Vikan - 31.05.1979, Blaðsíða 47

vatn í lækjunum. Á breiðum dalbotnin-
um sáu þau glitta í stórt stöðuvatn.
„Brynlasvatnið,” sagði Rhiannon.
Þau óku hægt niður troðninginn, en
juku hraðann, þegar þau komu niöur á
auðan þjóðveginn.
Frændi Rhiannons, Denzil og Betty
frænka hennar áttu nokkur hundruð
ekrur lands á dalbotninum. Það var
upplífgandi að sjá tún þeirra, þakin safa-
miklu grasi, eftir að hafa horft á sviðnar
slétturnar.
tbúðarhúsið var lítið en svalt. Eftir að
búið var að senda nautgripina á beit,
settust þau öll að snæðingi fyrir framan
húsið.
Denzil frændi sá um samræðurnar, á
meðan kona hans gekk hljóðlega um
og sá til þess, að allir fengju það sem þeir
vildu. Denzil sat við hlið Rhiannon, og
það var auðséð, að gamla manninum
þótti mjög vænt um hana.
„Ég sé hana aldrei nógu oft, hr.
Osborne. Aðeins, þegar letinginn hann
Hopkins nennir að skutla henni hingað
uppeftir.” Hann rak olnbogann í Haydn.
Rhiannon brosti, en auðséð var, að
henni líkaði ekki samræðurnar.
„Luke kemur alla leið frá Zambíu,
frændi,” sagði hún glaðlega.
„Æ, já,” Denzil andvarpaði. „Það er
rétti staðurinn til að reka búskap. Það
voru margir, sem fóru þangað frá Wales,
hr. Osborne. Þekkirðu kannski Calvin
Watkins? Hann fór þangað fyrir stríð.
Honum hlýtur að hafa líkað vel, því að
hann kom aldrei aftur.”
„Denzil frændi!” Rhiannon hló.
„Afríka er ekki eins og Brynlas. Þar
geturðu ekið margar mílur án þess að
mæta einni einustu hræðu. Þar að auki
fluttist Watkinsfjölskyldan til Kenya,
ekki Zambíu.”
Luke hélt áfram glaðlegum sam-
ræðunum, en sakleysisleg athugasemd
gamla mannsins hafði gert hann óróleg-
an. Honum varð hugsað til föður síns,
sem aldrei hafði átt afturkvæmt til
föðurlands síns, þó að hann hefði enga
ósk átt heitari. Þar að auki leit gamli
maðurinn varla af Luke eitt einasta
augnablik þó að hann héldi áfram að
stríða frænku sinni og reka olnbogann
í Haydn.
Luke þakkaði fyrir matinn og gekk út
til að líta í kringum sig. Hann skoðaði
bæinn, fullur áhuga. Hlaðan var full af
heyi, og útihúsin voru í góðu ásig-
komulagi. Gæsir, endur og hænsni
gengu um í hlaðvarpanum ásamt
nokkrum hundum. Hann heyrði ekki í
Denzil, sem kom gangandi til hans.
„Hvernig list þér á þig hér, hr.
Osborne?”
„Þetta virðist vera mjög vel rekið,”
svaraði Luke.
Denzil varð allt í einu alvarlegur á
svipinn. „Hvernig gengur hjá henni
Nancy okkar?”
Luke hikaði. „Ég er aðeins gestur á
Rhydewel.”
Denzil horfði athugull á hann. „Þú
getur samt áreiðanlega sagt mér,
hvernig hún er. Hún er mjög þrjósk og
stolt. ViII ekki gefast upp, þó að hún eigi
í erfiðleikum.” Hann þagnaði.
„Frú Nation sér til þess, að mér líði
eins og ég sé heimá hjá mér,” svaraði
Luke.
„Já, Rhiannon segir mér, að hún
kunni mjög vel við þig. Og ef mér skjátl-
ast ekki, þá kann Rhiannon ekki síður
viðþig.”
Luke sá allt í einu, að Haydn stóð á
bak við þá.
„Það er kominn timi til að halda heim
á leið,” sagði hann stuttaralega.
„Denzil, þakka þér fyrir gestrisnina.”
Luke tók í höndina á gamla bóndan-
um í kveðjuskyni og gekk ásamt Haydn
aðbílnum í óþægilegri þögn.
AU komu að Bethelkirkjunni
snemma kvölds. Luke settist aftarlega á
bekk og reyndi að slappa af á
meðan hann beið eftir að kórinn byrjaði
sönginn.
Haydn Hopkins varð mjög kulda-
legur, þegar þau komu aftur að bíla-
stæðinu og Rhiannon sagði honum að
Luke kæmi einnig á æfinguna. Hann ók
þeim heim og sagði ekki eitt aukatekið
orð alla leiðina.
„Kemurðu svo með inn á Aubrey og
færð þér í glas á eftir, eins og venjulega,
Rhiannon?” spurði hann að lokum.
„Því miður Haydn. Ekki í kvöld. Ég
hef of mikið að gera.”
„Á sunnudagskvöldið?”
„Við höfum gestina til að hugsa um,”
minnti hún hann á. Og hann hafði star-
aðfullur haturs á Luke....
Stjórnandi kórsins, David Benyon,
hafði boðið Luke innilega velkominn og
kynnt hann fyrir nokkrum í kórnum.
Mennirnir voru hörkulegir, með sterk-
legar hendur og ör á andlitunum, en allir
voru þeir jafn hlýlegir og Denzil, frændi
Rhiannon.
Þar sem Luke sat og horfði á þá raða
sér upp fyrir framan stjórnandann, varð
honum hugsaö til föður síns. Allir höfðu
þeir sams konar blá ör og faðir hans
hafði haft.
Sárast fann hann þó til þegar siðasti
maðurinn kom inn. Hægt og með
erfiðismunum kom Gareth Jenkins
hjólastólnum fyrir í röðinni. Hann var
stór og sterklegur maður, hár hans var
grátt og augu hann vökul og
viðkvæmnisleg. Sterkleg líkams-
byggingin gerði örkuml hans enn meira
áberandi.
t fyrstu gat Luke ekki haft augun af
þessum manni, sem faðir hans var á-
sakaður um að hafa gert að öryrkja. En
allt í e'inu byrjaði kórinn að syngja..
Það var ný reynsla fyrir Luke. Hann
fann strax til samkenndar með angur-
værum tónunum, sem komu frá svo
mörgum mönnum. Stór hvelfing
kirkjunnar gerði það að verkum, að
tónarnir nutu sin á undursamlegan hátt.
Luke þótti sem hann svifi um i annarri
og fegurri veröld.
Rúmlega eitt hundrað manns, ungir
og gamlir, virtust syngja einni röddu
fyrir David Benyon, og tónninn var
hreinn og tær. Undirleikur Rhiannon
var fyllilega í samræmi við sönginn.
Háir, lágir, léttir og dapurlegir tónar
hrifu hann, og Rhiannon var jafn yndis-
leg að sjá og heyra.
Luke var svo niðursokkinn í aðdáun
sina, að hann tók ekki strax eftir þvi að
kórinn var að syngja sfðasta lagið.
Hann minntist enn einu sinni þess,
sem faöir hans hafði skrifað í dag-
bækurnar. Hrífandi frásögn hans af lífi
námumannsins í myrkrinu neðanjarðar,
þar sem þeir milli vonar og ótta sungu
Láttu ljós þitt skína.
Og nú yfirbuguðu hann allar þær and.
stæðu tilfinningar, sem barist höfðu um
völdin, allt frá þvi faðir hans lést. Luke
flýtti sér út, áður en fagrir tónarnir
þögnuðu og reyndi aö kyngja kekkinum,
sem virtist ætla að kæfa hann.
í kirkjugarðinum ríki algjör þögn.
Þegar Luke hallaði sér að
kirkjuveggnum, heyrði hann allt i einu
hlýja samúðarfulla rödd Rhiannon.
„Luke? hvað er að?”
„Að?” Hann sneri sér að henni. „Ó,
jHH
■
■
Í,J'
V
■

T< '
H ít m
■
Enn aukin
þjónusta!
Ókeypis eyðublöð á afgreiðslunni:
Bíll: Sölutilkynningar, tryggingabréf, víxlar, afsöl.
Lausafé: Kaupsamningar, víxlar.
Húsnæði: Húsaleigusamningar.
'h
iBIAÐIB
V 5
fHS

Dagblaðið er smáauglýsingablaðið
Dagblaðið afgreiðsla Þverholti 11 sími 27022
Miðstöð smáauglýsingaviðskiptanna
Smáauglýsingaþjónustan.

Wsm
ili
Íp
IHI
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022

22. tbl. Vlkan 47