Vikan - 18.10.1979, Blaðsíða 40

Ævintýri:
Það
*- r
<5=>
<£ 11_.—
Svanhildur Halldársdóttír
merkilegasta
ElNU SINNI var konungur, sem
átti þrjá sonu. 1 nágrannaríkinu var
drottning, sem átti eina dóttur barna.
forkunnarfagra. Konungurinn var
ekkjumaður og drottningin ekkja, svo að
einn fagran dag giftu þau sig. En nú
vildi svo illa til, að allir kóngssynirnir
urðu yfir sig ástfangnir í hinni fögru
prinsessu og vildu allir fá hana fyrir
konu.
Þeir gengu fyrir konung og sá elsti
ávarpaði hann og sagði: — Kæri faðir,
við höfum allir þrír hug á að giftast
stjúpsystur okkar, en þar sem útilokaðer
að hún eigi okkur alla þrjá, viljum við
biðja þig að skera úr í deilumáli okkar og
ákveða hver okkar fái hennar.
Konungur svaraði: — Kæru synir.
prinsessan er stjúpsystir ykkar, svo að í
raun þykir mér ekki hæfa að hún gangi í
eina sæng með nokkrum ykkar. En fyrst
þið eruð svona ákveðnir í þessu máli, tel
ég rétt að þið farið af stað út í heim og
komið síðan til baka með það merkileg-
asta sem þið getið fundið á leið ykkar. Sá
sem kemur með það merkilegasta í heimi
fær prinsessuna.
Og nú héldu kóngssynirnir þrír af stað
út í heim, hver í sína átt.
Sá ELSTI kom brátt til stórrar
borgar. Hóf hann þegar að leita hátt og
lágt um borgina. Loksins hitti hann fyrir
mann, var hann með teppi eitt undar-
legt, sem sat á stórum gormi. Stigi
maður upp á teppið lagðist gormurinn
saman og rétti sig svo upp, og sveif
maður þá upp i loftið á teppinu, hátt,
hátt eins langt og maður vildi og hvert
sem óskað var.
Þetta þótti kóngssyni hið mesta furðu-
verk og spurði þvi manninn hve mikið
hann vildi fá fyrir teppið.
— Verðið er þúsund dalir, sagði
maðurinn, og það greiddi kóngssonur
fúslega. Nú var teppið hans.
I SÖMU mund kom næstelsti
bróðirinn til borgar einnar. Þar frétti
hann af manni, er átti kiki, sem var
meira en einnar álnar langur. Kóngs-
sonur gekk nú fyrir hann og sagði: —
Kæri vinur, ég leita hátt og lágt að ein-
hverju mjög merkilegu, hvað getur þú
boðið?
Maðurinn rétti honum kikinn og
spurði: — Hvað fýsir þig að sjá?
— Bróður minn, svaraði kóngssonur.
Og þegar hann leit í kíkinn sá hann hvar
bróðir hans gekk af stað með teppið
undir handleggnum. Hann spurði nú
manninn hve mikið hann vildi fá fyrir
gripinn og maðurinn svaraði: — Þúsund
dalir ættu að nægja.
— Gott og vel, sagði prinsinn og
greiddi honum. Nú átti hann kikinn.
40 Vikan 42. tbl.