Vikan - 16.08.1979, Blaðsíða 2
wubmj Sannkallaðu
33. tbl. 41. árg. 16. ágúst 1979. Vetrargráum starfsmönnum um tækifœri tii að spreyta sig
Verð kr. 850.
VIÐTÖLOG GREINAR:
6 Burnin og viö: Aö tala um tilfinn-
ingar.
8 Jónas Kristjánsson skrifar frá
Grikklandi: 1. grein, Hugurinn leit-
ar æ til Tyrkjahafnar.
12 Flóttamannaferill Nonna, hug-
myndafræðings og punklistamanns.
16 Veröld sem var — grein um
Yanomai'io-indíána I S-Ameríku.
42 ÆvarR. Kvaran — Undarlegatvik:
Miskunnsami Samverjinn.
46 Holl ráð við svefnleysi.
48 Vikan á neytendamarkaði: Allt um
gluggatjöld.
SÖGUR:
20 Leyndardómar gamla klaustursins
— 3. hluti eftir Rhonu Uren.
37
Málaliðar -
Williams.
■ 7. hluti eftir Malcolm
VMISLEGT:
Sannkallaður sæludagur — úr
starfsmannaferðalagi Dagblaðsins
og Vikunnar.
Vikan
Plaza.
kynnir: Tiskuverslunin
44 Blái fuglinn.
52 Eldhús Vikunnar og Klúbbur
matreiðslumeistara: Karrýkrækling-
ur í smjördeigi.
FORSÍÐAN:
Pað er sýningarstúlkan Sigrún Svein-
björnsdóttir sem prýðir forsíðu Vikunn-
ar að þessu sinni. Ljósm. J. Smart.
VIKAN. Útgefandi: Hilmir hf. Ritstjóri: Helgi
Pitursson. Blaðamenn: Borghildur Anna Jóns-
dóttir. Eirlkur Jónsson. Hrafnhildur Sveinsdóttir.
Jóhanna Þráinsdóttir. Útlitsteiknari: Þorbergur
Kristinsson. Ljósmyndari: Jim Smart. Auglýsinga-
stjóri: Ingvar Svéinsson. Ritstjórn I Siðumúla 12,
auglýsingar, afgreiðsla og dreiftng i Þverholti 11, simi
27022. Pósthólf 533. Verð í lausasölu 850 kr.
Áskriftarverð kr. 3000 pr. mánuð, kr. 9000 fyrir 13
tölublöð ársfjórðungslega, eða kr. 18.000 fyrir 26 blöð
hálfsárslega. Áskriftarverð greiðist fyrirfram, gjald-
dagar: Nóvember, febrúar, mai og ágúst. Áskrift I
Reykjavik og Kópavogi greiðist mánaðarlega.
Um málefni neylenda er fjallað I samráði við
Neytendasamtökin.
Z Vikan 33. tbl.
Vikunnar og Dagblaðsins var á
dögunum boðið í skemmtiferð í
tilefni síðbúins sumars og að
sjálfsögðu var mökum og af-
kvæmum ekki gert að sitja
heima. Hvorki meira né minna
en rúmlega eitt hundrað og
fímmtíu ferðalangar lögðu upp
frá Þverholti þennan laugar-
dagsmorgun og þrjá langferða-
bíla þurfti til að flytja þennan
fjölda.
Skipulag ferðarinnar var allt
með miklum ágætum, eitthvað
fyrir alla aldurshópa. Fullorðn-
um var í byrjun ferðar boðið að
skoða járnblendiverksmiðjuna á
Grundartanga. Á meðan þeir
eldri röltu þar um ganga með
hjálma á höfði, héldu þeir yngri
af stað í ævintýraferð, sem end-
aði í mýrarflákum og girðinga-
klifri.
A hádegi var áð í Olveri í
Borgarfírði, þar sem snæddur
var miðdegisverður undir
öruggri stjórn matmannanna
Þráins Þorleifssonar og Jóhann-
esar Reykdal. Slegið var upp
stóru borði og eldaðar pylsur.
Einnig var hægt að fá öl og kald-
ar samlokur eins og hver vildi og
margir innbyrtu i sælunni meira
en þeir höfðu gott af.
Síðan var farið í ýmsa leiki,
hlaupið í skarðið, reiptog, fót-
bolta og fleira. Þeir eldri gáfu
þeim yngri ekkert eftir og var
mál manna að fáir hefðu slegið
Benedikt framkvæmdastjóra við
í skarðshlaupinu.
Að máltið lokinni var þeim
yngstu gefínn fjöldinn allur af
blöðrum og miskunnarlaust
kjarrið kom þá út tárunum á
mörgu smáfólkinu.
Ferðinni lauk með kvöldverð-
arboði á Hótel Valhöil á Þing-
völlum og varla þarf að taka það
fram að silungur var þar aðal-
réttur.
í lok ferðar söfnuðust þeir
yngri í þéttan hnapp við hlið bll-
stjóranna og var þá mikið talað
og sungið fullum hálsi. Til
Reykjavíkur var komið seint um
kvöld og ekki var laust við að
margir ættu bágt með að sætta
sig við að sæludeginum væri
lokið að sinni. Ánægðir foreldr-
ar óku á miðnætti á brott frá
Þverholtinu með svefndrukkin
börnin í aftursætinu. baj/HS.
á hestbaki. Hór sjáum við
Þórhall Halldórsson aðstoða
son sinn, Þröst, sem örugg-
lega á eftir að
verða mikill
fyrirmyndar-
knapi í fram-
tiðinni.
ÍIIE/T
UÍDFÓLK
Jámblendiverksmiðjan á Grundarl
tanga skoðuð. Þœr Sigrún Guðjóns-
dóttir, Jóna Jónsdóttir og Heiða
Guðjónsdóttir útkeyrsludömur urðu
að sjálfsögðu að hlýta öryggisregl-
um verksmiðjunnar og bera hjálma
þann tíma sem staldrað var við.
Það er ekkert minna skemmtilegt að
tapa 1 reiptogi. Maður dettur svo
skemmtilega þegar bandið rennur úr
greipunum.
Vinsælasti staðurinn á heimleiðinni
var fremst í rútunni við hlið bilstjór-
ans. Þar sátu þau yngstu og sungu
fullum hálsi alla leiðina. Olís-húfurn-
ar sem þau eru með á höfðinu urðu
nokkurs konar einkennismerki ferð-
arinnar, en afgreiðslumaðurinn i
Hvitárvallaskála útbýtti þeim við
mikinn fögnuð meðal barnanna.