Vikan - 18.10.1979, Blaðsíða 22

kimberly fór í gegnum málmmælinn
-tansaði þegar hávært hljóð heyrðist.
í i \ að nú ég fjarlægði allt sem ég gat
l>að er hvaða málmur sem er." sagði
kvenvörðurinn rólcga. „Armbönd,
ol kabönd. öryggisnælur."
Óryggisnælur! F.g lofaði mömmu að
, \ .nyndi aldrei — ég veit! Ég er með
stnapening i vasanum."
„Ef þér vilduð bara koma liérna inn.
ungfrú. þá geturn við athugað það."
E.n þetta er bara lítill smápeningur.
Sjaðu?"
Hérna inn." endurtók vörðurinn og
iielt upinni hurð inn i lítinn uppljómað
ai, klefa. „hað tekurengastund."
Richard." sagði Kimberly. „ef eitt
itvaðkemur fyrir. viltu þá sjá um vermi
reitinn minn."
\dams var of upptekinn til þess að
-,vara. Einn af öðrum grannskoðuðu
verðirnir hvern smáhlut i tækjabúnaði
haiis. Og meðan þeir voru að þvi leitaði
íinn vörðurinn kunnáttusamlega á
iionum sjálfum.
„Maður lifandi. þið takið enga
aliættu, er það?" spurði Adarns. augljós
iegu hrifinn af nákvæmni |x’irra.
„Það er okkar verk. herra. öryggis
eftirlit.”
.Það er gott." Adams myndaði hring
,;ieð vísifingri og þumalfingri sem viður
kenningarmerki. „I>vi þegar maður er
r.ieð svona fyrirtæki. þá er eins gott að
cinhver passi uppá það."
Samtalið við (íibson. sem fór fram i
vel lýstri og þægilegri en gluggalausri
ikrifstofu hans. var blátt áfram og við
kiptalegs eðlis. Hann útskýrði fyrir
Ix’im i stuttu máli byggingu orkuversins
og sagði þeim hvað þau mættu sjá og
iivað ekki. „Aðallcga i Oryggisskyni."
sagði hann. „Trygging okkar nær ekki
lil annarra en starfsmanna á vissum
stöðum. likki vegna geislunar. þó vitan
lega séu svæði þar sem slikt er stór
bættulegt. heldur vegna þungra tækja.
mikils hita eða einfaldlega hættunnar á
að renna og delta niður málmstiga. Stór
hluti starfsemi okkar er ekki að neinu
leyti frábrugðinn öðruni þungaiðnaði og
við gerum ráð fyrir almennu öryggi."
Nú. jæja.” sagði Kimberly. „þegar ég
lit yfir listann minn. þá myndi ég segja
að |x;tta sé allt í lagi okkar vegna. Ég
bjóst ekki við að við mættum kvik
inynda aðalkjarnann. Hvern langar svo
sem til þess?”
„Mig. Ég vildi það." sagði Riehard.
„Alveg siðan ég var smástrákur hcfur
mig langað til þess að sjá svoleiðis
lagað."
„Já. og ég vildi að þú - ."
„Allt i lagi." sagði Richard og vippaði
myndavélinni sinni á öxl sér. „Hvers
vegna tökum við ekki aðeins niynd af
|x’ssu likani og þið Gibson talið. Kirnber
ly ' I>að verður nokkurs konar byrjun.”
,J>að er rétt hjá þér. I>etta likan cr
injög greinilegt og við þurfum að út
skýra margt. Alntenningur veit ekki
baun um |x’tta allt saman."
„Okkar fremsta verk.” sagði Gibson.
„er að fræða almenning. Fræðsla er það
eina sent kemur í veg fyrir ótta og
hræðslu."
„Kannski við ættum að vera hræddari
þvi rneira sem við vituni. hr. Gibson,”
sagði Adams.
„Og kannski væri best fyrir þig að
byrja að snúa filmunni og láta mig urn
spurningarnar. hah, Riehard vinur?"
greip Kimberly inn i."
„Já. allt í lagi. Fyrsta taka." Adants
kveikti á skæru Ijósi sem fest var á þri
fót. rétti Kimberly hljóðnema og leit i
linsuna.
„Kimberly Wells. Ég er nú stödd í
fundarherbergi Ventana kjarnorkuvers-
ins með William Gibson, formælanda
California Gas and Electric.”
„Ég kann betur við upplýsingastjóri.
Kimberly, ef þér er santa."
„Ó. auðvitað. Byrjum aftur.
Richard." Hún endurtók byrjunina orð
rétt og leiðrétti litil hans. „Og nú hr.
Gibson —
„Kallaðu mig Bill. Kimberly."
Kimberly brosti og hélt áfrant. „Bill
Gibson ætlar n’ú að segja okkur hvernig
þetta furðulega orkuver starfar."
„Ég skal reyna að gera það á einfald-
an hátt, þvi að í rauninni er þetta einfalt
— þáðer að segja i aðalatriðum. Auðvit-
að er tæknin flókin, en grundvallarstarf-
semin er ekki að neinu leyti frábrugðin
öðrum orkuverum. f>etta kjarnorkuver
er gert til þess að framleiða rafmagn.
Slikt hefur verið gert í niörg ár hér á
landi og notuð kol eða olía, jarðgas eða
vatnsafl. En hérna notum við úranium
sern eldsneyti til framleiðslu á rafmagni.
Nú. þetta líkan sern er hér hjá mér sýnir
okkur hvernig við förum að þvi. Uh —."
Gibson þagnaði og leil upp.
„Viltu konia nær líkaninu eða er það
allt í lagi þaðan sem þú stendur?"
„Nei, nei. þetta er í lagi. Vélin er enn í
gangi og þetta kemst allt á myndina.
Haltu bara áfram með það sem þú varst
aðgera."
„Hvað með rnig. Richard?" spurði
Kimberly. „Er ég á myndinni eða er
hann einn?"
„Gibson er einn. Ég skipti svo yfir á
þig innan stundar. Áfram með ykkur,
myndavélin er í gangi."
„Þetta," sagði Gibson og tók litla kúlu
upp úr vasa sinum. „er eftirliking af
úraniumkúlu. sama stærð. sami litur og
sama þyngd og á raunverulegri
úraniumkúlu. eins og eru í eldsneytis
súlum okkar. Auðvitað er þessi úr plasti,
maður gengur ekki um með rammgeisla-
virkt efni i buxnavösunum. Nú. þaðeru
nákvæmlega 20.000.000 slikar kúlur i
súlum úr ryðfriu stáli sem mynda kerið
eða kjarnann. Það er hér á líkaninu.
Kerið er algjörlega á kafi i vatni. sem er
til þess að kæla það. Auk þessara elds
neytissúlna eru aðrar súlur úr ryðfriu
stáli sem kallaðar eru stjórnsúlur. Og
þær súlur stjórna reyndar endurkasti
kjarnorkunnar. Þær hraða henni eða
seinka. Þaö sem gerist er það að þcgar
KJARNA
I.IEIOSI.A
Tll. KÍNA
kerið er sett af stað, sett á línuna. eins og
við köllum það. þá byrjar keðiuverkun i
kjarnorkunni sem orsakar ógurlegan
hita. Eftir því sem hitinn hækkar þá er
hitastiginu stjórnað með stjórnsúlunum.
En markmiðið er að nota hitann til þess
að sjóða vatnið til þess að ntynda gufu,
sem knýr túrbinuna sem snýr rafaln-
um. sem framleiðir rafmagn — svo þú
getir kveikt á sjónvarpinu eða ristað þér
brauðsneið eða hvað sem er. Svona ein-
falt er það nú." Gibson leit upp.
„Þakka þér fyrir," Kimberly brosti.
„nytsama kynningu.” Hún leit til
Richards. „F.r þetta nóg, eða viltu
rneira?"
„f>etta er stórfint." sagði Richard.
„Ég ætla bara að færa Ijósið til svo að
við getum fengið mynd af þér.” Hann
söng nteðsjálfum sér.
Gibson færði sig frá. „Uh. Kimberly.
ef þið þurfið ekki á mér að halda í nokkr-
ar minútur, þá þarf ég að sinna svolitlu á
skrifstofunni niinni. Ég kem svo aftur
rneð hjálma."
„Gott. Ó, Bill — gerðu það fyrir ntig
að hafa hann ekki rauðan."
„Hvítan þá?"
„Stórfint.”
„Hafðu minn jarðarberjalitan,” sagði
Richard. Hann horfði inn i myndavélina
sína og gaf Kimberly merki. „Allt i lagi,
vinan, santa stelling og áðan. Ég ætla að
taka myndir af viðbrögðum þinum.
Horfðu á líkanið."
„Já, allt i lagi. Það er bara augnalitur-
inn.” Kimberly virti sjálfa sig fyrir sér i
litlum spegli.
„Í guðs bænum. Erum við að taka
fréttamynd eða erum við i boði i Vegas?
Þarftu endilega að vera að þessu snyrti
vörufikti?"
„Já. svo sannarlega." sagði Kimberly
rólega. Hún leit ekki af speglinunt og
lappaði upp á málninguna. „t>egi þú
bara og leyfðu mér að taka mig saman i
andlitinu."
„Útlitið,” stundi Richard. „Trúðu
mér. Útlit þitt er hrífandi. Ef þú setur
meiri skugga undir glyrnurnar þá litur
þú út eins og ofurkvendið. Viltu leggja
þetta frá þér. Kimberly — gott. gott. nú
byrjum við. Af stað. Þú ert að hlusta á
Gibson. Stórfint. Stórfínt. Já, já, þú
hlustar á hann, kinkar kolli. samþykkir.
meðan hann slær ryki i augun á þér og
öllum þeint sem borga fyrir þetta rusl og
það er gott. kinkaðu kolli, hlustaðu —
og öll litlu ófæddu börnin sem eiga eftir
að fæðast með hendur eins og hamstrar
og þrjár nasir. vegna þess að þessi
óhreinindi eru i andrúmsloftinu, já.
mjög áhugavert. Ég sé að þú hefur
áhuga. góða, ekki satt? Það sem við
höfum hér fyrir framan okkur er útrým-
ingarvaldur mannkyns og þú kinkar kolli
og samþykkir. og hvern fjárann ætla
þeir að gera við úrgangsefnin? Geyma
þau neðansjávar i tuttugu og fimm þús-
und ár? Ertu reiðubúin —
Gibson kom aftur með nokkra plast-
hjálma. „Allt i lagi, Richard," kallaði
Kimberly nokkuð höstuglega. „Þetta er
nóg. Ég held að þetta sé allt."
„Hæ. biddu, þetta er ekki nóg,” mót-
mælti Richard og elti hana með mynda
22 Vikan 42- tbl.