Vikan - 02.08.1979, Blaðsíða 44

„Augu Nicks sindruðu hættulega
þegar hann greip fastar um riffilinn
sinn.
Dáleidd horfði Barbara á þegar
vísif ingur hans losnaði af gikknum.
Svitinn rann niður eftir vanga
hans."
lét [jað velta uppi í sér. Síðan fékk hann „AMt í lagi, Nick. Þar sem þú ert
sér aðra kúfaða skeið. klæddur fyrir matinn getur þú lagt á
„Barbara,” hrópaði hann glaðlega. borð. Ég skal koma út með matinn.”
„Þú ert æðisleg!” Nick breiddi úr pálmablaðamottu
Hún brosti, hún fékk einkennilega til- undir einu trjánna og Barbara jós matn-
finningu I magann, alltaf þegar hann leit um á gljáandi bananalaufsdiska. Þau átu
svona á hana. bæði með bestu lyst.
Á eftir iuku þau við það sem eftir var
af niðursoðnu ávöxtunum og sátu síðan
bæði undir plámatrénu með bakið upp
viðstofninn.
„Þú hlýtur að hafa gert mikið af því
að elda,” sagði hann við hana. „Þú hefur
svo sannarlega hæfileikann.”
„Mér hefur alltaf þótt gaman að
elda,” viðurkenndi hún.
„En þetta er ekki eldamennska,” sagði
hann með áherslu. „Þetta er fimm
stjörnu matgerðarlist. Ég bragðaði eitt
sinn svona mat á fyrsta flokks
mexíkönskum veitingastað. Það kostaði
heila fúlgu. Ég fæ þetta fyrir ekki neitt.”
„Nei.” mótmælti hún eftir andartaks
þögn, „þú færð þetta ekki fyrir ekki
neitt, Nick. Þú þarft að borga dýru
verði.”
Eurðu lostinn spurði Nick: „Hvernig
þá?”
„Lif þitt er í veði, Nick. Og láttu ekki
eins og við séum komin úr allri hættu.
Njósnaflugvélin sá okkur, er það ekki?”
Nick reyndi að lífga upp á andrúms-
loftið aftur. „Auðvitað,” flissaði hann.
„Flugmaðurinn var að taka myndir fyrir
tískublað. Fegurðí afrísku skóglendi.”
Hún roðnaði og leit niður. Nick fór að
hreinsa hnífinn sinn í sandinum.
En hún lá ekki
fyrir eins og hann hafði búist við. Hún
sat á hækjum sér við viðarkolaeld og
hrærði i potti. Augu Nicks stækkuðu af
undrun og ánægju.
„Mig hlýtur að vera að dreyma!”
hrópaði hann. „Finn ég virkilega matar-
lykt?”
Hún leit upp og brosli, ánægðari og
afslappaðri en hann hafði séð hana áður.
„Ég myndi nú ekki gefa því neitt nafn
fyrr en þú hefur smakkað það,” sagði
hún og brosti.
Nick stóð kyrr með opinn munninn.
„Þetta eru engir töfrar, Nick. Ég safn-
aði bara hinu og þessu saman úr kofun-
um. Smakkaðu það.” Hún rétti honum
skeiðina og hann dýfði henni ofan í
dökka og heillandi kássu. „Ég tók mér
það bessaleyfi að róta í pokanum
þínum,” útskýrði hún. „Ég þurfti að fá
skeiðina og kjötið.”
Nick fékk sér af matnum hennar og
44 Vikan 31. tbl.