Vikan - 14.06.1979, Blaðsíða 8

Svangur eða ekki svangur — slíkar
tilfinningar voru ekki til. Ætli maður hafi
ekki alltaf verið saddur?
— Ég man ekki eftir að ég hafi nokkurn
tíma hugsað út í það, þegar sest var að
borðum, hvað af því sem í boði var ég
mætti borða og hvað ekki. Ég borðaði
bókstaflega allt, bætir Ingibjörg við.
— Hvaða vinnu gátuð þið stundað
svona feit?
— Veturinn sem ég byrjaði í Línunni var
ég barnakennari á Hvolsvelli, segir Ingi-
björg, og það gekk bara ágætlega. Það er
athyglisvert að frá þessum 40 krökkum á
aldrinum 6 til 12 ára, sem voru nemendur
mínir, heyrði ég aldrei eitt aukatekið orð
um að ég væri feit. Þó var ég 130 kg,
þannig að það hefur tæpast farið fram hjá
þeim. Fyrir þetta er ég börnunum afskap-
lega þakklát. Ég var sem sagt vinnandi allan
tímann en ekki lögst í rúmið eins og þú hefur
kannski haldið. Nú vinn ég í banka á Hvols-
velli.
— Ég vann í frystihúsi, keyrði vörubíla
og þannig lagað, segir Sigurður. Ég var ekki
í erfiðisvinnu. Meðan á megruninni stóð
vann ég i eldhúsi og þar studdi starfsfólkið
mig með ráðum og dáð og hvatti mig óspart
á hverjum degi. Það hefur mjög mikið að
segja að fá uppörvun frá öðrum. Við Ingi-
björg búum bæði í frekar litlum bæjum þar
sem allir þekkja alla og þá fylgjast allir
bæjarbúar með megruninni og hvetja
mann i hvívetna. Það er mjög gott og ég
hef fyrir bragðið komist á þá skoðun að það
sé betra að grenna sig í litlu þorpi en stór-
borg.
Þessa mynd festi Ingibjörg á fsskápshurflina
innanverfla, þannig afl i hvert sinn sem hún
opnafli hann blasti myndin við. Á hana er
skrifafl: Nei takk, sama og þegið.
— Var þetta ekki voðalegur tími fyrir
ykkur, meðan á megruninni stóð?
— Nei, segir Ingibjörg, gleðin sem var
því samfara að grennast yfirskyggði allt
annað. Meðan á megruninni stóð fékk
maður sér hafragraut með undanrennu
áður en maður fór til vinnu og tók með sér
eina appelsínu til að narta i í hádeginu. Svo
Hér er Unudrottningin einu ári og 60 kg siflar.
Mynd tekin af Ingibjörgu er hún mœtti á sinn
fyrsta fund hjá Ununni 16. feb. 1977, á Setfossi.
þegar komið var heim að loknum starfsdegi
um fjögurleytið þá fékk maður magurt kjöt
með káli og undanrennu. Annað var ekki
borðað yfir daginn og ég segi fyrir mig að
ég fann aldrei fyrir hungurverkjum.
Sigurður tekur undir þetta og bætir við að
svart kaffi og sígarettur frói mikið þegar
svengdin kemur upp. — Ég drakk afar
sjaldan kaffi hér áður fyrr en núna geri ég
það í rikum mæli.
— En hvernig er það, Ingibjörg, hafði
það engin áhrif á heilsufar þitt að tapa
svona mörgum kílóum á stuttum tima?
— Nei, nei, ég tók mikið af vítamínum á
meðan á þessu stóð og mér hefur aldrei
liðið betur en einmitt núna. Þó verð ég að
viðurkenna að skinnið verður dálítið slitið
þó það sé alveg furðulegt hvað það
skreppur mikið saman. Einnig er maginn
dálitið hrukkóttur en að öllu jöfnu held ég
8 Vikan Z4.tbl.