Vikan - 11.10.1979, Blaðsíða 27

Það sýður upp úr
í fjölbýlinu Oxfordshire #
Skrýtið hvernig dýr breytast
þegar þau eiga að lifa saman í
hópi á litlu landrými eins og við
mennirnir. í þúsundir ára hefur
zebrahesturinn haldið sig frá
nashyrningnum úti í hinni villtu
náttúru — og fundist óþarfi að
reyna krafta sína við þetta þung-
lamalega, sterka dýr.
Nú búa þessar tvær dýra-
tegundir saman á smábletti í
þjóðgarði í Oxfordshire, rétt eins
og fólk í fjölbýlishúsi. Og þar
sýnir zebrahesturinn óvænta
eiginleika. Dag nokkurn finnst
honum nashyrningurinn gerast
óþarflega nærgöngull og
ákveður að setja honum stólinn
fyrir dyrnar. Hann ræðst á hann
með opnum kjafti og það kemur
þessu stóra, sterka dýri svo á
óvænt að það leggur á flótta
með halann á milli fótanna.
Ástæðan fyrir þessum óvenju-
lega atburði er sú að zebra-
hesturinn hefur aðeins smáland-
ræmu fyrir sig. Og þessa land-
ræmu er hann tilbúinn að verja
hvað sem það kostar. Hann er
ekki lengur frjáls, eins og úti í
náttúrunni, en hann er tilbúinn
að verja það litla frelsi sem hann
nýtur á blettinum sínum til
hinsta blóðdropa.
Og þarna sannast eins og svo
oft í mannheimi að besta vörn
hins veika er oft óvænt árás á
hinn sterka — og þegar til
kastanna kemur lúta kraftarnir
oft í lægra haldi fyrir lipurleika
og trú á málstaðinn.
Og nashyrningnum lærðist af
þessum atburði að virða hina
óskráðu en gullnu formúlu fyrir
bærilegu lífi í fjölbýlishúsi:
Stofnaðu aldrei til of náinna
kynna við nágrannann.
41. tbl. Vikan Z7