Vikan - 30.08.1979, Blaðsíða 12

Jónas Kristjánsson skrifar frá Grikklandi: 3. grein
Sextán réttir
í skuggahverfi
hafnarborgannnar
Súpan í endataflinu
Oll umferð stöðvuð
„Þetta var ágætt," sagði ég við þjón-
inn, þegar hann tók tóman diskinn.
„Nei. því miður var það ekki ágætt,"
sagði hann með mæðusvip. Þetta samtal
er dæmigert fyrir hina alvörugefnu og
mjög svo lofsungnu krá TAVERNA
VASSILENAS í Pireus, hafnarborg
Aþenu.
Það var ekki tekið út með sældinni að
finna krána í skuggalegri götu nálægt
brautarstöðinni. Samt hafði ég beitt
hinni sjálfsögðu varúðarráðstöfun að
láta hótelpúrtnerinn skrifa á blað með
griskum bókstöfum nafn krárinnar og
heimilisfang.
Þegar inn i Pireus kom, byrjaði leigu-
bílstjórinn að æpa á nærstadda kollega
út um gluggann og spyrja þá til vegar.
Einn þeirra gaf honum merki um að
fylgja sér eftir. Eftir spölkorn stönsuðu
bílarnir. Leiðsögubilstjórinn fór út og
gekkaðokkarbíl.
Þarna upphófu þeir kollegar mjög æsi-
legt og langvinnt samtal með tilheyrandi
bendingum og pati. Virtist'mér það vera
i hinum fræga dúr: Þriðja gata til hægri,
fjórða til vinstri, önnur til hægri og
síðan fyrsta til vinstri.
Gallinn var sá, að þetta samtal fór fram
á miðri götu og stöðvaði alla umferð, þar
á meðal nokkra strætisvagna, fulla af
fólki. Þótt undarlegt megi virðast, flaut-
aði enginn.
Samtalinu lauk um síðir með mikilli
hugljómun. Báðir bílstjórarnir fögnuðu
niðurstöðunni ákaft. Siðar komst ég að
raun um. að heimilisfangið á blaðinu var
vitlaust. Þar stóð Erolikú 72, en átti að
vera Etolikú 72. En nú komumst við
skjóttá leiðarenda.
Omekkert að velja
Eins og vera ber höfðum við pantað
borð i síma 4612—457. Þetta var um
tíuleytið. en staðurinn er aðeins opinn
eftir sjö á kvöldin og lokaður á sunnu-
dögum.
Veitingamaðurinn Jiorgos (Georgl
Vassilenas stóð i útidyrunum og tók á
móti okkur. Hann fylgdi okkur gegnum
kuldalega veitingastofu og upp stiga á
þakið fyrir ofan. Jiorgos erfði húsið fyrir
nokkrum árum af föður sínum, sem
gerði garðinn frægan.
Þarna uppi var fremur kuldalegt, þótt
gróður þekti veggi og handrið. Á
borðum voru bláköflóttir dúkar með
glæru plasti yfir, festu með teygjubandi
eins og svo víða tíðkast í Grikklandi.
Einfaldir plaststólar voru við borðin.
Það eina, sem þú getur valið um á
Vassilenas er milli hvitvins og rauðvins.
Hvort sem þér líkar betur eða verr,
færðu allt, sem húsið hefur matarkyns á
boðstólum, 16—18 rétti alls, að visu alla
í smáum skömmtum.
Þarna settumst við að mikilli og langri
veislu, sem telja má eins konar þver-
skurð af grískri matargerðarlist. Sumir
útlendingar byrja einmitt Grikklands-
dvöl sína á Vassilenas til að smakka
sýnishorn, svo a A þeir geti siðan i ferð-
inni pantað það,. ,t þeim likaði við.
Við glöddumst þó innilega yfir því, að
hin heimsfræga MÚSSAKA Grikkja
skyldi ekki vera þarna á boðstólum. Við
höfðum nefnilega fengið hana 14
sinnum á 10 daga ferðum okkur um
Grikkland, þegar hér var komið sögu.
Og hún hafði verið léleg á öllum ferða-
mannastöðunum.
3.100 krónur á mann
Vassilenas er ekki síður frægur fyrir
sanngjarnt verð. Með kaffi, hálfri flösku
af góðu hvítvíni (Demestika) og heilli af
góðu rauðvíni (Santa Laura 1975) kost-
aði veislan ekki nema 6.200 krónur fyrir
tvo. Og menn borða ekki meira þann
daginn.
Veislan hóst með olífum, kryddlegn-
um að hætti hússins. Síðan kom
TARAMOSALATA, þorskhrogn i
sítrónusafa og olífuolíu. Þau voru mjög
góð, mun betri en þau, sem við höfðum
kynnst á veitingastofum túrista. Þessi
hrogn eru yfirleitt vond, nema á alvöru-
stöðum, sem Grikkir sækja sjálfir.
Næst á dagskrá var grískt salat eða
sveitasalat, sem er hrásalat með græn-
meti árstíðarinnar. Svo kom röðin að
mjúkum og mildum gráðaosti, ein-
hverjum besta gráðaosti. sem ég hef
fengið.
Síðan birtust mjóslegnar ansjósur í
olífuoliu, of mikilli, að minu mati. Þá
komu hin frægu ÐOLMAÐES, hakkað
kjöt og grænmeti vafið í vínviðarblöð og
soðið þannig. Okkur hafði annars staðar
líkað þessi réttur illa, en hér var hann
frambærilegur.
Um þetta leyti fara vist flestir að
finna til fylli, nema þeir hafi svelt sig i
tvo daga á undan. En hér voru engin
grið gefin. Á borðinu birtist pressuð
sulta úr kjöti, gulrótum og einhverju
fleiru, sem mig brestur þekkingu á að
skilgreina. Sulta þessi var ágæt.
Næst á dagskrá var góður og spenn-
andi réttur, rækjur, gulrætur og gúrkur í
sósu, sem bar keim af karrí. Rækjurnar
voru einkar góðar eins og annars staðar,
þar sem við höfðum fengið slíkar i
Grikklandi.
1 kjölfarið fylgdu tíu litlir djúpsteiktir
fiskar, sem á að snæða með beinum,
haus og sporði. Þessir voru fullstórir, svo
að ég fann dálítið fyrir beinunum. Þeir
voru bornir sjóðheitir á borð með
sítrónu og voru mjög bragðgóðir,
minntu á góðan silung.
Nú vorum við hjón farin að hægja
verulega á borðhaldinu, enda farið að
síga á seinni hlutann. Til skjalanna
komu fjórar litlar pylsur, nokkuð saltar.
Því næst kom röðin að hápunkti máltíð-
arinnar, lostæti miklu, stórum, djúp-
steiktum rækjum, GARIÐES.
Eftirmálinn hófst síðan með fjórum
sívalningum úr flögudeigi eða þunnu
pædeigi, sem Grikkir kalla FILLA.
Sívalningarnir höfðu að geyma
kjöthakk. Svo kom röðin að nokkuð
óvenjulegu innskoti:
Borin var fram heit fisksúpa með
sagógrjónum og tómatsósukeim. Grikkir
telja nefnilega, að súpa sé upplögð til að
jafna til í maganum eftir mikla og fjöl-
breytta máltið. Súpa þessi var sérkenni-
leg, en bragðgóð.
Næst kom ágætur kjúklingur, fyrst
steiktur og siðan soðinn. I kjölfar hans
kom svo endapunkturinn, ferskar apri-
kósur og kirsuber. Vorum við þá búin
að puða við máltíðina í rúmar tvær
klukkustundir.
Þjónustan á Vassilenas var mjög góð
og fljót, en þjónarnir voru einkar alvöru-
gefnir. Þeir virtust yfirleitt vera úr ætt-
inni, næstum allir jafn digrir, þótt ungir
væru.
Þegar við höfðum lapið upp vin-
dreggjarnar, bauðst þjónninn til að út-
vega leigubil, sem hann gerði fljótt og
vel. Heimferðin gekk slysalaust á 120
kílómetra hraða um auðar götur Aþenu.
Þetta var óneitanlega sérstæð reynsla
á löngum veitingahúsaferli mínum.
Jónas Kristjánsson.
Þetta veisluborð er ekki frá Vassi-
lenas, en smáróttirnir eru hliðstæðir
þeim, sem þar var að fá. Efst til
vinstri eru Taramosalata og Ðol-
maðes. Þar fyrir neðan er mariner-
aður fiskur og djúpsteikur smokk-
fiskur. Síðan er djúpsteikt græn-
meti, Zucchini að nafni, og ostaþrí-
hyrningar með „filla'-deigi, sem
nefnt er i greininni. I næstu röð eru
olífur, fylltir tómatar og jógúrt yst til
hægri. Neðst er svo fyllt paprika,
marineraður kolkrabbi og kj'i*f>ollur.
1 næstu viku:
Yfirþjónninn makalausi
á Jerofinikas
12 Vikan 35. tbl,