Vikan - 11.10.1979, Blaðsíða 42

„Ég er búin að hugsa svo mikið um
föstudaginn,” sagði frú Bradshaw við
Jeremy. „Ég fór út um klukkan hálf-
fjögur til þess að hitta vinkonu mína i
kvikmyndahúsinu — ég náði i strætis-
vagninn við endann á götunni. Fyrst
fengum við okkur tebolla í kvikmynda-
húsinu — það er mjög vinalegt þar."
Hún tók sér hvild og hugsaði. „Bíll kon-
unnar þinnar var ekki fyrir utan þá, hr.
King. Ég hefði tekið eftir honum. Það
eru ekki margir bilar hérna fyrir utan á
daginn þegar þið eruð öll að vinna. En
hann var hérna þegar ég kom heim —
rétt fyrir átta hefur það verið, frekar
seint hvað mig varðar. Ég sagði
lögreglunni það vitanlega.”
Frú Bradshaw hafði þá ekki verið við
gluggann á því augnabliki sem skipti
máli og séð Söndru koma heim, hugsaði
Jeremy þreytulega.
„Hún sem var svo falleg og vingjarn-
leg," sagði frú Bradshaw mæðulega.
„Mér þótti alltaf svo vænt um að hitta
hana. Hún brosti svo skemmtilega. Við
spjölluðum alltaf svolítið saman þegar
við hittumst. Þetta er hræðilegt." Hún
tók sér aftur málhvíld. „Bifreið hr.
Odgens var ekki þarna þetta kvöld — ég
rnan það. Þau eru þúin að fá sér nýja, ég
tók eftir því um daginn. Rauða."
Það var rétt: Datsun. Og Jean Odgen
gæti hafa verið að versla og farið á hon-
um. Kjörbúðirnar voru opnar fram eftir
á föstudagskvöldum. Bill gæti hafa verið
heima og vitað að Sandra var ein í íbúð-
inni. Odgen hjónin höfðu ekki lagt af
stað í helgarfríið fyrr en á laugardag. Bill
gæti hafa myrt Söndru og lagt rólegur af
stað næsta dag vitandi það að hún
myndi ekki finnast næstu daga.
„Það var líka annar bíll þarna,” sagði
frú Bradshaw. „Hvitur, honum var lagt
næst hil konunnar þinnar. Ég kannaðist
ekki við hann. Ég held að það eigi hann
enginn sem býr hér, nerna að hann sé
nýr. Ég þekki flesta bilana."
„Hvitur bíll?” Jeremy reyndi að fylgj-
ast með. Hann hafði það á tilfinning-
unni að hann væri að hlusta á eitthvað
mikilvægt. „Sást þú hvítan bil sem þú
þekktir ekki, næst bíl Söndru?"
„Já."
„Og var hann þar daginn eftir? Þessi
hvíti? Á laugardagsmorguninn? Þú
sagðist hafa séð bil Söndru þá."
„Nei, hann var þar ekki þá. Að
minnsta kosti ekki á sama stað,” sagði
frú Bradshaw. „Ég er viss um það vegna
þess að bill Odgens stóð þá næst bil kon-
unnar þinnar — blái billinn hennar og
rauði bíllinn þeirra. Svo fóru Odgen
hjónin snemma — þau voru i burtu alla
helgina.” Hún roðnaði lítillega, ein-
kennileg svipbrigði á gömlu hrukkóttu
andlitinu. „Þér hljótið að telja mig ógur-
lega slettireku, hr. King, en mér finnst
gaman að horfa á ykkur unga fólkið.”
„Þessi hviti bíll, frú Bradshaw," sagði
Jeremy óðamála. „Hvaða tegund var
það? Veist þú það?”
„Nei, ég veit það ekki. Hann var af
42 Vikan 41. tbl.