Vikan - 06.09.1979, Side 28

Jónas Kristjánsson skrifar frá Grikklandi: 4. grein
Yfirþjónninn
makalausi á
Jeroflnikas
Eitt besta veitingahús Grikk-
lands
Hann var færasti yfirþjónn, sem ég
hef séð. Hann stjórnaði tíu manna
þjónasveit eins og herforingi, en
hávaðalaust þó. Ef einhver gesturinn
lyfti augabrún, var hann kominn á
staðinn á andartaki, Mér sýndist hann
taka á móti öllum gestum í anddyrinu.
Enda brunaði hann þéttur á velli eins og
eimlest um veitingasalinn.
Þetta var á Jerofinikas (Gerofinikas),
einum af helstu hádcgisverðarstöðum
aþenskra viðskipta og einum af bestu
veitingastöðum Grikklands að sögn
heimamanna. Verð veitinga er þó ekki
hærra en svo, að hér gera menn ein
bestu hádegisverðarkaup í bænum.
Dag eftir dag er Jerofinikas orðinn
þéttsetinn um stundarfjórðungi yfir tvö,
hefðbundnum matartíma grískra við-
skipta. Það dugir því vart annað en að
panta borð í sima 3636-710 eða 3622-
719. Og best er að mæta snemma, til
dæmis klukkan hálftvö, til þess að vera
búinn að panta, þegar skriðan kemur.
Lætur einkar lítiö yfir sér
Jerofinikas er við Pindarú 10, á hent-
ugum stað i miðju verslunarhverfinu
milli Sintagmatorgs og Líkavittoskletts.
Samt er erfitt að finna veitingahúsið, því
að framhlið þess út að götu lætur einkar
litið yfirsér.
Við gengum inn dyrnar og sáum langt
og þröngt húsasund, ekki álitlegt. Við
hinn endann fundum við þó snyrtilega
hurð, sem reyndist vísa veginn inn í and-
dyri Jerofinikas. Þar beið okkar mikil
skrautsýning ávaxta og eftirrétta. Og
auðvitað hinn merki yfirþjónn.
Veitingasalurinn tekur rúmlega
hundrað manns i sæti á tveimur pöllum
undir þaki auk sólargarðs til hliðar.
Innréttingin var i snyrtilega sveitalegum
stil, gæti fremur verið austurrisk en
grísk. t miðjum sal var lifandi tré.
Matur valinn við eldhúsbekk
Yfirþjónninn lóðsaði okkur til borðs
og spurði hvort við vildum matseðil. Ég
neitaði þvi. „Stórfínt,” sagði hann og
lekklJ okkur að eldhúsinu, þar teai sjá
mátti i glerskápum sýnishorn af réttum
þeim, sem voru á boðstólum. Eftir
nokkurt samtal, útskýringar og leiðbein-
ingar á góðri ensku, var búið að raða
saman hádegisverði handa okkur.
Maturinn I glerskápunum er ekki
notaður til matar, heldur eingöngu
sem sýnishorn. Þetta er eins konar
nútimaútgáfa hins griska siðar, að gestir
fari fram i eldhús til að skoða i pottana.
Slikt er auðvitað óframkvæmanlegt á
rúmlega 100 manna veitingahúsi. I
staðinn nota sum stóru veitingahúsin í
Aþenu svona sýningarskápa.
Þegar við heimsóttum Jerofinikas í
annað sinn, var yfirþjónninn enn mætt-
ur i anddyrinu. Hann mundi eftir okkur
með nafni og sagðist redda okkur um
ágætt borð, þótt ég hefði raunar gleymt
að panta borð í síma. Kom sér þá vel, að
álagstíminn var rétt að byrja.
Ég er enn að hugsa um, hvílikur
fagmaður þessi yfirþjónn er. Hann var
kurteis án þess að vera undirgefinn.
Hann vissi allt án þess að vera hofmóð-
ugur. Og hann gerði allt í hvelli án þess
að valda streitu umhverfis sig. Slíkur
herforingi í veitingasal er áreiðanlega
gulls ígildi.
Ég skil ekkert í því, hvernig maðurinn
gat séð allar bendingar gesta, þótt hann
væri að gera annað, og hvernig hann gat
alltaf verið mættur i anddyrinu, þegar
nýir gestir komu. Aldrei sáum við neina
misfellu á þessu ævintýralega skipulagi.
Bestu þorskhrogn og teinalamb
Þarna voru góð vin við vægu verði.
Af hvítvinum voru Demestika á 750
krónur, Sellar á 950 krónur, Santa
Helena á 1.150 krónur og Port Karras á
1.850 krónur. Af rauðvínum voru
Demestika á 750 krónur, Chevalier de
Rhodes á 850 krónur, Kastel Danielis á
1.050 krónur og Montenero á 1.850
krónur, svo að nokkur dæmi séu nefnd.
Allt eru þetta ágætis matarvín.
Á Jerofinikas höfum við prófað mjög
góðan kálfaheila með salati, tómötum
Bak vlfl tréfl stet Inn i aMhúsifl á
Jerofinikas. Hinn frægi yfirþjónn er
ó dökkum jakkafötum yst til hægri.
Þennan daginn var Jerofinikas
þéttsetið aþenskum kaupsýslu-
mönnum.
og hreðkum. Ennfremur miðlungsgóðan
krækling með hrísgrjónum, borinn fram
í skelinni. Einnig mjög góða kjötbita,
gulrætur, grænar baunir, eggaldin,
papriku og litlar kartölfur, soðið saman í
álpappir.
Þarna fengum við besta TARAMO-
SALATA, sem við höfum fengið á
ævinni. 1 tilefni af því get ég ekki stillt
mig um að gefa uppskriftir að þessum
rétti, þótt ég geti ekki ábyrgst, að ein
þeirra sé sú, sem notuð er á Jerofinikas.
Taramosalata er auðvelt að búa til á
Islandi, því að uppistaðan er þorsk-
hrogn.
Meðal annars fengum við stórar
rækjur, vafðar i höm (beikon) og grill-
aðar, bornar fram með hrísgrjónum.
Okkur likaði ekki, hvernig hamarbragð-
ið yfirgnæfði rækjurnar. En hvort
tveggja var gott, þegar þúið var að skilja
það í sundur.
Á Jerofinikas fengum við þesta
KABOB, sem við höfum fengið. Það
voru lambakjötsbitar, papr-
ika og tómatar, grillað á teini, borið
fram með hrísgrjónum. Lambakjötið var
ekki ofgrillað, heldur var það bleikt að
innan, án þess að læki úr því blóð.
5.000 krónur á mann fyrir veislu
Einnig prófuðum við kaldar, stórar
rækjur með grænu salati, svo og kaldan
humar með kartöflum, grænum
baunum, eggjum og tómati. Hvort
tveggja var einstaklega gott, enda hrá-
efnið greinilega fyrsta flokks.
Ég mæli ekki með hinum ofsalega
sætu tertum staðarins sem eftirréttum.
Þær virtust vera að meginhluta úr sykri.
En ferskir ávextir árstíðarinnar eru frá-
bærir.
200 lítra
Verö:
309.710.
300 lítra
Verð:
349.660.
400 lítra
Verö:
375.330.
500
lítra:
Verö:
417.180.
STORMARKAÐUR
'mriai rJjVseiVMn h.f.
SUÐURLANDSBRAUT 16 - 105 REYKJAVÍK
SÍMI 91-35200
ZSVikan 36. tbl.