Vikan - 04.10.1979, Blaðsíða 45

gerði hann tregan til að spyrja til vegar.
Ferringham var of lítill bær til þess að
Gary hefði kort af honum í kortasafni
sínu. Tilhugsunin um að R. Stearne
hefði, eins og frú Havant, gefið upp
rangt heimilisfang kom nú í fyrsta sinn
upp i huga hans og fyllti hann skelfingu.
Hann hafði ekið aðalgötuna á enda.
Hún var svipuð útlits og í flestum bæj-
um þar sem gömlum byggingum hafði
verið gefin ný framhlið eða þær rifnar
niður til að rýma fyrir nýjum. Þarna
voru hinar vanalegu kjörbúðir og stór-
verzlanir með litlum verzlunum inn á
milli. Það var litil umferð, nokkrir piltar
á vélhjólum óku fram hjá Gary og hann
sá hóp unglinga sem safnast höfðu
saman fyrir utan krá. Verslununum fór
fækkandi þegar hann nálgaðist hverfi lít-
iila og gamalla húsa. Hann kom auga á
símaklefa og stansaði. Hann ætlaði að
fletta upp á R. Stearne.
Það var hroðalegur óþefur í simaklef-
anum og flestar rúðurnar voru brotnar.
Gary fitjaði upp á nefið, fór að fletta
krumpuðum blaðsíðunum og lýsti með
vasaljósinu sinu á fölnaðan pappírinn.
Það voru aðeins tveir sem hétu Stearne.
Stearne, dr. R.W., Windsor Road 53, las
hann. Læknir! Það kom á óvart. Kann-
skebjó frú Havant einnig i Ferringham.
Hann leit i dálkinn undir H en fann
engan með því nafni. Verið gat að hún
ynni á sjúkrahúsinu, læknar voru yfir-
leitt önnum kafnir og höfðu ekki mikinn
tíma til þess að eltast við pils. Það hlaut
að vera sjúkrahús hérna, í þetta stórum
bæ, hugsaði Gary og fletti því upp.
Kannski bjó dr. Stearne nálægt því,
hann gæti þá spurst fyrir um hvar
sjúkrahúsið væri án þess að vekja grun-
semdir. Ef hann spyrði um Windsor
Road og skildi svo eftir merki um inn-
brotið væri hann í hættu. En sjúkra-
húsið var í Victoria Street, það var engin
vísbending.
Gary ók áfram og þegar hann kom að
umferðarljósum sneri hann til. vinstri þvi
sá vegur myndi liggja út úr bænum.
Hann var nú staddur í hverfi þar sem
húsin voru stór og staðsett með nokkru
millibili dálítinn spöl frá götunni bak við
limgerði eða grindverk. Nöfn eins og
Furulundur, Lundur og Mörk voru rit-
uð á hliðin. Þykk gluggatjöld voru fyrir
gluggunum svo aðeins einstaka ljósgeisli
slapp út á milli. Þarna bjó vel stætt fólk;
Gary hafði mikla reynslu í að dæma um
slíkt vegna starfs síns. Það var líklegt að
læknir byggi i þessu hverfi.
Hann stansaði við næstu beygju og
las nafnið á götunni: Castle Street. Gary
datt ekki í hug að Windsor, Victoria og
Castle voru samtengdar og að skipulags-
yfirvöld létu þær mynda eitt hverfi.
Hann fann Windsor Road fyrir slysni
þar sem hann ók upp og niður og las á
götuheitin við hverja beygju.
Það var töluvert af bifreiðum fyrir
utan hús dr. R. Stearne þegar hann kom
þar að og öll Ijós virtust vera kveikt.
Hann ók hægt fram hjá og las á kopar-
plötuna á hliðinu. Hann ók götuna á
enda, sneri þar við og ók aftur fram hjá
húsinu. Siðan lagði hann bílnum sínum
fyrir aftan bilinn sem fjærst var. Hann
var ennþá mjög svangur. Hann varð að
gera sér skynsamlega áætlun, t.d. að fara
inn á neðri hæðina og leita vel á skrif-
stofunni ef nokkur væri. En núna þegar
hann vissi hvar húsið var gat hann farið
og fengið sér að borða en snúið aftur
síðar þegar allir voru komnir í rúmið.
Hann sat í bílnum sínum i góðri fjar-
lægð frá ljósgeisla næsta götuvita þegar
Kate ók að i Minibilnum sínum. Hann
sá litla bílinn stansa hinum megin við
götuna, hávaxin kona steig út, stóð á
gangstéttinni og horfði á hús læknisins.
Hún var með slétt ljósleitt hár og var í
drapplitaðri regnkápu. Það tók Gary
nokkurn tíma að komast að því að hann
var að horfa á frú Havant. Kate stóð
þarna nokkur augnablik, fórnardýr hans
hafði óvænt komið upp í hendurnar á
honum. Síðan steig hún aftur inn í bílinn
og ók á braut.
Gary setti bifreið sína í gang og ók á
eftir henni í nokkurri fjarlægð, umferðin
Labbakútarnír
Og bókaskápurinn sem
ég gerfli datt í sundur af
því afl hann var ekki
sterkbyggflur.
eft-ir Bud Blake
40. tM. Vlkan 4f