Vikan - 21.06.1979, Blaðsíða 35

Viktor ýtir rauða lyst-
aukanum frá sér og gýtur
augunum yfir til Margrétar.
Hann situr ásamt þremur ferða-
félögum sínum á útikaffihúsi í
Monte Carlo, ekki fjarri spila-
vítinu. Hann hefur ekki mikinn
tíma til ráðstöfunar því brátt
leggur rútan af stað til Nizza og
það er allt eins víst að hann eigi
aldrei eftir að koma til Mónakó
aftur.
Hann hefur aldrei stigið fæti
sínum inn í spilavíti og þykir
heldur súrt í broti að þurfa að
yfirgefa þessa borg fjárhættu-
spilsins án þess að freista
gæfunnar.
— Margrét, segir hann og
gerir sig eins auðmjúkan í
framan og hann mögulega getur,
— aðeins í 10 mínútur?
— Kemur ekki til mála, segir
Margrét, við erum víst ekki með
of mikinn gjaldeyri.
— Mig langar bara að skreppa
inn og taka eitt spil, ég ætla alls
ekki að eyða öllum peningunum
okkar, það er ekki það sem fyrir
mér vakir. Ég þekki takmörk
mín og veit upp á hár hvenær
best er að hætta hverjum leik.
En það væri svo gaman að geta
sagt félögunum frá því að ég
hafi spilað í spilavíti þegar ég átti
leið um Monte Carlo.
Margrét vorkennir nú
aumingja Viktor og gefur
honum vísbendingu um að hann
geti skroppið inn i smástund.
— En þú verður að vera
kominn aftur eftir 10 mínútur,
þvi við bíðum ekki lengur.
Viktor flýtir sér að tæma úr
glasinu og skýst fram hjá
einkennisklædda dyraverðinum
í spilavítinu. Tveim mínútum
siðar stendur hann við græna
spilaborðið þar sem rúllettan
snýst og hvíta kúlan stígur sinn
djöfullega dans. Hjartað berst
ótt og títt i brjósti hans og hann
setur 5 franka á „en plein”, en
það þýðir að upphæðin 35-fald-
ast ef heppnin er með. Rúllettan'
snýst með yndislegum hvin og
augnabliki síðar stöðvast hvíta
filabeinskúlan með þeim
afleiðingum að Viktor er 175
frönkum ríkari. Hann lætur
upphæðina standa á sama reit
og á ný byrjar hvíta kúlan að
dansa sinn djöfullega dans. Enn
er heppnin með Viktor.
Stjórnandi spilsins, vítis-
stjórinn, ýtir 6000 frönkum yfir
til Viktors sem grípur spila-
Fimm mínútur með ^
WILLY BREINHOLST
MIKIÐ LAGT UNDIR I
MONTE CARLO
peningana sveittum höndum og
setur þá alla á „a cheval”, en það
þýðir að upphæðin 17-faldast ef
guð lofar.
Og það kemur á daginn.
Hann svimar. Á 5 mínútum
hefur honum tekist að græða
100.000 franka, en það eru meiri
peningar en hann nokkurn tíma
hafði látið sig dreyma um að
eignast.
Hann lætur þá alla standa á
reitnum.
Rúllettan snýst og enn á ný
hefst djöfladans hvítu kúlunnar.
A cheval!
Viktor sortnar fyrir augum og
hann verður að styðja sig við
græna spilaborðið til að forðast
fall. Stórkostlegt! Frábært!
Ótrúlegt! Spilapeningunum er
snúið upp, og sjá — hann hefur
unnið 2 milljónir franka! Ef
áfram heldur sem horfir mun
hann setja spilavítið á hausinn.
Vítisstjórinn og forstjóri spila-
vítisins, sem nú er kominn á
vettvang, gjóta augum hvor til
annars. Þetta er orðið spenn-
andi.
— Mesdames et messieurs!
Faites votre jeux! Allir tilbúnir!
Viðstaddir fylgjast grannt
með hverri hreyfingu Viktors.
Ef honum aðeins tekst að
tvöfalda þessa upphæð er hann
ánægður. En hann verður að
vera varkár og með einni handa-
hreyfingu setur hann alla upp-
hæðina á „pair”.
Það hefði mátt heyra saumnál
falla þegar rúllettan fer enn einu
sinni af stað. Hvað skyldi hvíta
kúlan gera honum í þetta skipti?
Viktor lokar augunum og biður
þess sem verða vill.
— Pair!
Fjórar milljónir franka.
Viktor er of ruglaður til að sýna
hin minnstu svipbrigði, — hann
bara starir út i loftið eins og
fáviti.
— Mesdames et messieurs!
Faites votre jeux! Allir tilbúnir!
kallar vítisstjórinn rámri
röddu. Viktor lætur þessar
fjórar milljónir standa á „pair”
og lokar augunum á ný, tilbúinn
' að hlíta dómi hvítu fílabeins-
kúlunnar. Hann opnar þau ekki
aftur fyrr en hann heyrir undar-
legt andvarp fjölda manna fylla
salinn. Einn einu sinni hefur
hann unnið, og nú er hann 8
milljónum franka ríkari en hann
var fyrir nokkrum mínútum.
Hvílíkt og annað eins! Nú
verður hann að fara að koma
sér. Ferðafélagarnir bíða og
hann var búinn að lofa Margréti
...! Bara eitt spil í viðbót og svo
er hann farinn. Ætti hann að
veðja á „pair” enn einu sinni?
Hann lætur upphæðina standa.
Undrunarstunur viðstaddra gera
hann þó órólegan og verða til
þess að hann flytur allt á síðustu
stundu yfir á „impair” — 8
milljónir franka.
Rúllettan snýst og hvíta fíla-
beinskúlan veltist með kant-
inum eins og hún geti ekki gert
það upp við sig hvar hún endan-
lega eigi að hafna þar til hún
stöðvast í einu rúllettu-hólfinu.
Vítisstjórinn er ekki seinn á sér
og kallar hátt og snjallt: — Pair!
Það skiptir engum togum,
vitisstjórinn rennir sköfu sinni
yfir til Viktors og dregur til sin
hvorki meira né minna en 8
milljónir franka. Viktor stendur
stjarfur í eina sekúndu, hneppir
• þá jakkanum að sér, lagar
bindishnútinn og yfirgefur spila-
vítið í skyndi.
Ferðafélagarnir biða hans
óþreyjufullir í rútunni.
Jæja þá, segir Margrét um
leið og hann treður sér í sætið
við hlið hennar. Hvernig gekk?
Þú tapaðir náttúrlega?
— Já, segir Viktor, — 5
frönkum.
2S. tbl. Vlkan 35