Vikan - 16.08.1979, Blaðsíða 28

Fimm mínútur með
WILLY BREINHOLST
Listin að afla atkvæða
Eftir margra ára harða og
vægðarlausa baráttu hafði
öldungadeildarþingmanninum
Humphrey Dilldock loks tekist að
hljóta útnefningu Repúblikana-
flokksins sem frambjóðandi til
forsetakosninganna í því stóra
landi, Ameríku. Þetta hafði
verið hin mesta þrælavinna og
ýmsar aðferðirnar sem notaðar
voru hefðu ekki þolað dagsins
ljós nema i mjög skamman tíma
og voru vægast sagt ekki allt of
fínpússaðar. Hvort einhvern
tíma tækist að efna öll þau lof-
orð sem gefin höfðu verið og
eftir átti að gefa var ekki alveg á
hreinu ... „well” ... málið sner-
ist um atkvæði og atkvæði eru
veidd með loforðum fyrir beitu.
Þannig séð var það því auka-
atriði hvort þau yrðu öll efnd.
Nokkru fyrir kosningarnar
ferðaðist Dilldock með sínum
nánustu handbendum og aðal-
ráðgjafa sem var öldungadeild-
arþingmaðurinn Bubblegum,
vítt og breitt um sveitir landsins,
hélt kosningafundi og safnaði at-
kvæðum. Hann kom m.a. við í
stærstu indiánanýlendu
Ameríku þar sem indíánar áttu
sér griðland í skjóli stjórnvalda.
Þar var indíánunum hóað
saman í skrúðgöngu og meira og
minna gegn vilja sínum og betri
vitund voru þeir neyddir til að
taka sér stöðu frammi fyrir fán-
um skrýddum ræðustólnum sem
við voru festir ekki færri en 12
hátalarar. Staðráðinn í að vinna
hug, hjörtu og atkvæði allra
þeirra rauðskinna sem þarna
voru staddir steig öldunga-
deildarþingmaðurinn og forseta-
efnið í ræðustólinn á meðan líf-
verðir hans mynduðu órjúfan-
legan hring í kringum hann,
ræðustólinn og hátalarana.
Sjálfumglaður á svip leit hann
yfir þær þúsundir indíána serr
sátu á jörðinni fyrir framar
hann í dæmigerðum indíána
stellingum, tottandi pípur sína-
biðandi þess sem verða vildi.
— Rauðskinnar! Vinir mínii
hóf Humphrey Dilldock ræð
28 Vikan33. tbl.
sína hárri og hvellri röddu. —
Ég er viss um að ykkur er öllum
kunnugt um hvers vegna ég hef
heimsótt ykkur einmitt í dag og
einnig ætti ykkur að vera ljóst
hvers vegna ég stend hér og tala
til ykkar. Ég er hingað kominn
af því að ég vil ykkur vel og
vegna þess að ég er sannur vinur
ykkar.
— Wahu! umluðu nokkrir
indiánar sem sátu í fremstu röð á
mállýsku siouxindíána.
— Ég ætla að segja ykkur
það sem mér liggur á hjarta eins
ljóst, skorinort og eins nákvæm-
lega og mér er unnt. Kjósið
repúblikana og flokkur minn og
ég munum sjá til þess að ykkur
verði veitt stærra landsvæði en
þið búið nú á — það er ljóst að
nýlenda ykkar hér er allt of lítil
fyrir ykkur alla.
Wahu! baulaði nú allur áhorf-
endahópurinn sem einn maður.
Við þetta kraftmikla baul
færðist Dilldock allur í aukana,
vætti kverkarnar og hélt svo
áfram:
— Kjósið Repúblikanaflokk-
inn og ég skal sjá til þess að þið
fáið öll vel launaða vinnu, ég
skal útvega ykkur nóg af tóbaki
á niðursettu verði sérstaklega
ætlað friðarpípum og ég skal sjá
til þess að þingið setji lög um að
sérhverjum indíána verði heim-
ilt að fletta höfuðleðrinu af
einum hvítum manni árlega!
— WAHU! WAHU! æptu
nú allir indíánarnir með öllu því
lofti sem bjó í sioux-lungum
þeirra.
Dilldock öldungadeildarþing-
manni var nú orðið heitt í hamsi
og úr því sem komið var var allt
í lagi að lofa hverju sem var.
— Ég skal útvega ykkur ný
tjöld, nýjar fjaðrir, stríðsaxir og
30% afslátt af símastaurum sem
þið getið notað í verndarsúlur og
lambalæri í hvern pott hér á
svæðinu annan hvern föstudag.
- WAHU! WAHU!
WAHU! æptu allir indíánarnir í
eitt skiptið enn og sumir voru
byrjaðir að dansa trylltan stríðs-
dans allt í kring um ræðustólinn.
Dilldock öldungadeildarþing-
maður gerði nú stutt hlé á máli
sínu, fékk sér vatnssopa og not-
aði tækifærið til að hvísla einni
spurningu út um hægra munn-
vikið til Bubblegum, aðalráð-
gjafa síns:
— Ég hef indíánakjánana í
hendi minni, ha, ha! Hverju get
ég lofað þeim fleiru?
— Eigin jarðnæði, flýtti
Bubblegum sér að svara, — það
er það besta sem hægt er að lofa
þeim. Þeir falla flatir fyrir því!
Dilldock öldungadeildarþing-
maður tók stóran sopa úr vatns-
glasi sinu og leit siðan hróðugur
yfir hópinn sem hafði ekki hug-
mynd um hvað var í vændum.
— Rauðskinnar! Vinir mínir!
Kjósið Repúblikanaflokkinn og
ég skal sjá til þess að ykkur verði
veitt eigið jarðnæði til að búa á,
ég skal afhenda ykkur aftur það
land sem frá ykkur hefur verið
tekið, steppurnar, veiðilendurn-
ar, fjöllin, ámar, tómataekmmar
og eins mikið af stríðsmálningu
og ykkur lystir — allt þetta og
meira til, allt sem gerir líf rauð-
skinna þess virði að þvi sé lifað.
Kjósið Repúblikanaflokkinn og
ég lofa ykkur, vinir mínir, að þið
verðið ekki útundan — ég skal
ekki gleyma ykkur!
WAHU! WAHU!
WAHU! hljómaði nú hærra en
nokkru sinni fyrr, svo hátt að
Dilldock, Bubblegum og öll hin
handbendin hans urðu að taka
fyrir eyrun til að bjarga hljóð-
himnum sínum.
Ræðu Dilldocks var lokið.
Öldungadeildarþingmaðurinn,
ráðgjafi hans, klappaði honum á
öxlina er hann steig niður úr
ræðupúltinu.
— Bravó! vinur, þú stóðst
þig eins og hetja! Þú sagðir það
sem þurfti að segja, þú lést þá
heyra það sem þeir vildu.
Atkvæði indíánanna eru þín —
það er öruggt. Til hamingju!
Það voru ánægðir vinir sem
gengu yfir að bílnum sem átti að
flytja þá á næsta áfangastað. En
í þann mund sem öldungadeild-
arþingmaðurinn og forsetafram-
bjóðandinn voru að stíga upp í
bílinn, stökk litill hálfnakinn
indíánastrákur fram fyrir þá,
benti á þríhyrndan hundaskít
sem einhver óforskammaður
rakki hafði skilið eftir við bíl-
dyrnar, og sagði:
— Stóri, hvíti höfðingi,
gættu þín á þessu þarna. Pass-
aðu þig á að stíga ekki ofan í
hunda-wahuið sem er þarna!