Vikan - 06.09.1979, Side 49

hann sæi að hún ætlaði sér að streitast á
móti.
En núna var hann með aðra höndina
á brjósti hennar og hélt henni með hinni.
Hann var svo sterkur en hún var svo
litil. Þó Sandra berðist um af öllu afli gat
hún ekki losað sig. Hann setti hönd sína
aftur á höku hennar og þvingaði höfuð
hennar aftur á bak. Hún reyndi að færa
hné sitt upp en í því ýtti hann henni
aftur á bak þar til hún féll á legubekk-
inn. Núna reyndi hún svo sannarlega að
berjast um, hún reyndi að snúa höfðinu
undan og hún reyndi að sparka en hann
var svo stór og þungur og hann lá ofan á
henni; öxl hans þrýsti á höku hennar svo
höfuðið var stöðugt þvingað aftur á bak.
Hún hugsaði, meðan hann reif af
henni fötin, að hann yrði að sleppa til
þess að hneppa frá sér buxunum en
hann hélt henni niðri með þunganum
einum saman. Þetta getur ekki verið að
gérast, hélt hún áfram að hugsa.
Með hinum örlitla hluta hugans, sem
enn hafði hæfileika til hugsunar, bjóst
Gary við að hún hlyti að gefa eftir. Það
höfðu aðrar barist á móti honum áður,
en það hafði að lokum endað með þvi að
hann fann hendurnar sem börðu á hon-
um gripa utan um hann. Utan einu
sinni. 1 þaðsinn hafði hann haldið henni
niðri, eins og hann hélt Söndru núna.
Hún hafði grátið á eftir og hann hafði
beðið fyrirgefningar. Hún hafði þó ekki
öskrað.
En það gerði Sandra, að lokum.
„Láttu ekki bjánalega,” sagði hann
aftur, I þetta sinn hranalega. „Haltu
í ÞESSARI GLÆSILEGU ÍSBÚÐ GETURÐU
FENGIÐ KAFFI, KAKÓ, KÖKUR, SAMLOKUR,
PIZZUR, HAMBORGARA, PYLSUR, PÆ MEÐ ÍS,
BANANABÁTA, ÍS-MELBA OG ALLA OKKAR
SÍVINSÆLU ÍSRÉTTI.
Lítið inn í ísbúðina að
Laugalæk 6, og fáið ykkur
kaffi og hressingu/ takið
félagana meö.
Opið
frá kl. 9-23.30
Allir þekkja ísinn frá Rjómaísgerðinni
pTT'TTTT
kjafti,” hann lagði hönd sína yfir andlit
hennar.
Andlitið sem var þétt upp að Söndru
virtist frekar bjánalegt en ógnandi. Hún
hélt áfram að framleiða hljóð úr hálsin-
um og augu hennar ranghvolfdust ógur-
lega. En Gary gat ekki snúið aftur núna.
Hann andaði þungt og hélt henni þó
hún berðist ennþá um; hún losaði aðra
höndina og barði hann, en hann fann
ekki fyrir höggum hennar; þá klóraði
hún hann í framan og hann sleppti
munni hennar eitt augnablik. Sandra
öskraði aftur, mjög hátt, og hélt áfram
að öskra.
Gary greip púða, sem var á bak við
hana, og þrýsti honum yfir andlit henn-
ar. Hann varð að stöðva óhljóðin.
„Þetta heldur þér saman,” sagði hann
og ýtti á. Hann huldi líka þessi rang-
hvolfandi augu. Hann færði sig neðar til
þess að einbeita sér að þvi sem var svo
nauðsynlegt.
Allt í einu varð hún máttlaus.
„Hana, þig langaði til þess allan tim-
ann, var það ekki?” fnæsti hann. Þær
langaði alltaf til þess. Létu sem þær
væru erfiðar, þóttust vera hreinlífar.
Hin hafði ekki kvartað lengi á eftir. En
Sandra gerði þetta, samt sem áður, alls
ekki auðvelt fyrir hann.
Þegar hann hafði lokið sér af, lá hann
móður ofan á henni, og það leið nokkur
tími þar til hann uppgötvaði að hún var
alveg hljóð núna og hafði alls ekki hreyft
sig.
Framhald í nœsta blaði. ’
GUNNAR MESSEL
Ný vasabrotsbók frá Prenthúsinu á
næsta bladsölustad
LAUGALÆK 6 SÍMI 34555
36. tbl. Vlkan 49