Vikan - 12.07.1979, Blaðsíða 20

krók öllum til furðu. Skilaboðum og sím-
hringingum til barónessunnar lést hún
gleyma. Þegar hún var ásökuð um
vanrækslu, svaraði hún kergjulega og án
þess að reyna að afsaka sig: „Nú, ég hefi
bara gleymt því.” Hún horfði aldrei í
augu barónessunnar, kannski óttaðist
hún að upp kæmist um hatrið sem hún
ól stöðugt til hennar.
Heimiliserjurnar urðu stöðugt verri,
sjálfsagt átti Crescenz sinn þátt í skap-
illsku barónessunnar. Með hverjum
degi sem leið versnaði andlegt heilsufar
frúarinnar, hún hafði verið ógift lengi
áður en henni tókst að ná í mann og
hafði jómfrúarstandið valdið henni
miklu hugarangri. Og nú bættist við að
eiginmaðurinn leit ekki við henni og
virti hana að engu og þjónustufólkið var
ósvífið og fjandsamlegt i hennar garð.
Árangurslaust reyndi hún að stilla sitt
geð með taugameðölum og svefnlyfjum,
en það virtist aðeins auka álagið á
spenntar taugar hennar og að lokum
fékk hún taugaáfall, grét stjórnlaust og
gargaði móðursýkislega á mann sinn.
Svo fór að læknir þeirra ráðlagði tveggja
mánaða hvíld á hressingarhæli. Barón-
inn var ekki vanur að sýna málefnum
hennar áhuga, en nú brá svo við að
hann sýndi þessari uppástungu svo
mikinn áhuga, að frúin varð tortryggin
og neitaði í fyrstu að fara. En svo réðst
loks að hún færi með stofustúlkuna sér
til þjónustu, en Crescenz átti að vera
alein í hinni stóru íbúð með barónin-
um.
Fréttin um að hún fengi að annast
herra sinn alein hafði ótrúleg áhrif á
þessa þunglamalegu mannveru. Það var
rétt eins og hrist væri duglega upp í
henni, hún gjörbreyttist. Hreyfingarnar
urðu mýkri, göngulagið fjaðurmagnað,
hún hljóp upp og niður tröppurnar, og
áður en barónessan nefndi það við hana
hafði hún sett niður í töskur hennar og
borið sjálf niður að vagninum. Og þegar
baróninn kom heim frá stöðinni seint
um kvöldið, lagði staf sinn og frakka í
þjónustufúsar hendur Crescenz og and-
varpaði létt um leið og hann sagði: „Þá
erum við laus. . . . skeði nokkuð sér-
stakt.” Það fóru einkennilegir kippir um
samanbitnar varir Crescenz, sem aldrei
höfðu brosað. Munnurinn skekktist og
rifnaði út að eyrum. Andlitið ljómaði
fábjánalega af hrifningu og baróninn
hrökk við. Hann skammaðist sín fyrir
fljótfærnislega athugasemd sína og gekk
þögull til herbergja sinna.
En þetta óþægilega atvik gleymdist
fljótt og næstu daga undu húsbóndinn
og þjónusta hans lífinu í kyrrð og friði.
Þegar frúin var farin gátu þau andað
léttar, loftið var ekki lengur þrungið
spennu. Baróninn naut þess að þurfa
ekki að standa reikningsskap gerða sinna
og notaði sér frjálsræðið. Strax fyrsta
kvöldið kom hann seint heim og mót-
tökur Crescenz, sem laut honum í undir-
gefni, voru gjörólíkar geðvonskulegu
málæði konu hans undir sömu kringum-
stæðum. Crescenz vann hússtörfin af
miklum eldmóði. Fór fyrr á fætur en
áður, þvoði og fægði, burstaði fötin hans
og skóna af stakri umhyggju og töfraði
fram ljúffengar máltíðir. Við fyrstu
máltíðina sá baróninn sér til mikillar
undrunar, að hún hafði dúkað með mjög
verðmætum silfurborðbúnaði, sem ekki
var tekinn fram nema við meiri háttar
tækifæri. Yfirleitt var hann ekki mjög
eftirtektarsamur, en umhyggja þessarar
einkennilegu mannveru fór engan
veginn framhjá honum. Og af því að
hann var í rauninni ósköp góðgjam,
sparaði hann ekki lofsyrðin.
HÓTEL VARÐBORG
AKUREYRI
SÍMI (96)22600
Góö gistíherbergi.
Veröfrá 6.500—12.000.
Morgunveröur 1.650.
Næg bílastæði.
Er í hjarta bæjarins.
Framhald í næsta blaði.
U Vikan 28. tbl.