Vikan - 26.07.1979, Blaðsíða 27

Smásaga
eftir
Janet
Sutherland
Hún þoldi alls ekki drungalega liti, ef
henni átti að líða vel og vera
hamingjusöm varð hún að hafa
glaðlega liti í kringum sig. Og því
skyldi dóttir hennar svo sannarlega
ekki breyta.
Þýð.: Svanhildur Halldórsdóttir.
hennar hafði hatað alla tíð. Og nú
virtust þessir skæru litir. sem frú
Bennet elskaði, fara óskaplega i taugarn-
ar á Önnubellu.
Annabella lét sér ekki nægja að breyta
alveg um klæðnað, hun fór að lita gagn
rýnum augum á fatnað móður sinnar.
Eldrauða dragtin, sem frú Bennet
elskaði og fannst lífga svo upp á
grámóðu hversdagsleikans. fór alveg sér
staklega i skapið á Önnubellu, að ekki
væri talað um skærgulu kápuna. sem
hún hélt svo mikið upp á.
Jr AÐ gerðist nú æ sjaldnar að
Annabella kæmi heim til móður sinnar.
en þó bar svo við. að hún kom heim með
vin sinn, Pétur að nafni. Þetta var
skelfing krangalegur piltur, hokinn og
með sítt yfirvaraskegg. sem hann strauk
stöðugt með langri. hvitri hendi sinni.
Hann virtist dálitið undrandi á lita-
gleðinni á heimili frú Bennet og tautaði i
sífellu „of mikið" eða „sálrænt", og
hann starði opinmynntur á litagleðina i
litlu, sólriku stofunni.
— Kanntu ekki að meta litina mina,
spurði hún og reyndi að ná sambandi við
manninn. Hann var að drekka te og yfir-
varaskeggið flaut i bollanum. Frú
Bennet sá ekki betur en hann væri að
því kominn að gleypa það.
— Pétur starfar sem innanhússarki-
tekt, mamma, skaut Annabella inn í.
Frú Bennet Ijómaði upp. — Nei, er
það satt. Pétur. Þá get ég leitað ráða hjá
þér um liti, næst þegar ég tek stofuna í
gegn.
— Ég er sjálfur nýbúinn að gera upp
heima hjá mér. sagði Pétur hátíðlegur,
þar nota ég súkkulaðibrúna liti. rjóma-
gult og hvítt. Frú Bennet fékk gæsahúð
á handleggina við tilhugsunina eina.
Hún reyndi aðdylja það. Hún hafði alla
ævi barist gegn svona ömurlegum litum.
Hún var vön að kalla það biðsalarlitina.
Hún varð niðurdregin og leið í þannig
umhverfi og þetta minnti hana lika á
hræðilega hvita leirtauið. sem hún varð
að láta sér nægja fyrstu árin.
— Ég var nú búin að hugsa rnér
appelsinugulan lit á veggina. sagði hún
glaðlega. En Pétur hristi höfuðið alvöru
þrunginn á svip. — Súkkulaðibrúnt.
rjómagult og hvitt, endurtók hann
ákveðinn á svip.
— Er það ekki... dálitið kuldalegt?
— Alls ekki, brúnt er svo hlýlegur
litur. Þú elskar þann lit strax. vertu viss.
— Ég hugsa málið, sagði hún og
teygði sig eftir prjónadótinu. Og þá var
þáð að dóttir hennar sagði þessa hræði
legu setningu: — vertu ekki að eyða
ráðleggingum þinum á mömmu. hún
hefur svo slæman smekk. Þessi orð voru
eins og hnifsstunga.
Þegar þau voru farin sat frú Bennet
við gluggann og augun voru blinduð af
tárum. Ef eitthvert sannleikskorn væri i
hugsunarlausri athugasemd Önnubellu,
væri allt sem hún hafði byggt líf sitt á
gjörsamlega tilgangslaust.
Frú Bennet reyndi að jafna sig.
Auðvitað gat Annabella haft aðrar
skoðanir á hlutunum en hún. Og ef hún
kunni ekki að meta heimilið og sá ekki
hvað það var hlýlegt og notalegt. þá var
ekkert við því að gera. Þetta var hennar
smekkur. þær voru bara ólikar.
En þó hún reyndi að sannfæra sjálfa
sig og stappa í sig stálinu, sat alltaf
broddur í sárinu. Næst þegar Annabella
kom heim tilkynnti hún, að Júlía
vinkona sin myndi verða með. Frú
Bennet kveið heimsókninni og undir-
búningurinn var ekki eins skemmtilegur
og vant var. Júlia var með koparrautt
hár og ósköp hrokafull. Hún drakk með
þeim te og henni fór eins og Pétri, að
hún starði furðu lostin i kringum sig.
Frú Bennet fannst eins og heimili sitt
væri safn, þegar hún fylgdist með
rannsakandi augnaráði Júliu. sem
hvarflaði i kring i stofunni.
Borðstofuborð
Borðstofuborð og stólar. íslensk cg eriend fram-
leiðsla í mörgum stærðum, gerðum og verðflokkum.
Öll borðin uppsett í hinum glæsilegu húsakynnum
okkar. Húsbúnaður á fimm hæðum og fimm þúsund
fermetrum.
Munið hina þægilegu kaupsamninga
Húsgagnadeild
Jón Loftssor* hf.
Hringbraut 121 simi10 600
/
I t c'-
30. tbl. Vikan 27