Vikan - 04.10.1979, Blaðsíða 51

C.: Dreymdi yður nokkra einkennilega drauma eða
vitranir áður en faðir yðar dó?
E.: Ekkisvoégmuni.
C.: Var faðir yðar vanur að bera á sér mikla
peninga?
E.: Ég vissi aldrei til þess.
C.: Vissuð [rér áður en hann dó um vasann innan á
skyrtunni sem hann var í þegar hann fór til Dubuque?
E.: Nei.
C.: Þvoðuð þér þessu skyrtu eða gerðuð þér við
hana fyrir hann áður en hann fór til Dubuque?
E.: Nei. Þetta var þykk ullarnærskyrta og vasinn
var saumaður innan á brjóstið.
C.: Viljið þér segja mér hvernig yður barst vitneskja
um að peningarnir væru i þeim fötum sem faðir yðar
var i þegar hann dó?
E.: Þegar mér var sagt að faðir minn væri dáinn,
varð mér allt í einu mjög illt og ég missti meðvitund-
ina. Þá kom faðir minn til mín. Hann var í hvítri
skyrtu, dökkum fötum og með morgunskó á fótunum.
Þegar ég rankaði við mér, sagði ég Pat, að ég hefði séð
föður minn. Ég spurði hann hvort hann hefði komið
með fötin hans pabba. Hann svaraði því neitandi og
spurði, hvers vegna ég spyrði að þvi. Ég sagði honum
þá, að faðir minn hefði sagt mér, að hann hefði
saumuð vasa innan á gráu skyrtuna sina. notað til
bess pjötlu úr rauða kjólnum mínum og látið seðla
bunka í þennan vasa. Ég fór að sofa og sá þá föður
minn aftur. Þegar ég vaknaði, sagði ég við Pat, að
hann yrði að sækja fötin.
C.: Heyrðuð þér nokkurt samtal eða hávaða í
húsinu meðan þér voruð í yfirliðinu?
E.: Nei.
C.: Sáuð þér líkama föður yðar eftir að hann var
lagður i kistuna?
E.: Nei. Ég sá hann aldrei eftir að hann lagði af stað
til Dubuque.
C.: Hafið þér hlotið nokkra menntun?
E.: Nei.
C.: Kunnið þér að lesa og skrifa?
E.: Já, ég kann að lesa og skrifa, en ég var stutt I
skóla.
C.: Viljið þér skrifa upp það sem þér hafið sagt mér
um þetta einkennilega atvik?
E.: Hvers vegna ætti ég að gera það? Ég hef sagt
yður allt.
Hún var ófáanleg til þess að skrifa nokkuð upp eða
undirskrifa skýrslu. Hún var mjög óróleg meðan á
samtalinu stóð og virtist eiga mjög erfitt með að halda
tilfinningum sínum í skefjum. Hún er rúmlega meðal-
kona á stærð, af írskum ætturn, kaþólskrar trúar og
eftir samtalinu að dæma er hún fremur lítið menntuð.
Pat bróðir hennar staðfesti allt sem hún sagði mér.
Hann er stilltur og traustur maður að sjá, og hann veit
enga skýringu á þeim einkennilegu atburðum, sem
hann hefur verið vitni að. Hann var viðstaddur, þegar
Hoffman líkskoðari í Dubuque tók upp skyrtuna, sem
rauði pjötluvasinn var saumaður innan á, með
skökkum, löngum og klaufalegum sporum, líkast því,
að sjóndapurt gamalmenni eða drenghnokki hefði
gcrt það.Vasinn á þessari gömlu og skítugu skyrtu var
um það bil 7 þumlunga djúpur, og í honum fundust
þrjátíu og fimm dalir. Þegar skyrtan fannst með
vasanum, eins og stúlkan hafði lýst eftir yfirliðið, og
þegar peningarnir komu fram, eins og gamli maðurinn
hafði sagt henni eftir að hann var dáinn, virtist Pat
vera ruglaður af þessum Ieyndardómi. Hoffmann
segir að stúlkan hafi lýst likklæðum föður sins
hárrétt þegar hún rankaði við sér — skyrtunni,
frakkanum eða sloppnum og silkimorgunskónum sem
likið var fært í. Hún lýsti skónum afar nákvæmlega,
en þeir voru af nýrri gerð, sem stúlkan hafði aldrei
séð. Hún hafði ekki heldur séð lík föður síns og sá það
aldrei eftir að það var kistulagt. Þótt hún hefði séð
það. hefði hún ekki getað séð fætur þess „i fallegu.
svörtu silkiskónum", eins og hún lýsti þeim."
Amos Crum, prestur
(sign)
Eins og af þessu má sjá er hér um vandlega
rannsakað mál að ræða, sem engin ástæða virðist til
að rengja. Tvö atriði frásagnarinnar eru sérstaklega
verð athygli. Um hið fyrra vissi enginn af heimilis-
fólkinu (fötin sem likið var fært í), því búið var að loka
kistunni, þegar hún var sótt. Hið síðara vissi enginn
nema sá framliðni (vasinn á skyrtunni). Hér kemur
því hugsanaflutningur eða fjarhrif ekki til greina.
Þótt ýmislegt sé sífellt að gerast I sambandi milli
lifandi manna og látinna, eins og sýnt hefur verið
fram á í þessum þáttum, þá er þó fremur sjaldgæft að
slíkt samband sé jafnskýrt og ómengað og i þessu
dæmi, sem hér hefur verið lýst. Þeir sem kunnugir eru
sálarrannsóknum og hafa fengið fregnir af viðhorfum
manna fyrst eftir dauðann skilja þetta vitanlega fylli-
lega. Maðurinn fellur skyndilega frá, án þess að ná
sambandi við nokkurn sem hefði getað flutt ættingj-
unum boð frá honum. Hann veit að ekkert þeirra
hefur hugmynd um peningana í vasa hans. Hann
reynir því strax að ná sambandi við dóttur sína, sem ef
til vill hefur verið sálrænust þeirra systkina, og koma
henni í skilning um að peningarnir séu í skyrtu-
vasanum. En áhrifin á þessa óreyndu manneskju
verða svo sterk, að hún fellur í ómegin, sem eftir
lýsingunni að dæma virðist hafa verið eins konar
miðilssvefn, fremur en draumur eða venjulegt öngvit.
Og afleiðingar þessara snöggu ástandsskipta verða svo
þær, að hún fær tauga- eða hjartaáfall og veikist um
stundarsakir.
40. tbl. Vikan 51