Vikan - 06.09.1979, Blaðsíða 47
slík. Ég fæ mér þó vínglas með matn-
um,” baetti hún við upp með sér.
Um það leyti sem þau komu aftur var
komið fram yfir tetimann. Richard hinkr-
aði og fékk sér í glas. Hann hinkraði líka
til að fá sér að borða. Meðan hann þvoði
sér á karlasalerninu, fór Kate upp og fór
í síða svarta kvöldkjólinn hennar frú
Havant. Hún gekk á undan að borðinu
sínu I veitingasalnum og sagði við yfir-
þjóninn: „Fyrir tvo í kvöld, takk.”
Richard horfði á hana með aðdáun og
honum var skemmt. Hann tók þó völdin
við borðið og bað um rauðvínsflösku.
„Frú Havant er gestur minn I kvöld,”
sagði hann við þjóninn og hann lét Kate
velja sér af a'la carte í staðinn fyrir einn
af réttum dagsins.
Á eftir bað hann um koníak fyrir sjálf-
an sig og Kate valdi sér cointreau. Það
sem á eftir fylgdi hafði á engan hátt
verið ráðgert. Það var frekar mikið af
fólki í setustofunni og þau gátu ekki tal-
að saman án þess að fólk heyrði til
þeirra. Kate hafði talað út um heila ævi
af vonbrigðum, en aldrei minnst á Paul
eða nokkurn annan mann. Hún hafði
talað mikið um löngun sína til bess að
ferðast; og um tónlistaráhuga sinn
sem hún fékk þegar hún var I skóla. Þá
taldi móðir hennar að það væri þjóð-
félagslega æskilegt að læra á píanó en
núna var það eitt af þeim vopnum sem
hún notaði gegn henni. Richard vissi að
hún hafði frá fleiru að segja. Hann hafði
HVERS
VEGNA
MORÐ?
ekki enn fengið að vita hvernig hún
hafði náð í giftingarhringinn.
„Við getum ekki talað saman hér,”
sagði hann. „Við skulum fara upp I her-
bergið þitt.”
Kate hugsaði ekki frekar út i það,
þegar Richard pantaði meira vín og hélt
á glösunum upp. Hún sá hann á hverj-
um degi; hún var vön honum. Það var
uppástunga læknisins sem hún sam-
þykkti, ekki mannsins, en uppástungan
kom frá manninum.
Þau létu það bæði gerast. Eitt leiddi af
öðru, hugsaði Richard eftir á, lengi á
eftir íhugaði hann alls ekki hvers vegna
har.n hafði farið til Risely. Það voru
tveir hægindastólar í herberginu hennar
og hann sat og horfði á hana meðan hún
sagði honum hvernig hún hafði keypt
giftingarhringinn í skranverslun í öðrum
bæ og hvernig hún hafði hugsað um
fyrsta eigandann, hvort hún hefði verið
hamingjusöm oghvers vegna hringurinn
hafði verið seldur. Andlit hennar, sem
var yfirleitt alvarlegt þegar hún talaði
um vandamál sjúklinganna, sýndi nú
ýmis svipbrigði, eitt af öðru. Þegar hann
ýtti á eftir henni með því að spyrja hana,
myndaðist bil milli vara hennar, sem
vanalega voru þétt saman. Augu hennar
voru stór, dökk og falleg.
Hvernig myndi það vera að kyssa
þennan mjúklega munn?
Hann stóð upp og Kate, sem hélt að
hann ætlaði að fara, stóð einnig upp.
Hann tók af sér gleraugun og lét þau í
vasann og hún furðaði sig á því. En svo
kom hann nær henni, tók um handleggi
hennar og sneri andliti hennar að sér.
Þau voru jafnhá.
„Kate,” sagði hann, og þegar hann
hafði kysst hana einu sinni fann hann að
hann langaði til þess að halda áfram og
að hann væri maður til að losa hana við
allar hömlur. Það var með augnabliks
glöggskyggni, sem Kate hugsaði, þetta
getur verið eina tækifærið mitt, og eftir
það var ekki við snúið.
Richard fór ekki frá henni þá nótt,
nema örstutta stund meðan hann klæddi
sig og fór niður í móttökuna til þess að
skrá sig á herbergi. Ef einhver heima
ætlaði að ná I hann myndi sá sami ekki
finna hann þar; þetta var áhætta sem
hann varð að taka; hann varð einnig að
reyna að vernda mannorð Kate. Hann
flýtti sér aftur til hennar; hún mátti
hvorki finna til eftirsjár né skammar.
3. KAFLI
Þegar varahjólið var komið undir
Fiatbifreið Söndru King, lét Gary lyftar-
ann síga. Hjólbarðinn lagðist flatur.
„Árans!” hrópaði Sandra.
„Ertu með loftdælu?” spurði Gary.
Hana hafði hún ekki, ekki Gary
heldur.
„Jæja, það ætti að vera hægt að aka á
þessu. Þú ættir að koma að bensínstöð
innan skamms,” sagði Gary. „Ég skal
elta til þess að vera viss um að allt sé I
lagi.”
„Verið ekki að hafa neitt fyrir því.
Það er bensínstöð í Risely. Konan sem
stansaði áðan var á leið i Svarta svaninn
þar og hún sagði svo vera,” sagði
Sandra.
„Ég kem nú samt á eftir,” sagði Gary.
„Það er í leiðinni fyrir mig. Og hvað
segir þú um að við förum út að borða á
eftir?” Hann yrði að borga töluvert með
þessari, en hún virtist þess virði. Þau
gætu jafnvel farið á Svarta svaninn ef
hann væri nógu viðkunnanlegur.
„Það er of snemmt til þess að borða,”
sagði Sandra og fór inn í bílinn.
Gary elti hana að bensínstöðinni og
ók siðan áfram. Tiu mínútum siðar,
þegar hún ók þaðan á brott, birtist hvíti
Escortinn hans enn einu sinni fyrir aftan
hana og elti hana heim til Wattleton.
Henni var frekar skemmt en misboðið;
hún hafði reyndar ekki gefið honum
hreint afsvar við matarboðinu. Hún
mm
STAKKAR
nýkomnir
Litir:
DRAPP
BRUNT Stærðir:
BEINHVÍTT 42-56
Austurstræti
sími: 27211
36. tbl. Vikan 47