Vikan - 02.08.1979, Blaðsíða 23

einar, án þjónustustúlku? Án þess að
hafa kúsk með? Hvers vegna gerðuð þið
þetta? Hvers vegna? Hvað haldið þið að
frú Smythson myndi hugsa um slíkt
ævintýri? Haldið þið að hún muni bjóða
ykkur aftur heim til sín? Hátiðarhöldin
eru fyrir þjónustufólk, leigubændur og
aðra af þeirra sauðarhúsi. Hvernig getið
þið búist við að verða teknar inn i hóp
heldra fólksins ef þið hegðið ykkur á
þennan skammarlega hátt?”
Mér þótti sem ég gæti ekki tekið
meiru. Ég varð að tala út. „Hvað svo
sem við gerum, mun þetta fólk aldrei
líta á okkur sem jafningja sina og ég hef
enga ósk um að troða mér upp á það
vegna ihlutunar annarra. Nei, pabbi, til
þess er ég of stolt.”
Þegar ég sá hve þessi orð særðu hann,
óskaði ég þess að ég gæti tekið þau til
baka. Hjarta mitt leið fyrir hann þvi að
ég vissi hve heitt hann óskaði þess að
vera tekinn inn í hóp heldra fólksins hér
á staðnum.
„Pabbi,” sagði ég blíðlega. „Það er til
mikið af fólki, sem er ekki svona ánægt
með sjálft sig, né fullt af hæðni í garð
annarra. Við áttum góða vini i
Portreath og hr. Mowbray, herramað-
urinn sem fylgdi okkur heim nú áðan,
bað um leyfi til að koma og spyrjast fyrir
um heilsufar mitt. Þá munt þú sjálfur
sannfærast um það hve geðþekkur
maður hann er.”
Pabbi dró augabrýrnar saman í eitt
reiðilegt strik. „Mowbray? Mowbray?
Segðu mér, hver er þessi Mowbray?”
„Hann er listamaður pabbi. Jenny og
ég höfum oft séð hann við ströndina þar
sem hann málar. Eftir þvi sem ég best fæ
séð þá er hann mjög fær.”
„Listamaður? Sem málar við
ströndina? Staurblankur náungi! Og
hann var nógu ágengur til að tala við
ykkur?”
„Nei, pabbi, það var ekki þannig. Það
var ég sem bað hann um hjálp og hann
var svo vingjarnlegur að veita okkur
hana.”
„Þú baðst þennan náunga um að
fylgja þér að vagninum og á þeirri stuttu
leið dróstu ályktun um hvers konar
maður þetta væri?”
„Ekki aðeins þá, heldur allt kvöldið
eftir að hann hafði bjargað okkur úr
klóm drukkinna manna sem hópuðust
að okkur! Hann var siðan í samfylgd
með okkur það sem eftir var kvöldsins
og hann var bæði skemmtilegur og
viðfelldinn. Við fórum í leiktækin og
sölutjöldin, þetta er eitthvert það
skemmtilegasta kvöld, sem ég hef upplif-
að.”
Sem snöggvast óttaðist ég að pabbi
myndi detta niður dauður. „Og ef ég má
spyrja, hver borgaði fyrir allar þessar
skemmtanir?”
„En... Hr. Mowbray,” stamaði ég.
„Það held ég að hann hafi gert það!
Ef hann vogar sér að koma hingað þá
mun ég láta vísa honum samstundis á
dyr.”
Framhald í ncesta blaði.
HAFNARSTRÆTI 3 - 20455 - SÆTÚN 8 - 1 5655