Vikan - 21.06.1979, Blaðsíða 21

aö vita um þetta. Hvað með þann hlát-
urmilda?”
„Hann er að ganga á akrinum.”
„Þar með er hann úr sögunni. Honum
mundi hvort sem er líklega ekki lítast á
það.”
Þar með var ég ákveðin í að fara. Það
fólst meira í þessu. Þetta var leið til að
koma aftan aö honum, en til þess að það
mætti verða var nauðsynlegt að hann
vissi nákvæmlega hvað var á seyði.
„Allt í lagi,” sagði ég, „ef þú ferð fyrst
með mig heim. Ég ætla að skilja eftir
miöa til að segja honum hvert ég fer.”
„Klærnar að lokum, Kate.” Hann
brosti blíðlega. „Nú, það er athyglisverð
þróun. Allt i lagi. Hoppaðu upp á bak
við mig og höldum af stað.”
Ég skreiddist upp á sætið, langt frá því
að vera glæsileg, með pilsið fyrir ofan
hné og hann ók til baka upp flötina.
Það var ekkert vandamál með Barney
Henderson og Taff Hughes, sem fannst
þetta gott grín. Bílstjórinn sá ekkert
nema Richie, sem daðraði blygðunar-
laust við hana aHa leiðina til Brigg. Ég
hafði farið í síðbuxur og þeir höfðu út-
vegað mér flugjakka og stígvél, auðvitað
allt of stórt mér, og ég var með leður-
flughjálm og hlífðargleraugu. Ég hélt
mig vel úr sjónmáli inni í trukknum bak
við Barney og Taff þegar við ókum inn
um aðalhliðið og í átt til flugskýlanna.
Það var rólegt og fáir á ferli. Horfna
Jenny beið við flugbrautina. Bílstjórinn
ók beint að henni, samkvæmt fyrirmæl-
um Richies, og lagði þannig að það var
aðeins örstutt að dyrunum sem stóðu
opnar.
í augnablikinu var enginn á ferli.
Richie sagði: „Allt í lagi, piltar, inn með
hana. Eins hratt og þið viljið. Þú þarft
engar áhyggjur að hafa, Kate. Allir eru
eins í þessum fötum úr fjarlægð.”
Það var byrjað að rigna. Þegar við
klöngruðumst yfir varð ég vör við jeppa
sem nálgaðist vinstra megin. „Allt i lagi,
stúlka, áfram með þig,” sagði Taff sinni
fallegu velsku röddu og ýtti á eftir mér.
Ég var komin að dyrunum og Barney
ýtti mér upp og innfyrir um leið og jepp-
inn nam staðar. Ég leit til baka og sá há-
vaxinn liðsforingja með yfirskegg stiga
út. Hann heilsaði glæsilega.
„Áfram,” hvíslaði Barney.
Ég hélt áfram og settist í sæti siglinga-
mannsins. Ég heyrði að liðsforinginn
sagði fyrir utan: „Ég held að allt sé eins
og það á að vera núna, herra. Ég athug-
aði vélina sjálfur í morgun. Ertu viss um
að þú viljir fara? Slæm veðurspá.
Skýjaþykkni nálgast óðfluga.”
„Tuttugu mínútna flug,” sagði Richie
glaðlega. „Það tekur því ekki að hafa
áhyggjur af því. Það er samt best að
halda af stað áður en versnar.”
„Þín jarðarför, herra,” sagði liðsfor-
inginn. Ég er búinn að láta keyra vélarn-
ar svo að þú getur lagt af stað þegar þú
vilt.”
Andartaki síðar var Richie kominn
inn og lokaði dyrunum á eftir sér. Taff
var kominn að senditækjunum og
Barney í sæti vélamannsins og fylgdist
með á stjórnborða. Richie sagði hvat-
lega: „Rétt, Taff, hafðu samband við
turninn vegna skyggnisins. Segðu þeim
að við séum tilbúnir til brottfarar.”
Hann tróð sér fram hjá Barney og
spennti sig niður i flugstjórasætið. Ég
mjakaði mér upp í aftari turninn í miðju,
þar sem ég hafði besta útsýniö í vélinni.
Framhald í næsta blaði.
JÐ
tj
• Ridgeway
& Jones
Eg geri alls konar tillögur,
sem eiga að gera þetta skárra
fyrir okkur hérna,
en aldrei breytist neitt
25. tbl. Vikan 21