Vikan - 11.10.1979, Blaðsíða 44

Hafa varð upp á öllum sem störfuðu á
vegum bókaútgefenda á svæðinu, yfir-
heyra þá og athuga bifreiðar þeirra.
„Hann gæti verið bókasali," bætti
Bailey við.
„Aka þeir um með vörur sinar á þenn-
an hátt? Ætli sumir þeirra geri það
ekki,” sagði Hawksworth. „Athugaðu
með þá alla vega.”
En þaö verk gat ekki byrjað fyrr en
næsta dag þegar bókabúðir og skrif-
stofur yröu opnaðar og það gat vérið
margra daga verk að finna alla þessa
mcnn.
Þegar Gary var kominn inn i húsið
heyrði hann að Kate gekk um uppi og
faldi sig þvi i kústaskáp undir stiganum.
Að smá stund liðinni heyrði hann hana
ganga niður aftur og stuttu síðar heyrði
hann daufan óm af tónlist. Þegar frétt-
irnar byrjuðu gat hann ekki greint orða-
skil svo hann læddist úr felustað sínum
að dyrunum til að hlusta. Kate opnaði
dyrnar áður en hann komst lengra.
Kate missti útvarpið þegar hann þreif
i hana. Það hljómaði áfram i þvi þar sem
það lá á gólfinu. Gary stóð rneð aðra
höndina yfir munni Katc, handlegginn
utan um líkama hennar og þrýsti henni
að sér i einhvers konar gervifaðmlögum,
og þau hlustuðu bæði á þegar fréttaþul-
urinn sagði frá þvi að talið væri að hin
myrta hefði skipt um hjól undir bifreið
sinni einhvern tíma á föstudagskvöldi,
líklega á norðurleið til Risely. Hver sem
hcfði annaðhvort hjálpað henni eða séð
Sftna ~
og Stjáni
hana var beðinn að hafa samband við
lögreglustöðina i Wattleton, síðan var
simanúmerið lesið upp.
Gifurlegur ótti og hræðsla lamaði
Kate nokkur augnablik. En hún var
jafnstór Gary og nú átti hún þann kraft
sem ofsahræðslan gefur. Hún hristi
höfuðið ógurlega til aö losna við hönd-
ina sem hélt um munn hennar og notaði
hendurnar til þess að ýta honum frá sér.
Hún var mun sterkari en Sandra King.
Gary, sem einnig var hræddur, ýtti Kate
yfir herbergið. uns hún rak bakið i vegg-
inn. Hún reyndi ennþá að brjótast um
en þau andartök sem hönd hans sleppti
munni hennar æpti hún aldrei. Eins og
Sandra og af sömu ástæðum gat hún
þaðekki þósvo hún gæfi önnur hljóð frá
sér. Andköf og stunur þegar hún barðist ■
gegn honum. Þetta var annars konar
bardagi. Það var ekkert kynferðislegt við
þetta. aðeins dýrsleg hræðsla hjá báðum
aðilum, og Kate, án þess að skilja hvað
það var. fann hræðslu Garys renna
saman við sína.
Loksins tókst honum að negla hana
upp við vegginn. Hann setti aðra hönd-
ina fyrir munn hennar en með líkaman
um, fótunum og hinum handleggnum
þrýsti hann sér upp að henni svo hún gat
ekki hreyft sig.
„Frú Havant," hvæsti hann. „Ég
fann þig, frú Havant.”
Fyrir ofan höndina, sem hélt fyrir
munn hennar, störðu augu. full undr-
unar, á rjótt andlit hans.
„Og þú ert hér ein,” bætti hann við.
Það kom heim. Hann hafði ekki heyrt
neinn annan ganga um þar sem hann
faldi sig i skápnum og meðan hungrið
jókst svo maginn var farinn að mótmæla
hástöfum. Engar raddir höfðu heyrst
ofan frá og hann var viss um að enginn
hefði getað sofið i þeim hávaða sem þau
höfðu valdið. Meira að segja hljóðið í út
varpinu hafði dofnað í látunum.
Reyndar höfðu þetta aðeins verið
stympingar. stunur og muldur. Ekki eitt
einasta húsgagn hafði oltið. Mesti há-
vaðinn hafði verið þungur og ójafn
andardráttur bardagaaðilanna.
Hægt og varlega tók Gary hönd sina
frá munni Kate tilbúinn að kefla hana
aftur ef hún myndi æpa.
Kate var nú farin að hugsa skýrar.
Móðir hennar svaf vært af mogadontöfl-
unum og myndi ekki vakna nema við
mikinn hávaða. Hún varð að láta þenn-
an mann halda að hún væri ein, annars
færi liann upp og dræpi móður hennar,
það var öruggt. Hann ætlaði að myrða
hana, það vissi hún, en hún ætlaði að
gera honum erfitt fyrir.
„Eiginmaður minn kemur bráít
heim,”sagði hún reiðilega.
Það var enginn tími til þess að velta
því fyrir sér hvernig þessi maður, sem
vissi að hún gæti borið kennsl á hann,
hafði fundið hana. Hann hafði nauðgað
vesalings stúlkunni áður en hann myrti
hana og Kate var viss um að hann
ætlaði að nauðga henni lika.
HVERS
VEGNA
MORÐ?
„Þú ert ekkja.” sagði Gary.
„Nei.”
„Víst ertu það. Ferð í sóðaleg helgar-
frí með viðhaldinu þinu, þessum lækni.
Þú ættir að skammast þin.” Gary sneri
henni við og sveigði handlegg hennar
þjösnalega upp á við svo að hann stóð á
bak við hana eins og hann hafði séð
ruddana gera í biómyndunum. Siðan tók
hann aftur fyrir munn hennar og ýtti
henni i átt að eldhúsinu. „Þú átt ekkert
von á manninum þínum. Þú ert ekkja,”
endurtók hann. „Það getur enginn
hjálpað þér.”
Það varalveg rétt.
Gary ýtti Kate á undan sér inn í eld
húsið og hélt handlegg hennar enn eins
og I skrúfstykki. Þegar hún reyndi að
streitast á móti var sársaukinn óbæri-
legur og hún varð að þola hrindingar og
spörk.
Það hafði litlu fé verið varið til að
bæta eldhúsið á númer ellefu síðan faðir
Kate lést. Gamaldags tauþurrkari, sem
-44 Vllua 41. tbl.