Vikan - 01.11.1979, Blaðsíða 14

vinnutíma, þá hefurðu möguleika á að eiga
einhvern afgang.
Hvernig gekk að venjast íslendingum?
Ég átti ekki í neinum vandræðum með
það. Aftur á móti fannst mér ýmislegt
skrítið í umgengnisvenjum fólks, sem ég
var ekki vanur. T.d. fannst mér mjög óvið-
kunnanlegt fyrst að allir voru að spyrja
hvað maður hefði í laun, hvað maður fengi
fyrir þetta og hitt, hve mikla skatta maður
borgaði, mér fannst þetta óþarf hnýsni í
einkamál fólks.
Hekla: Aðaláhugamál íslendinga eru
laun og skattar, það tekur smátima að
venjast því.
Colin: Ég hugsa að stærsti munurinn
fyrir mig hafi verið i einkalífinu. Ef ég væri
í vinnu i Englandi væri ég búinn klukkan
fimm og gæti gleymt öllu sem viðkemur
vinnunni og einbeitt mér að fjölskyldunni.
Hér aftur á móti er maður aldrei búinn að
vinna. Ég get ekki einu sinni farið á
veitingastað án þess að fólk komi til min og
spyrji hvort ég geti saumað á það og hvað
sé I tísku. Fólk hringir á kvöldin og um
helgar og getur ómögulega skilið að maður
þurfi hvild frá vinnunni við og við. Þá
flýjum við upp í sumarbústaðinn okkar í
Mosfellssveit.
Hefur þú fundið fyrir kynþáttahatri á
íslandi?
Það eru alltaf til einhverjir sem segja að
ísland sé bara fyrir íslendinga, en ég held
að þetta sé mikið að breytast. Ég hef aldrei
orðið fyrir neinu alvarlegu aðkasti, þó ég sé
Englendingur. Ekki nema I þorskastríðinu
1958, en það var ósköp lítilfjörlegt. Þá var
ég úti að skemmta mér með islenskum
vinum mínum, þegar stór og stæðilegur
sjóari réðst á mig. Ég var með skegg þá og
hann hótaði að skafa það af með rýtingn-
um sínuml! En þá kom einn íslendingur og
tók á móti fyrir mína hönd og áður en ég
vissi af var allt komið í logandi slagsmál. Ég
stóð bara og horfðiá!
Ég held ekki að Evrópubúar eigi í svo
miklum erfiðleikum með að festa rætur
hér, því saga okkar Norður-Evrópubúa
tengist svo mikið og siðir og venjur eru
mjög líkar. Síðan hafa þjóðirnar þróað
ýmis séreinkenni nieð sér, sem ekki skipta
svo miklu máli þegar flust er á milli landa.
Hvernig gekk þér að læra íslensku?
Ég er alltaf að læra. Ástandið er svolítið
slæmt núna, því nú kann ég hvorki ensku
né íslensku, ég tala allt í einum graut. Ég er
eiginlega búinn að búa mér til mitt eigið
mál, það heitir icelish úr icelandic og
english!
En svo við vikjum að öðru, þá hef ég
heyrt að þú sért ekki íslenskur ríkisborgari.
Hvernig stendur á því?
Það er einungis vegna þess að ég vil ekki
hlýða þeim lögum að skipta þurfi um nafn
þegar íslenskur ríkisborgararéttur er
veittur. Að visu þarf ég að sækja um
Hér er eitt dœmi um hve fðrénlegt er að fleygja
gömlum hlutum vegna tœkninýjunga. Þetta
gamla saumavélarborð stendur alveg fyrir sínu
og borðplatan er málverk, sem lengi vel hékk
I uppi á vegg!
Þetta stofustáss er, þó ótrúlegt sé, gömul
þvottarulla sem lé lengi gleymd og grafin uppi é
héalofti. Hún var pússuð upp og bronsuð og
gegnir nú sinu hlutverki, þó ólíkt sé það þvi sem
gert var ráð fyrir upphaflega.
atvinnuleyfi og dvalarleyfi einu sinni á ári,
en ég legg það á mig til að fá að heita því
nafni sem foreldrar minir vildu að ég héti.
Ég get ekki sætt mig við tilhugsunina að
heita Kolbeinn Pétursson eða eitthvað í þá
áttina. Konan mín má bera eftirnafnið
Smith, en ég má ekki heita Porter! Mér
finnast þetta alveg furðulegar reglur sem
engin leiðerað skilja.
Þið minntust áðan á sumarbústaðinn
ykkar.
Hvernig eignuðust þið hann?
Hekla: Þessi bústaður er byggður upp úr
brúnni á gamla Brúarfossi, en frændi minn,
Haraldur Ólafsson, var skipstjóri á því
skipi. Það hafði komið upp eldur í skipinu.
14 Vikan44-tbl.