Vikan - 11.10.1979, Blaðsíða 43

svipaðri stasrð og hr. Odgens — eilítið
stærri kannske. Öðruvísi — önnur teg-
und. Ósköp venjulegur."
„Tókstu eftir einhverju öðru við
hann? Númerinu?"
„Það voru einhverjar bækur i aftur
sætinu. Ég tók eftir því," sagði frú Brad-
shaw. „Ég gekk fram hjá bílnum þegar
ég kom. Ég er hrædd um að ég sé frekar
óþæg og ég prila alltaf yfir litla skilvegg
inn og geng fram hjá bílunum í stað þess
að taka á mig sveig að innganginum.
Þetta sparar mér þó nokkur spor og ég
kemst yfir vegginn með því að halda i
stólpann við hornið. Konan þín leggur
— lagði — vanalega bílnum sínum þar
ef stæðið var autt Hún hjálpaði mér
einu sinni yfir."
„Já.” Sandra hafði minnst á þennan
vana frú Bradshaw. „Haltu áfram.”
hvatti Jeremy hana. „Það voru bækur i
bílnum?”
„Já. Mikið af þeim, orðabækur ein
hvers konar og heilmikið af bæklingum.
Honum var lagt við götuljósið. Það er
ein ástæðan fyrir þvi að ég gekk einmitt
þar um. Ég sá þær greinilega.”
Sjálfur Bailey rannsóknarlögreglufor-
ingi kom undireins til þess að hitta frú
Bradshaw og Jeremy var leyft að vera
áfram i herberginu nteðan hún endur-
tók það sem hún hafði sagt honum.
Hann reyndi að hafa hemil á óþolin
mæði sinni nteðan hún útskýrði aftur
hvernig hún kleif yfir lága vegginn sem
skildi að bílastæði íbúanna og gangstétt-
ina.
„Það getur verið að einhver gestkom
andi hafi átt bílinn," benti Bailey á. „Hr.
King. á einhver vina yðar hvítan bíl?
Þeir eru mjög algengir núorðið.”
„Nokkrir þeirra,” sagði Jeremy.
„Einnig þér. lögregluforingi,” sagði
frú Bradshaw. Hún kinkaði kolli í átt að
glugganum. „Bíllinn yðar er alveg eins
og sá sem ég sá."
Bailey hafði ekki komið í sinum eigin
bíl heldur hvitum lögreglubil. Ford
Escort, sem Firth ók.
„Nú, jæja,” sagði hann. „Við skulum
athuga það. Strax."
ll.KAFLI.
Gary trúði vart sinni eigin heppni þar
sem hann sat í bil sinum fyrir utan hús
númer 11 við Chestnut Avenue. Hann
hafði næstum ekki þekkt hávöxnu,
ósnyrtilegu konuna í snjáðu regnkáp-
nnni sem stóð fyrir utan hús læknisins.
Hann furðaði sig ekkert á þvi hvað frú
Havant var að gera fyrir utan húsið
þegar veisla stóð yfir inni. Hann hafði
fundið hana og það eitt skipti máli.
Hann sá hana aka inn í innkeyrsluna við
númer ellefu. siðan hafði billinn hennar
horfið þegar hún lét hann inn i bílskúr
inn sem var falinn á bak við runna. Eftir
nokkra stund kviknuðu Ijós í húsinu.
Gary færði bílinn sinn ofar í götuna
°g beygði inn á hliðargötu, þar var nóg
af bílastæðum. Siðan nálgaðist hann
húsið fótgangandi og leit upp og niður
götuna. Þar var engan að sjá. Gary
smeygði sér inn um hliðið og i skjól á
bak við stóran runna. Þar beið hann
langa stund. Ljósin sem hann hafði
þegar komið auga á héldu áfram að loga.
Þetta var stórt hús fyrir eina manneskju.
kannske var hún gift eftir allt saman og
hafði losað sig við karlinn yfir helgina.
Gary færði sig á milli runnanna að
bakhlið hússins þar sem bjartur Ijósgeisli
þrengdi sér út og lýsti upp blómabeðið
fyrir neðan gluggann. Það var ekki
dregið fyrir eldhúsgluggann. Gary færði
sig nær og gat horft beint inn í mann-
laust herbergið. Hann sá gamaldags
skáp. bolla sem héngu á krókum og
diska er staflað var upp. Hann beið. Frú
Havant myndi áreiðanlega koma aftur
til að slökkva ljósið og þegar dimmt væri
orðið ætlaði hann að reyna að komast
inn. Enn einu sinni kom honum matur í
hug.
hún að fara með hitaflösku i rúmið svo
hún sofnaði fyrr. Hún fór með tebollann
inn í litlu setutofuna sina og flöskuna
upp.
Meðan hún var uppi opnaði Gary
bakdyrnar og læddist inn í húsið.
Kate lét flöskuna i rúmið sitt og lagði
náttkjólinn ofan á hana. Þegar hún væri
komin upp í myndi hún faðnta að sér
flöskuna í ullarhlifinni. Hún myndi taka
inn mogadontöflu og detta út af. burt frá
hryllingnum vegna myrtu stúlkunnar og
örvæntingunni yfir þvi að þurfa að slíta
sambandinu við Richard.
Hún fór inn í herbergi móður sinnar.
Gamla konan lá nú á hliðinni, hvitur
hárlokkur lá yfir kinn hennar og önnur
höndin nam við hökuna eins og á litlu
barni. Andardráttur hennar var mjög
hægur. Frú Wilson virtist svo lítil og
varnarlaus og Kate skammaðist sin fyrir
Um leið og hönd hans greip fyrir munn hennar
til þess að koma í veg fyrir að hún æpti vissi
Kate að þessi maður, sem hún þekkti undir
eins, hlaut að vera morðingi Söndru.
Hann varð að biða drykklanga stund
áður en Kate kom inn i eldhúsið. Hún
birtist allt í einu og nálgaðist vaskinn til
að skrúfa fyrir lekann í krananum sem
var fyrir neðan gluggann. Gary starði á
hana. Gat þetta verið hin raunverulega
frú Havant, svo ólagleg og ungleg.
Hárið var sléttgreitt og lafði niður sitt
hvorum ntegin við andlitið þegar hún
beygði sig fram? En skyndilega hnyklaði
hún brýrnar. Hún hafði hnyklað þær á
þennan hátt áður en hún skildi við hann
og stúlkuna. Gary vissi að andlitsmáln-
ing og föt gátu gert mikið til þess að
breyta konu, hún var auðsjáanlega ekk-
ert að leggja sig fram þegar hún var ekki
hjá viðhaldinu. Hann mundi eftir systur
sinni með rúllur og andlitskrem og svo
sköntmu síðar tilbúna að hitta einhvern
strák, þvilikur ntunur. Hann hafði ekki
hugsað um hana i langan tíma og ekki
hitt hana síðan hann fór að heiman ári
eftir. að móðir hans dó og föðursyslir
hans. sem var kennari, kom til þess að
sjá um heimilið.
Frú Havant teygði sig skyndilega upp,
dró tjöldin fyrir gluggann og hann sá
ekki nieira. Siðan kviknaði Ijós á efri
hæðinni.
Gary laumaðist að bakdyrunum og
fór að eiga við lokuna.
Kate hafði rifið sig upp úr hinum sáru
og flóknu hugsunum sínum og vildi láta
sér líða vel. Hún fór inn í eldhúsið til að
hita sér te. Siðan, þar sem nóttin var
köld og það var hrollur i henni, ákvað
óþolinmæði sína og andúðina sem hún
hafði svo oft á henni. Hún velti fyrir sér
samlifi foreldra sinna, föður hennar
hlaut að hafa fundist hjónaband sitt
langt frá þvi að vera fullnægjandi. Kate
mundi eftir þvi að hann fór oft burtu í
verslunarferðir i verksmiðjur og vöru-
hús. Hann gat hafa verið í leit að öðru
en verslunarvarningi, kannske vissi
móðir hennar það og faldi smán sína á
bak við uppgerðar veikindi. Hennar
eigin getnaður gat verið afleiðing af rofi
eða vopnahléi i brösóttri sambúð
þeirra. þau höfðu aldrei svo hún mundi
eftir átt sameiginlegt svefnherbergi.
Hún myndi aldrei komast að sannleik
anum og eftir þetta langan tima gat hún
ekki dæmt um það. Cynthia Stearne
hafði sagt Richard að hún myndi skilja
við hann undireins ef hann yrði henni
ótrúr. Móður hennar gat hafa fundist
hið sama en á þeim dögum var skilnaður
álitinn hneyksli. Að neita föður hennar
um frelsi, ef hann þráði það, gat hafa
verið versta refsingin sem móðir hennar
fann.
Kate fór niður í setustofuna, þar sem
teið beið tilbúið. og kveikti á útvarpinu.
Hún stillti á rás 2. þar sem aðrar BBC
stöðvar voru hættar útsendingum svona
seint, og var rétt að Ijúka við teið þegar
miðnæturfréttirnar byrjuðu. Það var
fjallað um verkfall í aðsigi og hækkun
oliuverðs. En svo mátti greina vaxandi
spennu i rödd þularins.
„Lögreglan rannsakar nú dauða frú
Söndru King, sem fannst látin í íbúð
sinni i Wattleton i gær og virðist hún
hafa verið kæfð. Skorar lögreglan á
hvern þann sent sá hana síðastliðið
föstudagskvöld að gefa sig frant. Það
hefur komið fram að hún kom á bensin
stöð i Risely. tuttugu kílómetrum suður
af Wattleton, um klukkan hálfsjö akandi
blárri Fiatbifreið sinni. Hún var þá ein."
Mikill léttir streymdi um Kate. Hún
hafði sjálf skráð sig á Svarta svaninum
klukkan tuttugu mínútur yfir sex. Jarp
hærði maðurinn gat ekki hafa neitt að
gera með dauða Söndru King vegna þess
að hún hafði sést ein eftir þann líma.
Kate hafði bara látið hræðsluna gripa
sig. Hún stóð upp. tók upp litla útvarps
tækið sitt og ætlaði með það upp, hún
lækkaði i þvi svo hljóðið myndi ekki
vekja móður hennar. Hún gat nú farið
að sofa með hreina samvisku. Hún gekk
i átt að dyrunum meðan þulurinn lýsti
Söndru og fötunum sem hún hafði verið
i þegar hún var myrt. Kate.sem varenn
þá að hlusta, opnaði dyrnar.
Hannstóðfyrirutan.
Um leið og hönd hans greip fyrir
munn hennar til þess að koma i veg fyrir
að hún æpti vissi Kate að þessi maður.
sent hún þekkti undireins, hlaut að vera
morðingi Söndru.
Það var miðnætti en nóg að gera á
lögreglustöð Wattleton. Það varð að af-
greiða drykkjumennina, flækinga og
ökuníðinga meðan yfirheyrslurnar héldu
áfram. Búið var að spyrja alla ibúa
Albany fjölbýlishússins, þar sem Sandra
King hafði búið, hvort þeir hefðu haft
gest á föstudagskvöld sem kontið hefði i
hvitum bíl, líklega Ford Escort.
Nokkrir höfðu haft gest en engan á
slikunt bil.
Eftir kvöldfréttirnar hringdu tveir
sem sögðust hafa séð einhvern vcra að
skipta um hjól á bil ekki langt suður af
Risely. Annar sagði að hann hefði séð
þrjá bila á vegarkantinum, einn hvitan
og tvo aðra. Hann var ekki lengur viss
hver þeirra það var sem var i vandræð-
um. Hinn sem hringdi hafði tekið eftir
stúlku að fást við bláan bil en séð að það
var þegar kominn karlmaður að hjálpa
henni. Hann gat ekki lýst hjálparmann
inum en minnti að hann hefði verið i
bláum fötum.
„Eftirtektarsamur. ha?”sagði Hawks-
worth rannsóknarlögregluforingi, þegar
hann las þessa skýrslu. Hann tók eftir
þvi að lögregluyfirvöld í þeim héruðum,
þar sem báðir þessir menn bjuggu. höfðu
verið beðin unt að leita upplýsinga án
tafar. „Svo nú erum við að leita að
hvítum bil, liklega Ford Escort. sem
ekið er af manni í brúnum fötum. Hann
hefur elt stúlkuna heim i sinum eigin bil,
liklega eftir umtali. Það útskýrir hvers
vegna hún var ein á bensínstöðinni.”
„Já, lierra. Og hann getur verið full-
trúi bókaútgefanda,” sagði Bailey. „Frú
Bradshaw sá bækur í bílnunt hans."
Þeir vissu báðir hvað bæri að gera.
41-tbl. Vikan43