Vikan - 19.07.1979, Blaðsíða 46

MAI.AI.IDAi;
hárinu tók hún snyrtitöskuna, læsti
ferðatöskunni og steig út úr bílnum.
Mennirnir tveir hættu að tala. Þegar
hún tók ferðatöskuna út gengu þeir
báðir til hennar. Lilli Selkirk sendi henni
viöurkenningarbros.
Augu Nicks Dexter voru köld. En
hún ákvað samt að biðja hann.
„Ferðataskan mín. Ég get ekki verið
án hennar, hr. Dexter. Ég gat aðeins
tekið með mér örfáa af kjólunum
mínum en ég tók þá bestu sem ég á, þar
á meðal glænýjan kvöldkjól úr silki, sem
ég hef aldrei farið í. Ég er reiðubúin að
bera sjálf minn farangur, aðeins ef
þér leyfið mér að taka hana með.”
„Engin leið, frú Farson. Þegar þér
hafið gengið nokkra kílómetra um
savannann mun yður jafnvel finnast
snyrtitaskan vera sem sandpoki.”
„En, hr. Dexter! Þetta er það eina sem
égá eftir i veröldinni.”
„Þér eigið ennþá líf yðar.” Þessi
áminning var árangursríkari en kinn-
hesturinn. „Þar að auki, frú Farson, þá
bíður eiginmaður yðar eftir yður i
Kilumba. Ég er viss um að hann verður
fús til þess aðbæta yður skaðann.”
Flann sneri sér nú undan og sagði:
„Lilli, við verðum að fara.”
Stóri maðurinn leit á ferðatöskuna og
henti henni síðan upp í Land-Roverinn.
„Það er ekkert vit í þvi að skilja þetta
eftir handa hræfuglunum, frú Farson.”
Barbara reyndi að leyna vonbrigð-
unum.
„Meðal annarra orða,” sagði hún
rólega. „Þið tveir virtust ekki á eitt sáttir
rétt áðan. Ég býst við að það hafi verið
min vegna?”
Lilli hélt áfram að róta til aftur i
bílnum meðan Nick skýrði út fyrir
henni.
„Hr. Selkirk bauðst til þess að aka
norður eftir veginum þar til hann verður
bensínlaus.”
„En hvers vegna?”
„Til þess að beina athyglinni að sér,
frú Farson. Komið hingað.”
Hann gekk að mynninu og hún flýtti
sér á eftir honum.
„Sjáið þarna.” Hún fylgdi bendingu
hans. Við sjóndeildarhringinn gat hún
ekki komið auga á annað en rykmökk.
Nick rétti henni sjónauka.
„Sjáið sjálfar.”
Hún hikaði, síðan tók hún við honum
og beindi að rykmekkinum.
„Vörubilar?”
„Herbílar. Og án nokkurs vafa kemur
NANCI HELGASON ^
AÐ EYÐA BLETTUM
ÚR EFNUM SEM EKKI MÁ ÞVO
til að ayfla sýrunni. Endurtakið ef
nauðsyn krefur.
BLÝANTSSTRIK: Nuggifl og
þurrkifl mefl hreinu vatni. Ef það
dugir ekki setjið þá klóróform
eða vinanda yfir blettinn og
þurrkið siðan með þurrum klút.
VARALITUR: Mýkið efnið með
vaselini eða annarri feiti. Nuggið
upp úr karbon tetraklóriði. Ef þafl
dugir ekki til, nuggið þá upp úr
„hydrogen peroxide” og
„sodium perborate".
SÝRUR: Verið snögg og skolifl
með volgu vatni. Ef efnifl er litað,
látið þá dropa af ammóniaki
drjúpa á blettinn til afl liturinn
haldi sér. Annar möguleiki:
Stráið bökunarsóda á báðar
hliðar efnisins og látiö standa,
burstið siðan af.
LÍMBÖND: Nuggið efla burstifl
mefl karbon tetraklóriði eða
bensini.
EGGJAHVÍTA: Nuddið upp úr
köldu vatni.
BLÖÐ: Þurrkifl mefl volgu vatni.
Ef þafl dugir ekki, bætið þá ca 3
dropum af ammóníaki út i vatns-
blönduna.
KERTAVAX: Skafifl það mesta
mefl hnif. Setjið þerripappir eða
dagblað yfir blettinn og strauið
siðan mefl straujárni. Ef þafl
dugir ekki til, þurrkið þá yfir
blettinn mefl karfoon tetraklóriði.
OSTUR: Þurrkið með köldu
vatni.
TYGGIGÚMMÍ: Nuddifl og
þurrkið mefl vinanda efla karfoon
tetraklóriði.
SÚKKULAÐI: Þurrkifl með
karbon tetraklóriði, strjúkifl
siflan yfir mefl volgu vatni. Ef
það dugir ekki til, stráið þá
pepsindufti yfir blettinn, látið
standa í 30 minútur og skolið
síflan af með vatni.
KAFFI: Hellið heitu kaffi i
gegnum blettinn frá ranghverf-
unni. Ef þafl dugir ekki til, berið
þá glyserin-feiti á blettinn og
endurtakifl.
EGG: Hreinsið með köldu vatni.
Ef það dugir ekki, nuddifl þá upp
úr karbon tetraklóríði.
LÍM: Bleytið efnið upp með gufu,
nuddið siflan upp úr ediki og
skolið með vatni.
GRASGRÆNA: Nuddið upp úr
vinanda eða bensíni.
ÍDÝFUR OG SÓSUR: Nuddið upp
úr karbon tetraklóríði. Ef þafl
dugir ekki til, bætið þá volgu
vatni vifl.
BLEK: Reynifl fyrst vatn. Ef það
dugir ekki til, reynið þá upplausn
af oxalicsýru, og þá ammoniak
MOLD: Þurrkið og burstið síðan.
SINNEP: Notið volgt glyserín og
nuddið siðan upp úr vatni.
MÁLNING: Nuddið upp úr sápu-
löflri á ranghverfunni þar til litur-
inn fer úr. Ef það dugir ekki,
notifl þá terpentínu.
SVITABLETTIR: Haldifl fhkinni
yfir opinni ammoníakflösku. (Til
að ná svitalykt úr fötum: Nuddið
upp úr volgu vatni og 1/2 teskeið
af ediki. Setjifl siflan pepsin á
blettinn, látifl standa i hálftíma,
burstið siðan af.)
RYÐ: Notifl oxalicsýruupplausn.
Efla sítrónusafa og salt.
TE: Sama ráfl og vifl kaffi.
TÓBAK: Notið kalt vatn, siflan
glyserín og volgt vatn.
GLJÁKVOÐA: Notifl terpentinu.
VÍN: Setjið salt á blettinn strax
og hann myndast, ef ekki notið
þá oxalicsýruupplausn og amm-
oníak.
þyrlan aftur líka. Fótgangandi myndum
við öll þrjú ekki eiga minnsta möguleika
á undankomu.”
„En ef hr. Selkirk ekur norður, þá
verður hann —”
„Enn lengra frá landamærunum. En
um það leyti værum við tvö á leið
suður.”
Hún íhugaði hvernig það væri að vera
ein með þessum manni. Hún hristi
höfuðið.
„Nei, hr. Dexter. Ég leyfi það ekki.
Við verðum að grípa okkar tækifæri —
öll saman.”
Hann glotti hörkulega. „Reynið þér
að telja honum hughvarf, frú Farson.”
Lilli baU enda á umræður þeirra.
Þrátt fyrir stærð sína hafði hann komið
hljóðlaust að þeim.
„Þú þarfnast þessa, Nick.” Hann hélt
á bakpoka og við hann var fest upprúll-
að svefnteppi, vatnsflaska, eins og
hermenn nota, og annar veiðiriffillinn.
Barbara gekk í veg fyrir hann. „Þetta
er ekki réttlátt, hr. Selkirk. Hvers vegna
ættuð þér...”
„Vegna þess,” greip hann fram i, „að
ég ferðast alltaf best einn míns liðs. Mis-
skiljið mig ekki. Það er ekkert hetjulegt
að aka tíu til fimmtán kílómetra og yfir-
gefa síðan Land-Roverinn. Möguleikar
mínir til þess að komast aftur til
Kilumba eru hundrað sinnum betri en
Nicks. Ég get farið á mínum eigin hraða
yfir mýrarnar, án nokkurra hindrana.”
Skyndileg harkan í rödd hans ruglaði
hana. En Barbara fann að hann var að
segja satt.
Hún reyndi að tala.
Lilli bandaði hendinni.
„Málaliðar lifa á því sem landið gefur
þeim, frú Farson. Það er kominn tími til
þess að við skiljum.”
Hann sveiflaði bakpokanum af öxl-
inni og Nick tók hann. Þegar Lilli var
fullbúinn tók Nick í höndina á honum.
„Farðu nú varlega. Við bíðum eftir
þér við ána.” Rödd hans var sem stál en
Barbara sá vel söknuðinn í augum hans.
„Frú Farson.” Lilli tók í hönd hennar.
„Þér eruð í góðum höndum. Gangi yður
vel.”
Hún hélt enn í höndina á honum,
óttaslegin. Henni fannst sem hún væri
að missa stuðningsmann.
„Verður allt í lagi með yður, hr.
Selkirk?” spurði hún hljóðlega.
„Auðvitað verður allt í lagi með mig.
Sá maður finnst ekki sem getur komið
Lilla Selkirk frá, ha, Nick?”
Nick sagði ekkert. Hann sneri frá vini
sínum og gekk í áttina að opinu.
Grafkyrr horfði Barbara á stóra
manninn snúa Land-Rovernum við og
aka út í sólskinið. Hann var kominn út á
veginn, þegar hún loks tók upp snyrti-
töskuna og hélt á eftir Nick Dexter.
Þrátt fyrir öll þau ár, sem hún hafði
átt heima í Afriku, hafði hún aldrei
kynnst af eigin raun ógestrisni villi-
merkurinnar, þar til nú. En hún vissi að
hún var jafnhrædd við manninn sem nú
var hennar eini fylgdarmaður.
46 Vlkan 29. tbl.