Vikan - 24.05.1979, Blaðsíða 22

Tófuvinafélagið er byltingar-
félag
— Tófuvinafélagið er þvi byltingarfélag.
Félagið er ungt að árum, og við gerum
okkur fullkomlega grein fyrir því, að sigur
fæst ekki á einni nóttu. Við breytum ekki
1100 ára gömlum siðalögmálum á einu og
hálfu ári. Þess vegna lítum við á þetta sem
langtíma markmið, og barátta okkar er
fyrst og fremst áróðursbarátta. Gerðir
fylgja, er skapast hefur skilningur á rétt-
mæti tófunnar í íslenskri náttúru. Tófan
ætti einmitt að verða okkur leiðbeining um
að snúa aftur til náttúrunnar, eins og
Rousseau gamli vildi. Ég held að hann hafi
verið mikill tófuvinur, enda höfum við nú í
athugun að gera hann að heiðursfélaga. Og
eitt er víst, bók náttúrunnar verður ekki að
fullu skrifuð án hennar.
— Við erum nú að sækja um inngöngu í
Hið íslenska dýraverndunarfélag. Það ætti
að verða þeim samtökum til góðs, þar sem
við erum eina félagið sem berst fyrir
verndun villtra dýra úti í sjálfri náttúrunni.
Ekki er það siður mikilvægt en að berjast
fyrir verndun dýra, sem ræktuð hafa verið
af manninum, og meira til gamans en
gagns. Síðan ætlum við að sækja um
inngöngu í Alþjóðasamband dýravernd-
unarfélaga.
Meðlimir verða að sanna að
engin ættmenna hafi drepið
tófu eða iðrast af hjartans
einlægni.
— í þessu, eins og svo mörgu öðru, erum
við langt á eftir öðrum löndum. í Bretlandi
er þess vandlega gætt, að refum sé ekki
útrýmt. Úlfar eru friðaðir á landamærum
Svíþjóðar og Noregs, þar sem þessi lönd
hafa gert sér grein fyrir að þeir eru deyjandi
hluti af sjálfri náttúrunni.
— ísland er stórt og strjálbýlt land með
fáa íbúa, en nú höfum við tækifæri til að
sýna heimsbyggðinni að einmitt hér er
stefnt að jafnvægi í náttúrunni, og ekki
bara gengið á hluta hennar. Að við virðum
hana í stað þess eyðileggja hana.
— Inntökuskilyrði í félag okkar eru
tvenns konar. Annaðhvort verða menn að
sanna að enginn í þeirra ætt hafi banað
tófu, eða sýna sanna iðrun. Svo heppilega
vill til, að ritari okkar er ættfræðingur, svo
okkur eru hæg heimatökin. Við rekjum þó
ekki lengra aftur i tímann en manntalið
1703. Komi i ljós að ættmenn hafi stundað
tófudráp, er mönnum gefið tækifæri til að
iðrast af hjartans einlægni og sanna vilja
sinn til að bæta fyrir misgjörðir forfeðr-
anna.
JÞ
Ljósmyndir: Jim Smart
útrýmum eina villidýrinu, sem á sér lengri
sögu á þessu landi en við sjálfir?
Fólk ætti að ánafna hræ sín
tófunni, sérstaklega þeir sem
eru plássf rekir í lífinu.
— Við höfum líka bent á ýmsar lausnir,
þar sem mikið gagn má hafa af tófunni.
T.d. buðumst við til að bjarga neysluvatni
Skagamanna með hennar hjálp en þvi
miður hafa þeir ekki haft þá framsýni að
taka okkur alvarlega. Með vaxandi velferð
verður og sífellt erfiðara að finna pláss
undir kirkjugarða í þéttbýliskjörnum eins
og Reykjavík, þar sem enginn þykist maður
með mönnum nema hann eigi einbýlishús.
Þegar Fossvogskirkjugarðurinn fyllist, sem
skammt er að bíða, viljum við því gera það
að tillögu okkar að fólk ánafni hræ sitt
tófunni, og að þeir sem plássfrekastir voru í
lífinu verði blátt áfram skyldaðir til þess.
Hún mun áreiðanlega sjá fyrir leifunum á
hreinlegan hátt, því hún er ekki matvönd.
— Við íslendingar höfum hundelt
tófuna í rúm 1100 ár og nú viljum við snúa
dæminu við. Við viljum friða tófuna og
leggja niður embætti veiðimálastjóra.
Þannig sköpum við nýtt og mun geðugra
jafnvægi í íslenskri náttúru.
— Markmið okkar eru fyrst og fremst
þau að skapa skilning á málinu. íslensku
þjóðfélagi er að mestu stjórnað af þrýsti-
hópum. Allt virðist kleift og nógir peningar
fyrir hendi aðeins ef skilningur fæst á
málefninu. Við lítum þess vegna á okkur
sem þrýstihóp. Við viljum koma
ráðamönnum og þeirri göfugu stétt,
bændum, í skilning um að tófan er ekki
óvinur þeirra, heldur vinur. Þannig viðhelst
jafnvægi, bæði í landbúnaði og náttúru.
22 Vikan 21. tbl.