Vikan - 16.08.1979, Blaðsíða 62

POSTllRm
Blindfullur og
káfandi f bfói
Háttvirti Póstur!
Ég ætla að byrja á því að
þakka Vikunni allt gamalt og
gott, en þó sérstaklega Póstin-
um og Gissuri í von um að
Helga sé södd. Vandamálið er
að ég er svo hrifin af strák sem
ég þekki eiginlega ekki neitt
nema ég sat hjá honum í bíó
einu sinni og þá var hann
blindfullur og alltaf káfandi á
mér. Ég losaði mig alltaf frá
honum og vildi ekki tala við
hann, en nú sé ég svo eftir því
og er alltaf að hugsa um hann
hvar sem er. Ég hef einu sinni
séð hann edrú og það var
kvöldið eftir að þetta skeði í
bíóinu og þá bara glápti hann á
mig. Hvernig get ég kynnst
honum? Ég er frekar feimin
svo ég get ekki gengið og farið
að tala við hann. Ég veit hvað
hann heitir. Um aldur ætla ég
ekki að spyrja þig því ég veit
hvað ég er gömul. Elsku
Póstur, gefðu mér nú gott ráð.
Bless, bless
Éeiminn Hrutur.
Ekki er það nú glæsilegt ef
maðurinn hefur þann sið að
mæta í bíó blindfullur og káfa á
ókunnugum kvenmönnum, sem
hafa ekkert til sakar unnið
annað en lenda í næstu sætum.
Það er vandséð hvað þú hefðir
annað átt að gera en reyna að
losna við frekari ágang, ekki
gastu bara brosað og káfað á
móti, eða hvað? Hafir þú áhuga
á honum ennþá, þegar þetta
birtist gætir þú hert upp hugann
og reynt að yrða á drenginn. Þið
eruð nú ekki alveg ókunnug eftir
bíóferðina!
Við fórum ekki,
en núna ...
Elsku, besti Póstur!
Við erum hér tvœr sem
erum að skrifa í fyrsta sinn og
vonum því að Helga sé södd.
Jæja, þá er að segja þér
Helgi Pétursson
ritstjóri Vikunnar
Kristín Halldórsdóttir í ársleyfi
Helgi Pétursson, blaðamaður
á Dagblaðinu, hefur verið ráð-
inn ritstjóri Vikunnar um árs-
skeið. Kristín Halldórsdóttir rit-
stjóri Vikunnar hefur fengið árs
leyfi frá störfum.
Helgi er þrítugur að aldri og
hefur verið blaðamaður við
Dagblaðið frá upphafi þess.
Hann er kvæntur Birnu Páls-
dóttur og eiga þau tvö börn.
Kristfn Halldórsdóttir.
Helgi Pétursson.
vandamálið. Við vorum niðri I
bæ á 17. júní, eins og margir
aðrir, og þar hittum við tvo
stráka sem við þekkjum ekki
neitt og vorum með þeim um
kvöldið.
Þegar þeir skiluðu okkur
heim spurðu þeir hvort þeir
mœttu sækja okkur næsta laug-
ardag og við sögðum já. Við
fórum ekki og létum þá ekki
vita.
Finnst þér að við hefðum átt
að fara? Finnst þér að við ætt-
um að hafa samband við þá
núna? Að lokum langar okkur
að þakka birtinguna.
Éœ’ Tvær í vafa.
Hvernig í ósköpunum á einn
aumur Póstur að vita, hvort þið
áttuð að fara eða ekki? Það
hlýtur að byggjast mest á
skoðun ykkar sjálfra á þessum
tveimúr strákum. Ef þið hins
vegar sjáið eftir að hafa ekki
mætt á staðinn og langar til að
kynnast þeim betur er eina
leiðin að hafa samband við þá
sjálfar. Eða hvað finnst ykkur?
Halli, Laddi og
Björgvin
Kæri póstur!
Ég ætla að spyrja þig nokk-
Foreldrar okkar eyða þvf í
brennivín og vitleysu
Heill og sæll Póstur!
Við treystum því að þú svarir þessu bréfi því að við erum að
farast úr áhyggjum.
Þannig er mál með vexti að við erum báðar að vinna úti og
allt kaupið fer til foreldra okkar, sem eyða því I brennivín og
aðra vitleysu, þó að þau vinni bæði úti. Þau ætlast meira að
segja til þess að við hættum í skóla og byrjum að vinna fyrir
þeim. Við fáum aldrei að fara út til að skemmta okkur og við
eigum heldur enga peninga. Þau segjast leggja þessa peninga
inn á bók en auðvitað er það algjör vitleysa. En eitt bætir
þetta, við erum báðar með strákum og þeir eiga nóga peninga
til að borga fyrir okkur líka. En það allra versta er að við erum
báðar ófrískar eftir þá og þorum hvorki að segja foreldrum
okkar né strákunum það. Við erum komnar einn mánuð eða
svo á leið. Eg vona því að þetta birtist snemma.
Hvað eigum við að gera??? Þó ótrúlegt sé þá er þetta satt og
þú verður blátt áfram að trúa okkur. Við erum jafngamlar.
Tvær I vandræðum.
P.S.
Hentu Helgu ruslakörfu í ruslið en ekki bréfinu okkar.
Mikið á Pósturinn bágt með að trúa því, sem þið segið um for-
eldra ykkar. Eruð þið nú alveg vissar um að hafa hugleitt
málið af sanngirni og raunsæi? Vitið þið í raun og veru hvort
þau leggja peningana inn í bók eða ekki? Svo verðið þið að
minnast þess að eitthvað kostar fæði, húsnæði og annað á
heimili, sem þið virðist gera ráð fyrir að fá alveg endurgjalds-
laust. Ef allt sem þið segið um foreldra ykkar er dagsatt, er
hætt við að þeir þurfi á hjálp að halda engu síður en þið sjálf-
ar. Á ykkar aldri hættir unglingum tií að mikla alla hluti og
oft eru dómar þeirra um foreldrana ekki alveg á rökum reistir.
Ef til vill eru foreldrar ykkar aðeins að reyna að koma í veg
fyrir að þið eyðið öllu í vitleysu og vilja kannski heldur hafa
hönd í bagga með ráðstöfun mánaðarkaupsins. Séuð þið orðn-
ar sextán ára, sem Pósturinn efast stórlega um, getið þið flutt
að heiman og ráðið þessum hlutum að mestu leyti sjálfar, en
varla er það ykkur til mikils ávinnings. Svo er það þetta með
strákana og barnsvon ykkar beggja! Það væri óskandi að þið
hefðuð rangt fyrir ykkur og þar væri aðeins um taugaveiklun
vegna seinkunar tíða að ræða. Hafið þið annars aldrei heyrt
talað um GETNAÐARVARNIR?
62 Vtkan 33- tbl.