Vikan - 12.07.1979, Blaðsíða 56

Álagið er of mikið fyrir hestinn, svo
Örn verður að hlaupa niður stór-
grýtta hlíðina.

örn verður lamaður af skelfingu og
keyrir sporana í síðu hestsins.
Hægt nálgast báturinn og örn, sem er frá sér af sorg,
hleypur til að fjarlægja teppið af líkama Lydíu. Gamli eftir-
litsmaðurinn segir hljóðlega: „Þegar þú sást hana síðast
var hún hlæjandi og hamingjusöm. Er ekki betra að minn-
ast hennar þannig?" örn beygir höfuð sitt í örvinglun.
í flæðarmálinu sór hann eftirlitsmanninn og syni hans tvo
berjast við að koma bátnum yfir snjóskriðuna.
© Buils
Aguar konungur fylgist áhyggju-
fullur með sonarsyni sinum, því Örn
ber harm sinn í hljóði, of hljóðlega
að hans mati. Mun hann standast
þessa raun?
King Features Syndicate, Inc., 1978. Wnrld rights reserved
Um leið og fyrsti vísir að vori synir
sig leggur Örn land undir fót, í leit að
friði.
11-19 í næstu Viku: Trúlofunin
Þegar örn hrópaði aðvörunarorð til
Lydiu leit hún hlæjandi til baka. Allt í
einu tók snjórinn að renna og Lydía
hvarf i snjóhvíta hringiðu.
Þannig snýr Lydia heim til föður sins
og fær greftrun eins og prinsessu
sæmir.