Vikan - 12.07.1979, Blaðsíða 12

«
förum. Við ræddum svo saman dágóða
stund og ég hélt að de Gaulle væri þar með
búinn að afgreiða mig. En tveimur dögum
síðar var hringt frá utanríkisráðuneytinu
og ég boðaður á fund hans þar sem hann
vildi kveðja mig. Við hittumst á skrifstofu
hans í Élyséehöllinni. Hann tók ákaflega
vel á móti mér og vildi aðallega ræða,
efnahagsástandið á íslandi. Það var greini-
lega búið að undirbúa hann vel, hann vissi
heilmikið um málið og spurði mjög
skynsamlegra spurninga.
Hvernig efnahagsástandið var þá? Ætli
það hafi ekki verið ósköp svipað og það
hefur alltaf verið á hinum síðustu og verstu
tímum.
Konungasögur og
Snorri eftirlæti Norð-
manna
Ólöf: — Eftir Parísardvölina sóttum við
um að komast heim vegna skólagöngu
barnanna og Agnar varð ráðuneytisstjóri í
utanríkisráðuneytinu. Auðvitað höfðum
við alltaf talað við bömin á íslensku en þau
áttu samt i töluverðum málaerfiðleikum eftir
heimkomuna. Sérstaklega þau eldri. Við
það bættist að við komum heim í janúar,
eða á miðju skólaári. Þau hefja svo skóla-
göngu sína í Miðbæjarskólanum, verða
stúdentar frá Menntaskólanum í Reykjavik
og öll vilja þau búa heima á Islandi. Enda
reyndum við alltaf að ala þau upp með það
fyrir augum að hér lægju jaeirra rætur þrátt
fyrir „flökkulífið”.
Agnar: — Eftir 8 ára dvöl heima er ég
svo skipaður sendiherra í Osló, eða árið
1969. Þar dveljum við í 6 1/2 ár, eða
nokkru lengur en við höfðum búist við. Við
kunnum afar vel við okkur í Osló.
Norðmenn eru elskulegt fólk og greinilega
mikið skyldir okkur Islendingum.
Söguáhugi þeirra er geysimikill, það lá við
að við yrðum að fara að lesa fornsögurnar
upp á nýtt. Fólk vildi ólmt ræða við okkur
melka
^Spariö
dýrmætan
gjaldeyrir.
og tíma
Kaupiö fatnaöinn
fyrir sólarferöina hjá okkur. Æ
Jakkasett meö síöum
og stuttum buxum.
AÐALSTRÆTI 4

VIÐ LÆKJARTORG
IX Vlkta XS. tkl.