Vikan - 06.09.1979, Qupperneq 21

Tvö umdeild: Það hefur staðið mikill styrr um
Krislján Jösefsson og dýrasafnið hans. En hann
er sist A þvi að gefast upp og hér sýnir hann
Sigrúnu hina frœgu Löngumýrar-Skjónu sem i
lifanda lífi var eitt umdeildasta hross á Islandi.
sjóði sem við ætluðum að nota í skemmti-
ferð um landið. Það var svo lítið hægt að
kaupa fyrir peningana sína, maður þurfti
að standa í löngum biðröðum til að fá á sig
skó eða efni í kjól. Við fórum sem sagt
hringinn í kringum landið en í stað þess að
gengi á sjóðinn komum við með ágóða úr
ferðinni. Nokkrar af þessum skemmtunum
sem við héldum voru fyrirfram ákveðnar
en aðrar urðu bara til á staðnum. Við
byrjuðum t.d. á því í Hreðavatnsskála að
syngja fyrir mat okkar! Einnig var okkur
boðið heim að bóndabæjum til að syngja.
Þetta var afar skemmtilegt og minnisstætt
ferðalag.
Eftir skólagöngu varð söngurinn aðal-
starf mitt. Það lá einhvern veginn svo beint
við. En þá hætti þetta fljótt að vera
skemmtilegt og varð að hörkuvinnu. Við
þetta bættist að ég giftist mjög ung og eign-
aðist 5 börn. Það var erfitt að samræma
sönginn störfum á stóru heimili, þetta var
mest kvöldvinna og svo æfingar minnst 4
daga í viku. Þegar ég lít til baka skil ég varla
hvernig ég komst i gegnum þetta þó ég ætti
bæði móður og tengdamóður sem allt vildu
fyrir mig gera. Enda tók heilsan að láta
undan og læknirinn minn varaði mig við
því að það gæti haft hættulegar afleiðingar
í för með sér ef ég tæki mér ekki algjöra
hvíld.
Aldrei að segja aldrei
Þess vegna dreif ég mig í frí til Noregs
1960. Veturinn áður hafði ég unnið með
Pétri Jónssyni, hljóðfæraleikara, en hann
var kvæntur norskri konu. Þau hjón voru
nú flutt til Noregs og hvöttu mig til koma.
Ég hafði alls ekki búist við að fá vinnu en
Pétur kom mér í samband við hljóm-
sveitarstjórann Kjeld Karlsen, sem sagt
annan KK! Hann var með stóra og vinsæla
dunaði og loftið var ástríðuþrungið voru
ýmist mötuneyti eða dýrasafn. Nema
Þórscafé sem var orðið að mun meiri glæsi-
stað en Sigrún mundi eftir honum.
— Söngferill minn hófst í gagnfræða-
skóla eða nánar tiltekið Ingimarsskóla. Við
vorum þarna fimm vinkonur sem höfðum
ákaflega gaman af söng og auk þess spilaði
ég á gítar. Við fórum að koma fram á skóla-
skemmtunum og kölluðum okkur Ösku-
buskur. Meðlimir auk mín voru: Margrét
Hjartardóttir, Sólveig Jóhannsdóttir, Svava
Vilberg og Inga Einarsdóttir. Ég var þá 14
ára gömul. Því miður er aðeins til ein
upptaka með okkur gömlu Öskubusk-
unum, hún var gerð á okkar eigin vegum
og er mjög léleg. Upptökutæknin var þá
ekki upp á marga fiska.
I Mjólkurstöðinni ar nú rakifl mötunayti fyrir
starfsfólk hennar þar sem dansinn dunaði áður.
En ráflskonan, hún Gyfla EyjóKsdóttir, mundi vel
eftir Sigrúnu frá blómaskeiði hússins og bauð
upp á kaffi.
Hópurinn tvístraðist, við Margrét urðum
einar eftir sem Öskubuskur og við sungum
inn á plötur.
Við sungum i barnatíma útvarpsins og
þar heyrði Ólafur Gaukur til okkar. Hann
hringdi svo til mín og spurði hvort ég vildi
syngja með hljómsveit sinni. Þá var ég ekki
nema 15 ára og fjölskylda mín var lítt hrifin
af hugmyndinni, þeim fannst ég alltof ung.
En þarna voru óneitanlega góðar auka-
tekjur í boði, mig minnir að ég hafi fengið
200 krónur á kvöldi fyrir að syngja svona 4
lög. Og mig langaði líka mikið til að spreyta
mig á þessu.
Salurínn i SjáK-stœflishúsinu er enn jafnglæsi-
legur til samkvæma en nú er þafl starfsfólk
Pósts og sima sem nýtur hans í hádegi og kaffi-
tfmum.
Ég steig fyrstu sporin mín á sviðinu í
gömlu Mjólkurstöðinni. Síðan söng ég með
ýmsum hljómsveitum því þá tíðkaðist ekki
að söngkona væri fastráðin. Það var
auðvitað miklu fyrirhafnarmeira að þurfa
að æfa svona með nýrri hljómsveit fyrir
kvöld og kvöld. Ég söng mest með KK,
Birni R. Einarssyni og Aage Lorange.
Aðalskemmtistaðirnir voru þá auk gömlu
Mjólkurstöðvarinnar, Breiðfirðingabúð,
Sjálfstæðishúsið og svo Þórscafé.
Skemmtiferð með ágóða
Við Öskubuskur komum líka fram í
hinum vinsælu revíum Bláu stjörnunnar.
Það voru ógleymanlegir tímar því frábærir
listamenn stóðu að þessum sýningum eins
og t.d. Alfreð Andrésson, Brynjólfur
Jóhannesson, Haraldur A. Sigurðsson og
Soffía Karlsdóttir. Og oft var ekki síður
skemmtilegt í búningsherbergjunum niðri í
kjallara en á sviðinu.
Við Margrét höfðum safnað nokkrum
36. tbl. Vikan 21