Vikan - 12.07.1979, Blaðsíða 48

Stef sagöi alltaf að hann vildi deyja
standandi. Og ég hjálpaði honum til
þess.”
Hann hallaði sér upp að hurðinni og
starði út en sá ekkert nema sársaukafullt
andlit Stefs og heyrði lokaorð hans:
„Farðu, Nicky! Farðu!”
Hugrenningar hans voru truflaðar
þegar Lilli hrópaði upp.
„Nick! Bensínmælirinn! Hann er
orðinn vitlaus!”
Nick leit niður. Bensínið var næstum
búið.
„Hann ætti að vera nærri fullur,”
sagði hann og hallaði sér yfir Barböru
Farson til þess að sjá á mælinn. Hann
stundi þegar honum datt skýringin í
hug.
„Stansaðu, Lilli. Strax!”
„Hvað er að, hr. Dexter?” spurði
Barbara Farson áhyggjufull.
Nick svaraði henni ekki fyrr en Land-
Roverinn hafði numið staðar og hann
var búinn að athuga bensíntankinn.
„Leki!” hreytti hann út úr sér. „Ein
kúlan, sem við stöðvuðum, hefur rifið
tankinn. Lilli, komdu með varabrúsana,
fljótt!”
Meðan mennirnir tveir voru að fylla
tankinn með aukabensíninu beið
Barbara óttaslegin í bilnum. Þau voru í
miðju fátækrahverfi og hópur forvit-
inna og subbulegra Afríkumanna
safnaðist í kringum Land-Roverinn.
Visinn gamall maður með hvíta skegg-
brodda og skakkar og brotnar tennur
kom á gluggann. Hann horfði á hana
hatursfullu augnaráði. Hana hryllti við
og hún óskaði þess að mennirnir tveir
yrðu fljótir.
Þá heyrðist hvöss skipandi rödd Nicks
sem fékk hópinn til þess að dreifa sér í þó
nokkurra metra fjarlægð. Hún skildi
ekki málið, sem hann notaði, en
meiningin var skýr.
Henni var illa við hroka hans en henni
létti þegar hann var aftur sestur við hlið
hennar og stóri maðurinn var sestur við
stýrið.
„Hvert erum við að fara?” spurði hún
þegar þau voru komin út úr kofa-
þyrpingunni.
„Til Lokatuluhæða,” svaraði Nick og
benti beint áfram á bláar sindrandi
hæðirnar.
„En við ættum að stefna í suður, til
landamæranna,” andmælti hún. Þessi
vegur er beint í austur frá Njongwe, í
átt til strandar.”
„Það er rétt, frú Farson. En áður en
við skildum við mann yðar áætluðum
við að taka á okkur stóran krók. Við
verðum að forðast aðalþjóðveginn. Og
það er engin leið að yfirgefa landið á
sama hátt og við komum inn í það.”
Fýld á svip hallaði hún sér aftur í
sætinu. Spenna hennar var allt eins
mikið þessum Dexter að kenna eins og
aðstöðu þeirra.
„Hvað með gatið á bensíntanknum?”
spurði hún þá.
„Við tróðum i það. En það lekur enn.”
„Hvað gerist þegar...?”
„Þegar við verðum bensínlaus?”
Hann sá fyrir svarið við spurningu
hennar. „Þá erum við án farartækis.”
Hann þagnaði og starði á hæðirnar
framundan.
„Þér hafið rétt til þess að vera ótta-
slegin, frú Farson. Gerið yður engar
grillur um framtíðokkar.”
Það varð augnabliks þögn, en síðan
spurði frú Farson hvassri röddu.
„Hvers vegna vilja þeir drepa yður,
hr. Dexter?”
Hann hló gleðisnauðum hlátri. „Við
erum málaliðar og í upprennandi afrísku
ríki rétt eftir valdarán. Reynið að reikna
dæmið sjálf, frú Farson.”
Hún hleypti brúnum. „Svo þið eruð
launaðir morðingjar? Lukkuriddarar?
Báðir?”
„Eiginmaður yðar virtist fús til þess
að ráða okkur, frú Farson.”
„Hann hlýtur að hafa verið
örvinglaður, hr. Dexter.”
Hann leit kuldalega á hana og reyndi
ekki að dylja andúð sína.
„Hann hlýtur að elska yður mikið, frú
Farson, úr því hann leggur slíkt á sig.”
Svipur hennar breyttist. Nick gat ekki
áttað sig á henni en hún jafnaði sig
fljótt. „Að hugsa sér, leigja málaliða!”
„Við áttum að vera í veiðiferð,” sagði
Nick þurrlega. „Nú erum við bráðin.”
Lilli þrýsti óþolinmóður á flautuna.
Rétt fyrir framan þau voru tveir vöru-
bílar hlaðnir grænum banönum og
vögguðu á miðjum moldarveginum. Lilli
lá á flautunni uns þeir færðu sig nóg til
þess að hann komst fram hjá þeim. Báðir
afrísku ökumennirnir létu stóryrði fjúka
á eftir þeim þegar Lilli ók fram hjá.
„Þetta land!” rödd Barböru Farson
var napurleg. „Það er svo fallegt, en
samt svo Ijótt, svo mikið af vondum
mönnum!”
Nick var ekki viss um hvort hún væri
að hefja samræður.
„Hvers vegna voruð þér hér svo
lengi?” spurði hann.
Hún yppti öxlum. „Ég átti ekki
margra kosta völ,” sagði hún fýld.
Nick hugsaði um þetta meðan hann
kveikti í tveim" vindlingum. Hann rétti
Lilla annan, síðan hikaði hann.
„Vindling, frú Farson?”
Hún lét sem hún sæi ekki vindlinginn
sem hann rétti henni.
„Ég held ég myndi þiggja einn, þakka
yður fyrir.”
Nick tók pakkann upp aftur og bauð
henni úr honum. Síðan kveikti hann á
kveikjaranum.
„Þakka yður fyrir.” Hún hallaði sér
aftur og dró djúpt að sér reykinn. Hún
blés honum frá sér um leið og hún hélt
áfram.
„Haldið þér að við séum örugg
núna?”
„Örugg!” Nick setti upp fyrirlitningar-
svip. „Það kemur svo mikið ryk aftur úr
okkur að við gætum allt eins sent þeim
reykmerki.”
„Hver er þá tilgangurinn?” spurði
hún vonleysislega. „Þér gætuð látið mig
úr.”
„Þér eruðekki fangi, frú Farson.”
„Hvað er ég þá? Það eruð þér sem
eruð í hættu, hr. Dexter. Ekki fór ég yfir
landamærin. Það er ekki eins og lagt
hafi verið fé til höfuðs mér eða því um
líkt.”
Lilli hló hæðnislega.
„Frú Farson,” útskýrði hann, „við
tókum þetta starf að okkur vegna þess
að það átti að vera öruggt. Eiginmann
yðar langaði mikið til þess að fá yður
aftur. Á vissan hátt setti hann fé til
höfuðs yður. Nú verðum við svo sannar-
lega að vinna fyrir kaupinu okkar.”
Hún horfði hvasst og lengi á hann
áður en hún sneri sér að Nick.
„Ég skil. Þér verðið að koma með mig
lifandi, annars fáið þið ekkert borgað. Er
það svoleiðis?”
„Án allra málalenginga, frú Farson
— já.”
Nasavængir hennar þöndust út. Hún
ætlaði að svara í sömu mynt, þegar Nick
varð órólegur.
Hann horfði í spegilinn og sagði
hvíslandi.
„Lilli, hafðu ekki áhyggjur af
bensíninu núna. Gefðu vel í. Ég held að
við séum að fá félagsskap.”
Hann fleygði frá sér vindlingnum og
hallaði sér út um gluggann aftur. Hann
kom strax inn aftur.
„Þyrfa!” hvæsti hann. „Þeir hafa
komið auga á okkur úr lofti.”
„Eruð þér viss, hr. Dexter? Kannske
það sé ekki...”
„Ég er viss,” urraði hann. „Eltinga-
leikurinn er byrjaður, frú Farson.
Spennið greipar eða leggist á bæn. Ef við
komumst ekki upp í hæðirnar...”
Suðandi hávaði þyrlunnar var rétt fyrir
ofan þau. Þyrlan virtist hanga rétt fyrir
framan þau, dynurinn minnkaði.
Framhaldí næsta blaði.
VERIÐ
VELKOMIN TIL
HORNAFJARÐAR
Bflaleiga Hornafjarðar
Hornafjarðarleið sf.
SHELL-Söluskálinn
Veitingastofan Hérinn
Útvegum gistingu
Sendibflar
Opið 9-11,30
ALLT Á SAMA STAÐ!
Hafnarbraut 38 Sími 97-8121
48 Vlkan 28. tbl.