiutvarpstækjum
Verð frá kr. 17.750.
D
i- -1
i\aaio
i r
ÁRMÚLA 38 (Selmúla megin) 105 REYKJAVÍK
SÍMAR: 31133 83177 PÓSTHÓLF 1366
PACIFIC MK II Verð kr. 23.600
Komdu við í Radíóbæ!
Opið á laugardögum.
MRC 4000 - Verð 96.600
21. tbl. Vikan 19