Vikan - 21.06.1979, Blaðsíða 7

Willy athugar vinbirgðirnar...
... éður an hann hellir i glaaið hjá konu sinni.
íslendingar eru stórkostlegt fólk. Ég verð
aldrei þreyttur á því að ræða við þá því þeir
eru svo ótrúlega fjölfróðir. Það er varla til
það málefni sem þeir hafa ekki einhverja
nasasjón af. Að ég tali nú ekki um hversu
djúpúðgir þeir verða um leið og komið er
vel ofan í axlirnar á Svartadauðaflösku.
Svo er líka annað alveg einstakt við þá.
Við hittum svo marga á ferðum okkar sem
við bjóðum að líta inn til okkar ef þeir eigi
leið um Danmörku. En enginn tekur okkur
alvarlega, nema Islendingar. Skyndilega
stendur öll fjölskyldan á tröppunum hjá
okkur hérna á Amager eins og við hefðum
kvaðst í gær. Síðan er komið inn og rabbað
saman yfir góðum mat og drykk i miklum
huggulegheitum og enginn að flýta sér.
Þetta kunnum við bæði að meta, konan
mín ogég.
Ég hef líka ferðast mikið um landið
ykkar, ég held ég hafi heimsótt þar alla
staði nema Surtsey. Ég hef frétt að ritverk
mín njóti vinsælda hjá ykkur. Enda taka
bæði íslendingar og Færeyingar húmor
afskaplega alvarlega þó að þessar þjóðir
hafi kannski ekki getið af sér marga
húmorista.
Skáeygður fyrir Japans-
markað
— Hvort Danir séu fyndnari en aðrir
Norðurlandabúar? Ég neyðist víst til að
svara því játandi. Annars mundi ég móðga
landsmenn mína. Danir eru löngu viður-
kenndir sem trúðar norðursins. Við
skulum ekkert vera að hrófla við því.
Þetta flakk okkar hjóna er líka í raun og
veru nauðsyn fyrir mig þar sem ég skrifa
fyrir alþjóðlegan markað. Ég þarf að
kynnast og komast í snertingu við sem allra
mest af fólki. Það er ekki nóg að lands-
mönnum mínum finnist sögur mínar
smellnar, þær þurfa líka að hitta í mark hjá
fólki af hinum ólíkasta uppruna. Þar er
hinn fasti teiknari minn, Léon var Roy,
mér ómetanleg hjálparhella. Ætli ég t.d. að
selja sögu í Suður-Ameríku teiknar hann
mig með sombrero, sé um austantjaldsland
að ræða teiknar hann mig sem venjulegan
verkamann og fyrir Japansmarkað gerir
hann mig ofurlítið skáeygðan. Þá er
auðveldara fyrir fólk að þekkja sjálft sig í
sögunum mínum sem er auðvitað sér-
staklega nauðsynlegt fyrir þann fjölda af
sögum sem ég hef byggt upp á því að fara
frjálslega með fjölskyldulíf mitt.
Ég taldi það einu sinni saman að gamni
mínu að ef ég reiknaði með að meðal-
upplagið af þeim dag- og vikublöðum
evrópskum sem birt hafa sögur mínar sé um
150.000 þá er heildarupplagið á sögum
mínum í sl. 23 ár um sjö milljarðar. Ha,
hvort ég sé þá ekki milljarðamæringur?
Nei, langt í frá, því oft vill nú verða svona
upp og ofan með greiðslurnar. Tökum t.d.
Island. Þar er markaðurinn svo þröngur að
ég veit að greiðslugeta blaðanna er lítil og
tek þess vegna tillit til þess. Enda þykir mér
vænt um íslendinga. Eða þá austantjalds-
löndin, en þar koma bækur mínar út í mjög
stórum upplögum. Það er vonlaust að ná
nokkurri greiðslu út úr austantjaldslandi.
25. tbl. Vifcan 7